King of Engineering [3]
1192 Words
วันนี้เป็นวันหยุดที่แสนน่าเบื่อมาก เพราะยัยนานาน่ะสิชวนฉันมาอ่านหนังสือที่ห้องสมุด แล้วคิดว่าฉันชอบหรือไง ส่วนยัยจีนี่ก็ไปเที่ยวกับครอบครัว
"ทำไมแกต้องชวนฉันมาด้วยเนี่ย"
"แกจะได้มาอ่านเป็นเพื่อนฉันไง"
"แต่ฉันอยากอยู่ห้องมากกว่าอ่ะ"
"อยู่ห้องแกก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่ดี"
"เฮ้อออ น่าเบื่อ"
"ไปนั่งกันเถอะ" ฉันจึงเดินตามยัยนานาไปอย่างช่วยไม่ได้ ยัยนี่เรียนเก่งแล้วยังจะขยันอ่านหนังสืออยู่อีก
"งั้นเดี๋ยวฉันไปหาหนังสืออื่นอ่านดีกว่า ^_^"
"ตามใจ"
ฉันจึงเดินไปที่ชั้นนิตยสารต่างๆ ส่วนหนังสือวิชาการน่ะเหรอ ตัดไปได้เลย ฉันจึงยืนไล่ดูไปเรื่อยๆ จนมาหยุดที่มุมหนึ่ง
"รุ่นพี่นี่นา >__เอาแล้วล่ะยิ่งเข้าใกล้รุ่นพี่มากเท่าไหร่ ใจฉันยิ่งเต้นเร็วมากเท่านั้น
"สวัสดีค่ะรุ่นพี่ ^_^"
"......."
แป๋ว!
เงียบใส่ฉันอีก คิดว่าเค้กเนยจะหยุดแค่นี้งั้นเหรอ นี่แค่ทักทายหรอกนะ
"ฉันชื่อเค้กเนยค่ะ เป็นรุ่นน้องของรุ่นพี่ที่พี่เคยช่วยฉันไว้ไงคะ ^_^"
"......? " คงจำฉันไม่ได้สินะ
"เอ่อ...ไม่คิดเลยนะคะว่าวันหยุดพี่จะมาที่ห้องสมุด ^_^"
"ไนน์ทำอะไรอยู่น่ะ"
"เอ๋..."
เสียงเรียกรุ่นพี่จากทางด้านหลังทำให้ฉันต้องหันไปมองก็พบว่าเป็นพี่ซีเนียร์นั่นเอง เข้าทางฉันล่ะ!
"เอ้า! เค้กเนย"
"สวัสดีค่ะพี่ซีเนียร์ ^_^"
"เป็นไงเราทำไมมาอยู่ที่นี่ได้"
"พอดีเค้กมาอ่านหนังสือน่ะค่ะ >_โดนซะเเล้วเรา
"แล้วพี่ล่ะค่ะ" ฉันถามออกไปเพื่อกลบเกลื่อนพลางเหลือบไปมองร่างสูงที่กำลังยืนเลือกหนังสืออยู่ >_กรี๊ดดด รุ่นพี่ตอบฉันด้วยแหละ ฉันอุตส่าห์คีพลุคตั้งนาน (ไรท์: นี่คีพลุคแล้วจริงๆ?)
ฉันเดินไปนั่งที่เดิมพร้อมกับยิ้มไปด้วยความสุข คนอะไรยิ่งมองใกล้ๆ ยิ่งดูหล่อแล้วก็เท่อีก >____เตรียมใจไว้เลยนะคะรุ่นพี่....
........................
"แล้วเราจะไปไหนกันต่อหรือว่าจะกลับกันเลย" ฉันถามนานาออกไปเพราะตอนนี้เราก็ออกมาจากห้องสมุดแล้ว และรุ่นพี่ก็กลับไปก่อนหน้าฉันแล้ว มันก็เลยทำให้ฉันเบื่อน่ะสิ ก็เลยชวนนานาออกมาข้างนอกแทน
"แล้วเธออยากไปไหนล่ะ"
"อืมมม หาอะไรกินดีมั้ย ^_^"
"เอางั้นก็ได้แล้วค่อยกลับห้องกัน"
"อื้ม ^_^"
.........................
@Cofee Cafe
"อร่อย ^_^"
"นี่ไม่คิดจะกินอย่างอื่นเลย? "
"ก็ฉันชอบสตอเบอรี่นี่นา ^_^"
" ^_^"
"เธอยิ้มแล้วดูน่ารักดีนะ ยิ้มบ่อยๆ สินานา"
"ถ้าเรื่องไหนที่ทำให้ฉันรู้สึกดีฉันก็ยิ้มตลอดแหละ"
"งั้นตอนนี้เธอก็รู้สึกดีน่ะสิ ^_^"
"เพราะฉันชอบช็อกโกแลตน่ะสิ"
"เหอะ! "
"ล้อเล่นน่าา ^_^"
"เธอนี่นะ แล้วกินนี่เสร็จกลับเลยใช่มั้ย? "
"กลับกันเลยก็ได้ เธอไม่มีทำธุระที่ไหน? "
"คนอย่างเค้กเนยนี่นะมีธุระ"
"......"
"กลับกันเลยดีกว่า วันนี้ฉันอยากนอนจะแย่"
ฉันกับนานาก็นั่งคุยกันเรื่องทั่วไปก่อนที่เราจะกลับคอนโด และตอนนี้เราก็แยกย้ายกันไปที่ห้อง
ที่จริงแล้วฉันกับนานาอยู่คอนโดเดียวกันก็จริงแต่เราอยู่คนละห้องไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน อีกอย่างคือฉันชอบอยู่คนเดียวมากกว่าน่ะสิและทุกวันก็ชอบไปกินข้าวที่ห้องนานา เพราะยัยนั่นทำอาหารอร่อยมาก ส่วนฉันไม่ต้องพูดถึงเลย
"เอาล่ะ เริ่มทำงานได้แล้วเค้กเนย"
พอมาถึงห้องฉันก็เอางานออกมาทำทันที เพราะพรุ่งนี้มีส่ง
ครืดดด...ครืดดด...ครืดดด
"ฮัลโหลค่ะแม่"
(อยู่ไหนลูก)
"เค้กอยู่ห้องค่ะ แม่มีอะไรหรือเปล่าคะ ^_^"
(แม่แค่โทรหาเฉยๆ น่ะ กินข้าวหรือยัง)
"ยังค่ะ เดี๋ยวค่อยไปกินที่ห้องนานาค่ะ"
(เรานี่ก็หัดทำอาหารเองบ้างสิ ไม่ใช่ทำแต่ขนม)
"เค้กทำเป็นนะ แต่กลัวว่าจะกินไม่ได้น่ะสิคะ"
(เฮ้อออ ลูกคนนี้นี่)
"คิคิคิ"
(แล้วตอนนี้ลูกทำอะไรอยู่หืม)
"กำลังจะทำงานน่ะค่ะ"
(เอ้างั้นเหรอจ๊ะ งั้นแม่วางแล้วนะลูก)
"ค่าา คิดถึงพ่อกับแม่นะคะ"
(จ๊า แม่กับพ่อก็คิดถึงลูกเหมือนกัน)
"^_^"
(ถ้าว่างๆ แม่จะขึ้นไปหานะลูก)
"ค่ะ ^_^"
(จ๊าา)
หลังจากวางสายเสร็จฉันก็นั่งทำงานตัวเองต่อจนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปจนเย็นแล้วและตอนนี้เค้กเนยก็หิวมากแล้วด้วย คงต้องไปอาศัยนานาอีกตามเคย คิคิคิ
- Writer
