King of Engineering ตื๊อรักราชาแห่งวิศวะ

King of Engineering [2]

@โรงอาหารคณะ

"กินอะไรดีน๊าา"

ฉันยืนคิดอยู่นาน เพราะไม่รู้ว่าตัวเองจะกินอะไร ทุกครั้งที่มาโรงอาหารก็ต้องคิดมากแบบนี้ เพราะมันน่ากินทั้งนั้นเลยน่ะสิ

"พวกแกจะกินอะไรกัน? " ฉันถามสองคนที่กำลังมองหาที่นั่งกันอยู่

"เฮ้ย! พวกแกตรงนั้น! " ยัยจีนี่เป็นคนที่หาที่นั่งเจอ เราทั้งสามจึงรีบเดินไปทันที เพราะที่โรงอาหารของวิศวะคนจะเยอะมาก ไม่ใช่เด็กวิศวะหรอกนะที่เยอะ แต่เป็นเด็กคณะอื่นทั้งนั้น แล้วก็เป็นพวกผู้หญิงด้วยที่มากินข้าวที่นี่ เหอะ!

"งั้นเดี๋ยวฉันไปซื้อข้าวเอง ส่วนนานาแกนั่งอยู่ที่นี่ เคนะ? " ฉันถามนานาที่นั่งหน้าอึนอยู่ตรงข้ามฉัน

"อืม"

"ไปกันตุ๊ด"

"ยะ! "

ฉันไปเข้าแถวต่อคิวซื้อร้านอาหารร้านประจำของฉัน ส่วนยัยจีนี่ก็ไปอีกร้านหนึ่ง

ถึงคิวฉันแล้ว ^_^

"เอาอะไรจ๊ะหนู"

"ขอคะน้าหมูกรอบไข่เจียว 2 ค่ะ ^_^"

เมื่อถึงร้านนี้แล้ว ฉันก็ไม่ต้องคิดแล้วว่าจะกินอะไร เพราะฉันมักจะสั่งเมนูโปรดแบบง่ายๆ นั่นก็คือคะน้าหมูกรอบนั่นเอง ส่วนที่สั่งสองจานก็เป็นของนานาอีกจานหนึ่ง เพราะยัยนั่นกินได้หมดแหละ คิคิคิ

"อ๊ะ! ขอโทษค่ะ" ฉันรีบขอโทษคนตรงหน้าทันที ก่อนที่จะค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมาเพื่อมองคนที่ฉันชน เพราะฉันได้ยินเสียงซุบซิบกันดังขึ้น

"$@/#*=," ซุบซิบอะไรกัน

พอเงยหน้าขึ้นมาเพื่อที่จะขอโทษอีกครั้ง แต่กลับต้องยืนอึ้งมองหน้าคนตรงหน้าอย่างตกใจ

ตึกตัก...ตึกตัก...

เอาแล้วไงล่ะฉัน หัวใจเต้นแรงมากเลยอ่ะ ฉันคงไม่ได้เป็นโรคหัวใจใช่มั้ยเนี่ย

"ระ...รุ่นพี่" ฉันในตอนนี้พูดไม่ออกเลยค่ะ พอได้มองหน้าใกล้ๆ ของร่างสูงตรงหน้า >_______...

........................

หลังจากที่เราเรียนคาบบ่ายเสร็จและตอนนี้ก็เป็นช่วงเย็นแล้ว ฉันกับเพื่อนจึงมานั่งเล่นกันที่สแตนด์เชียร์ ที่จริงก็ไม่ได้มานั่งเล่นอย่างเดียวหรอก ก็ยัยจีนี่จะมาดูผู้เล่นบาสน่ะสิ

"แกว่าคนนั้นเป็นไงบ้างยะ"

"ก็ดี"

"นานา"

"หืม"

"วันนี้เราไปห้างกันมั้ย ^_^" ฉันถามนานาออกไป เพราะช่วงนี้พวกเราไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันเลย

"เอาสิ"

"แล้วแกอีตุ๊ด"

"เรียกฉันว่าจีนี่ยะ ไปสิ"

"เออๆ งั้นเราไปกันเถอะ"

"ตอนนี้? "

"ก็ใช่น่ะสิ ไปกันเถอะ"

"ให้ฉันดูผู้ก่อนไม่ได้หรือไง"

"ไม่ต้องดูแล้ว เร็วๆ เถอะ" ฉันบ่นให้ยัยจีนี่

"ไปกันเถอะจี"

"ยัยนานา! "

"^_^"

"ทียัยเค้กล่ะ อยากดูรุ่นพี่ฉันยังไม่ว่าอะไรเลยนะ"

"คนละเรื่องกัน"

"มันเรื่องเดียวกันต่างหากล่ะ ชิ! " ยัยนี่กล้าดียังไงมาว่ารุ่นพี่ของฉัน เหอะ! (ไรท์: ว่าแกนั่นแหละเค้กเนย)

....................

