King of Engineering [4]

1184 Words

ลัลลัลล้า...ลัลลัลล้า ลัลลัลล้า...ลัลลัลล้า ฉันเดินฮัมเพลงไปด้วยพลางเดินไปที่ม้าหินอ่อนเพื่อที่จะรอพวกยัยเพื่อนสองคนที่กำลังจะมา เพราะยัยสองคนนั้นเป็นคณะกรรมการนักศึกษาน่ะสิ ไม่คิดใช่มั้ยล่ะว่ายัยสองคนนั้นจะเป็นได้ ยิ่งนานายิ่งแล้วไปใหญ่แต่ยัยนั่นก็ไปสมัครมาโดยที่ไม่บอกฉันด้วยนะ จริงๆ เลย ส่วนฉันขอบาย เพราะไม่ชอบอะไรแบบนี้ ขออยู่แบบคนธรรมดาดีกว่า ถึงจะรู้ว่ารุ่นพี่ที่ฉันแอบชอบนั้นจะเป็นประธานก็เถอะ "รอนานมั้ยเค้ก" "ไม่อ่ะ ฉันพึ่งมาถึงเหมือนกัน" "แกยัยเค้กเน่า วันนี้รู้มั้ยว่าฉันเจอใครมา" "ใครอ่ะ อย่าบอกนะว่า..." ด้วยความที่ฉันอยากรู้จึงรีบถามมันกลับออกไป "ใช่แล้วล่ะ รุ่นพี่มาด้วยแหละยะ^_^" "อิจอ่ะ ฉันไปสมัครตอนนี้ยังทันมั้ย" "แกนี่จริงๆ เลย" "วันนี้ฉันยังไม่ได้เจอพี่เขาเลย" "วันอื่นก็คงเจอ ไปกันเถอะ" นานาพูดพลางเดินออกไปทันที "รอด้วยสิ" ฉันตะโกนเรียกสองคนนั้นที่เดินนำไปก่อนฉัน เหอะ! ยัยพวกนี้นี่... ...................... "เฮ้อออ กว่าจะเลิกคลาส" "ฉันอยากกลับแล้ว" "งั้นเราไปกันเถอะ" "อื้ม" ฉันเบื่อมากเลยกับการนั่งเรียนแบบนี้ เพราะฉันชอบปฏิบัติมากกว่าน่ะสิ เราทั้งสามเดินออกมาจากตึกแล้ว แต่อยู่ๆ ยัยนานากลับหยุดขึ้นมาซะดื้อๆ "เป็นอะไร? " "จีนี่ลืมไปแล้วหรือเปล่าเย็นนี้เรามีประชุมกันนะ" "อ๊ะ! จริงด้วยสิ! ฉันลืมไปสนิทเลยแก" "พวกแกมีประชุมกันอีกแล้วเหรอ" "ใช่น่ะสิ ฉันก็ลืมบอกแกไป" ยัยจีนี่ทำหน้าเศร้า ฉันรู้ว่ามันแค่แกล้งทำเท่านั้นแหละ "งั้นฉันก็ต้องกลับคนเดียวน่ะสิ นานา" "ถ้าไม่อยากกลับคนเดียวก็นั่งรอฉันก่อนก็ได้นะ" "......." "ที่ห้องสมุดก็ได้ เดี๋ยวเสร็จแล้วฉันไปหา" "เอางั้นก็ได้" "งั้นพวกฉันไปก่อนนะชะนีน้อย" "อื้มๆ ไปกันเถอะ นานาฉันรอที่ห้องสมุดนะ" "อืม" หลังจากนั้นเราก็แยกย้ายกันไป ฉันก็เดินไปที่ห้องสมุดถึงแม้ว่าจะไม่อยากมาก็เถอะ เพราะยังไงรุ่นพี่ก็อยู่ที่ประชุมอยู่ดี เฮ้อออ ฉันคิดผิดจริงๆ ที่ไม่สมัครเป็นกรรมการนักศึกษาตั้งแต่ตอนนั้น เอาล่ะถึงยังไงก็ต้องรอ นานาอีกนานของีบสักทีเถอะ..... ฉันเดินไปนั่งที่โต๊ะมุมหนึ่ง ซึ่งเป็นโต๊ะเดี๋ยว เหมาะแก่การงีบอย่างยิ่งแล้วยิ่งตอนนี้คนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ อาจจะเพราะกิจกรรมรับน้องด้วย ฉันหยิบหนังสือขึ้นมาเล่มหนึ่งขึ้นมาแล้วหันไปมองรอบๆ เพื่อดูคน แต่สิ่งที่ฉันเห็นตอนนี้คือร่างสูงที่เดินเข้ามาในห้องนี้ ใบหน้านิ่งตลอดเวลารับกับผมสีดำสนิทนั้น รุ่นพี่มาที่นี่เหรอเนี่ย ฉันคิดว่าเค้าน่าจะอยู่ที่ประชุมไม่ใช่เหรอ? ตึก...ตึก...ตึก เมื่อเห็นว่ารุ่นพี่นั่งลงตรงโต๊ะนั้นคนเดียวฉันจึงคิดว่าจะเดินเข้าไปทักทายซะหน่อย คิคิคิ "เอ่อ...สวัสดีค่ะรุ่นพี่" "......." "เราเจอกันอีกแล้วนะคะ ^_^" "......." "รุ่นพี่จำฉันได้มั้ยคะ" "......." ฉันพยายามพูดคุยกับรุ่นพี่ซีไนน์ แต่ทำไมเขานิ่งแบบนี้ล่ะอีกทั้งยังไม่มองหน้าฉันอีก "รุ่นพี่คะ" ฉันเลือกที่จะยื่นหน้าเข้าใกล้ร่างสูง เพราะตอนนี้เรานั่งตรงข้ามกัน ดีนะที่ไม่มีใครสนใจเพราะส่วนมากคนที่อยู่ห้องสมุดสิ่งที่สนใจมีเพียงหนึ่งเดียวคือหนังสือตรงหน้ารวมถึงร่างสูงตรงหน้าฉันด้วย "รุ่นพี่ซีไนน์คะ" "ที่นี่ห้องสมุด ถ้าจะคุยก็ออกไปข้างนอก" พรึ่บ! ร่างสูงลุกขึ้นเพื่อเดินไปนั่งอีกโต๊ะหนึ่ง นี่เขาเมินเค้กเนยคนน่ารักอย่างงั้นเหรอเนี่ย เฮ้อออ... คิดว่าฉันจะหมดหวังงั้นเหรอ หึ คิดผิดแล้วล่ะค่ะ พรึ่บ! "^_^" "รุ่นพี่คะ ฉันชื่อเค้กเนยนะคะ เผื่อพี่จะลืม ^_^" "......" "ฉันชอบรุ่นพี่ค่ะ ^_^" "......" "ฉันชอบรุ่นพี่จริงๆ นะคะ ^_^" พรึ่บ! ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมามองฉันนิ่งๆ แล้วก็เก็บหนังสือลุกเดินออกไปทันที ฉันงงกับเหตุการณ์ตรงหน้ามาก "รุ่นพี่คะ! " นี่ฉันคงทำให้รุ่นพี่ตกใจกับคำสารภาพรักถึงขนาดต้องออกไปเลยเหรอ หรือว่าฉันทำอะไรผิดไป ฉันได้แต่มองร่างสูงที่เดินออกจากห้องสมุดไปอย่างงงงวย ฉันจึงเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะตัวเอง หมับ! "เค้กเนย" "หืมม เธอมาแล้วเหรอ" "อืม ไปกันเถอะ" "แล้วยัยจีนี่ล่ะ? " เมื่อเห็นว่าไม่เห็นร่างชายใจหญิงของเพื่อนฉันก็เลยถามนานา "กลับไปแล้วล่ะ เห็นว่ามีธุระที่บ้านน่ะ" "อ่อออ" "แล้วทำไมถึงนั่งเหม่อแบบนั้นล่ะ มีอะไรหรือเปล่า" "เปล่าๆ ฉันก็แค่สารภาพรักกับรุ่นพี่น่ะ ^_^" "หะ! " "เมื่อกี้นี้เอง" "รุ่นพี่ที่เธอพูดถึงก็คือพี่ซีไนน์? " "ก็ใช่น่ะสิ ก็ฉันชอบพี่เขาแค่คนเดียวมั้ยแกก็ถามแปลกๆ " "แล้วพี่เขาว่ายังไงบ้าง" "ไม่ได้พูดอะไร" "......? " "ก็อยู่ๆ รุ่นพี่ก็เดินหนีฉันออกไปเลยอ่ะ" "......." "แกนิ่งทำไมอ่ะ? " "ก็คิดว่าแกกล้ามากน่ะสิ" "^_^" "แล้วรุ่นพี่อยู่ที่นี่เหรอ? ถึงว่าฉันไม่เห็นในที่ประชุมเลย" "ตอนแรกฉันก็คิดว่าพี่เขาจะประชุมกับพวกแกซะอีก" "งั้นเราไปกันเถอะ" "อื้ม" ฉันกับนานาก็เดินไปรอรถกันทันที ระหว่างนั้นฉันก็นั่งคิดว่าจะทำยังไงดี เพราะเมื่อกี้ฉันอาจจะเผลอสารภาพออกมากะทันหันก็ได้ พี่เขาก็คงจะตกใจจนกลัวฉันล่ะมั้ง "แกนึกยังไงไปสารภาพรักรุ่นพี่ล่ะ" "ไม่รู้สิ ก็กลัวที่ฉันจะได้เจอเขาแล้วยิ่งวันนี้เขามาที่นี่คนเดียวอีกแถมคนก็ไม่เยอะด้วย" "......? " "ก็เลยสารภาพออกไปเลยน่ะสิ" "ฉันคิดว่ารุ่นพี่น่าจะไม่ชอบใครหรอกนะ" "ก็จริง ฉันก็เห็นในเว็บมอเราน่ะว่ารุ่นพี่เป็นคนดัง แต่ก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนได้ใกล้ชิดเขาเลย" "ยกเว้นพี่ซีเนียร์" "อื้ม" "แล้วแกจะเอาไงต่อไป? " "ก็คงต้องคิดใหม่แล้วล่ะ" "ชอบคนอื่น? " "เปล่า" ".......? " "คิดว่าจะทำคุกกี้ให้รุ่นพี่ดีมั้ยนะ ^_^" "เฮ้อออ ฉันก็คิดว่าแกจะเลิกชอบซะอีก" "คนอย่างเค้กเนยซะอย่าง" "......." "ไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆ หรอกนะ" "......." "นี่มันแค่เริ่มต้นเท่านั้นเอง^_^" ใช่! นี่มันเพียงแค่เริ่มต้นเอง คอยดูนะฉันจะตื๊อจนกว่าเขาจะชอบฉันให้ได้เลย ^_^

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more