CHAPTER 11

1134 Words

KNIGHT's POV   Nilantakan ko bawat karneng nakita ko, ninamnam ko lahat ng laman nito. May mga naiwan pang sariwang dugo dito pero ito ang nag dadagdag ng lasa sa pagkain ko. Dito ako masaya! ang kumain ng hilaw na laman, parang ibang nilalang ako ngayon kung ubusin at nguyain ko ang karneng ‘to . Parang hindi ako ang sarili ko at dalang dala ako sa sensyasyon na ito, tuwing kaarawan ko lang naman ito nagagawa kaya masaya na ko dito. Pinunasan ko ang bibig ko na may bahid ng dugo, tumingin ako sa orasan at tumayo na. Nilinis ko ang kalat ko, mga tinik at ulo ng isda, mga balahibo ng manok na nag kalat sa sahig at lamesa, mga dugo ng hayop na pinatay ko kanina. Napabuntong hininga na lang ako at nilampaso ang sahig ko.Dapat kaninang madaling araw ko pa kinain ‘to para walang makakarin

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD