Gözlerim açılmıyordu. Tüm bedenim ağrı içinde kıvranıyordu, kolumu dahi oynatmaya gücüm yoktu. Gözlerimi açamasam da yağmurun dindiğini hissedebiliyordum. Birkaç saat içinde yaşanan acı anlar aklıma geldi. Rüyam, bahçe, yağmur ve en önemlisi de Doruk geldi aklıma. Beni bahçeden kucaklayarak odama getirmişti. Fadime teyze bana kıyafetlerimi çıkarmamda ve giymemde yardım etmişti. Sonra yatağa kıvrılmış ve gözyaşlarımla savaşa savaşa uyumaya çalışmıştım. Tabi ki olmamıştı. Böyle yağmurlu gecelerde babam her zaman yanımda olurdu. Ben uyuyana kadar yanımda durur ve bana sarılırdı. Onu da çok özlemiştim. Gideli epey olmuştu ve telefonla konuşmak dışında hiçbir iletişimimiz olmuyordu. Telefonda sesini duymak, ona sarılmak gibi olmuyordu. Çok canım yanıyordu. Tüm ailem bir anda kaybolmuştu. Çok uz
