ปริมาณรถคลาคล่ำบนท้องถนนเมืองกรุงในเวลาเกือบสามทุ่มครึ่ง กุลญาดาขอบคุณคนขับรถจากวังธุวานนท์เมื่อรถหยุดลงหน้าประตูวังรมย์นลิน เธอปฏิเสธเมื่อเสียงเจือแววกังวลของอีกฝ่ายยืนยันว่าจะเข้าไปส่งถึงด้านใน แต่เพราะไม่อยากให้มีคนต้องเดือดร้อนออกมาเปิดประตู เธอจึงบอกปัด ใช้ข้ออ้างว่ามีร่มติดมา และฝนข้างนอกเพิ่งลงเม็ดไม่หนักเท่าไร
ต้องบอกขนาดนั้น คนของ ‘ผู้ปกครอง’ จึงยอมให้เธอลงจากรถมาได้ กุลญาดาล้วงมือลงไปหยิบกุญแจสำรองในกระเป๋าไขเปิดประตูเล็กด้านข้าง กางร่มแล้วเดินเรียบเรื่อยเข้าไปในตึกใหญ่ เธอแวะขึ้นไปหาคุณย่า ทว่าท่านหลับไปตั้งแต่หัวค่ำแล้ว หญิงสาวจึงเดินกลับบ้านของตัวเองที่อยู่ในรั้ววังทว่าเยื้องห่างไปทางด้านหลังราวสองถึงสามร้อยเมตร
เป็นบ้านที่เธออยู่มาตั้งแต่ยังเด็ก บ้านที่มีทั้งพ่อและแม่มีความรักความอบอุ่น ทว่าตอนนี้ แม้ไม่มีสายเลือดของท่านหมุนเวียนอยู่ในกาย แต่ยังมีคำสอนและความรักความเมตตาอย่
