Gözlerim Doruk’un gözlerinden ayrılıp okulun kapısına odaklandı. Göğüs kafesimin içinde kalbim çağlarken gözlerim donuklaştı. Aklımdan birçok anı gelip geçerken anneme söylediğim birçok şarkı kulaklarımda yankılandı. Annemin ben şarkı söylerken gözündeki bakışı, gülüşü, eğlenceli bir sesle bana eşlik edişi...
Annem için şarkı söyleyecek olmam onu gerçekten mutlu eder miydi? Gözlerimden bir damla yaş süzülürken tekrar Doruk’un gözlerine baktım. Öyle derin bakıyordu ki, sanki tek bir adımımda gözlerinin içi gülecekti. Sanki ona dünyaları vermiş gibi olacaktım. Ama yapamazdım. O kara günün üstüne o mikrofonu elime alıp içimden geldiğince şarkı söyleyemezdim. Bunu annem için bile yapamazdım. Onu bu yüzden kaybetmiştim. Ben şarkı söylemek istediğim için aramızdan onun için uçup gitmişti. Sade