หลังจากนั้นเราก็มาถึงห้างกันและพวกเราเลือกที่จะไปโซนพวกเสื้อผ้ากันมากกว่า แต่สำหรับฉันแค่เสื้อยืด กางเกงยีนรองเท้าผ้าใบก็พอแล้วล่ะ เพราะฉันไม่ค่อยชอบแต่งตัวเท่าไหร่ แต่ที่มาโซนนี้ก็เพราะสองคนนั้นมากกว่า ยัยจีนี่ไม่ต้องพูดถึง ยัยนั่นช่างเลือกเอามากๆ เลยล่ะ ส่วนนานาถ้ามองภายนอกเธอจะอะไรก็ได้ แต่ยัยนี่เลือกเยอะเหมือนกันแหละ เสื้อผ้าของยัยนี่มีเยอะมากและแต่ละชุดคือของแบรนด์ทั้งนั้น นี่แหละที่สุดของที่สุด ^_^

"ชุดนี้เป็นไงยัยนานา"

"ก็ดี แต่ฉันว่าสีมันเด่นไปนะ กระโปรงมันก็ดูยาวไป" แฟชั่นนิสต้าไปอีก

"งั้นเหรอ" ดูสองคนนี้จะชอบมากเลยล่ะสำหรับเลือกเสื้อผ้าต่างๆ แล้วยิ่งยัยนานานะรายนั้นถ้าเป็นเรื่องเสื้อผ้าหรือชุดต่างๆ ก็จะพูดมากอย่างที่เห็น ฉันก็แปลกใจอยู่เหมือนกันทำไมยัยนี่ถึงเลือกเรียนวิศวะแทนที่จะไปเรียนพวกแฟชั่นอะไรพวกนั้น ส่วนฉันตอนนี้น่ะเหรอเดินตามต้อยๆ

"ดูตัวนี้ให้ฉันหน่อยสิ"

"อืมม มันเหมาะกับเธอมาก ฉันว่าตัวนี้แหละ"

"งั้นฉันเอาชุดนี้แล้วกัน เพราะแกเลยนะยัยแฟชั่นนิส"

"^_^" ฉันยืนมองทั้งสองที่เลือกซื้อเสื้อผ้ากันอย่างสนุกสนาน

"แล้วแกล่ะยัยชะนีน้อย" ยัยจีนี่หันมาถามฉัน

"ไม่เอาอ่ะ ไม่ใช่สไตล์ฉัน"

"มาสิฉันจะช่วยเธอเลือก"

"แต่ว่า..."

"มาเถอะ" ยัยนานาดันหลังฉันให้เดินไปข้างหน้า

"แกหัดแต่งตัวบ้างนะยัยเค้ก"

"ก็ฉันไม่ชอบนี่นา แค่เสื้อยืดกางเกงยีนฉันก็ดูน่ารักแล้ว ^_^"

"เฮ้อออ/เฮ้อออ" อะไรกันยัยพวกนี้นี่หลายครั้งแล้วนะ

หลังจากนั้นยัยสองคนนั้นก็จับฉันแต่งตัวราวกับว่าฉันเป็นตุ๊กตาอย่างงั้น แต่ฉันก็พอชอบนะ ชุดเอี๊ยมน่ารักมากสมกับเป็นแฟชั่นนิสนานาจริงๆ

"พวกแกจะกลับเลยมั้ย ฉันจะได้ไปส่งเลย"

"กลับเลยก็ได้ ^_^"

"โอเคงั้นไปกันเลย"

หลังจากที่ขึ้นมาบนรถแล้วยัยจีนี่ก็มาส่งพวกฉันสองคนที่คอนโด ที่มันมาส่งก็เพราะว่ามันมีรถแค่คนเดียวยังไงล่ะ ส่วนฉันกับนานายังขับรถไม่เป็นแล้วอีกอย่างฉันก็ว่าไม่เห็นจำเป็นเลยเพราะมอกับคอนโดก็ไม่ได้ห่างกันมาก

"ขับรถดีๆ นะแก"

ฉันโบกมือลายัยจีนี่เสร็จก็คิดได้ว่าอยากเข้าเซเว่นดู เพราะรู้สึกหิวขึ้นมา

"นาแกขึ้นไปก่อนเลยนะ ฉันจะเข้าเซเว่น"

"ให้ฉันไปเป็นเพื่อนมั้ย"

"ไม่ต้องๆ แกขึ้นไปเถอะ เดี๋ยวฉันซื้อขนมไปเผื่อ ^_^"

"อืม"

ฉันเเยกกับนานาหน้าคอนโด ก่อนที่ตัวเองจะเดินไปที่เซเว่นที่อยู่ตรงข้ามกับคอนโดของฉัน

"จะกินอะไรดีน๊าาา"

ฉันเดินไปเรื่อยๆ ก่อนจะพบกับคนที่ทำให้ฉันต้องอึ้งอีกครั้ง

"เอ้า เค้กเนย"

"สวัสดีค่ะพี่ซีเนียร์ ^_^"

"ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอกันเลยนะหลานรหัส ^_^"

"นั่นสิคะ แล้วพี่..."

"อ่อ พี่มาหาเพื่อนที่นี่นะ พักอยู่คอนโดใกล้นี่เอง ^_^"

"อ่อค่ะ ^_^"

"ไว้ค่อยนัดกันวันหลังนะ พี่ไปก่อนล่ะ"

"ค่ะ ^_^"

ไม่คิดเลยว่าจะเจอพี่ซีเนียร์ที่นี่ เพราะพี่เขากับฉันอยู่สายรหัสเดียวกันน่ะสิ ตอนนั้นที่ฉันอยู่ปี1ค่อนข้างเจอพี่เขาบ่อยด้วยแหละและพี่ซีเนียร์กับพี่ซีไนน์ก็เป็นพี่น้องกันอีกด้วย แต่ทุกครั้งที่ฉันนัดเจอกับรุ่นพี่ก็ไม่เห็นพี่ซีไนน์เลย ฉันก็เลยไม่มีโอกาสเลยนะสิจนกระทั่งนี่ฉันก็ขึ้นปี 2แล้วและพี่เขาก็จะจบแล้วด้วย เฮ้อออ...