Ateş yakar, öyle değil mi? Yaktı. Kor alevlere düşmeden yandı bedenim. Dudakları dudaklarımı hapsederken elleri bedenime dolanmıştı. Kaçmanın, nefes almanın imkânı yokmuş gibiydi. Bedenim kontrolümden çıkmış, aklım dahi yerinde değilmiş gibiydi. Kalbim aklıma söz geçirmiş ve tüm kontrolü eline almış gibiydi. İçimdeki girdapta kaybolmuştum. Çıkış yolunu bulmakta zorlanıyordum. İçimden bir ses, bozma, İpek… Bu da bir rüya derken, kalbim bir rüya beni böyle attıramazdı diye haykırıyordu. Ellerim onu itmek, bu büyüden kurtulmak istiyordu. Ama beynim bile karşı koymuyor ellerime onu itme komutu vermiyordu. Dudakları dudaklarımı hapsederken bahçedeki sözleri aklıma getirmeye çabaladım. Ne demişti. Her bir kelimesi, her bir anlamıyla bedenime işledi. Benliğime yayılan zevk hissi yerini öfkeye tes
