Chapter 07: I WANT YOU TO BE MY WOMAN
1081 Words
Kinabukasan, napamulat ako sa tunog ng alarm clock na nakapatong sa maliit na lamesa sa gilid ng kama.
agad akong napabinat ng dalawang kamay at napakusot sa dalawang mata ko. at kaagad bumangon,
Kaagad din ako dumiretso sa banyo para linisin ang aking buong katawan. Habang binabasa ko ang katawan ko, hinahaplos ito. Napatitig ako nang husto nang makita na nandito pa rin ang bakas ng kandila at ang hapdi nito.
Agad ko naalala ang ginawa niya sa akin, ang pagmarahas sa buong katawan ko. Binigay ko ang aking virginity sa taong hindi ko pa nakikilala.
Matapos kong linisin ang aking katawan, agad akong lumabas sa banyo at saka nagbihis ng aking masusuot na damit.
Bigla naman tumunog ang kampanilya ng pintuan kaya dali-daling ko itong tiningnan, kung sino ang nasa labas. Sinilip ko muna sa maliit na pasilipan bago ko ito binuksan.
Gulat na lumaki ang dalawang mata ko nang makita siya na nakatayo sa harapan ng pintuan. Nakasuot siya ng Black Americana suit habang ngumisngis ito sa aking harapan.
Kaya mabilis ko itong sinara kaagad. Bakit siya nandito sa aking apartment? Paano niya nalaman kung saan ako nakatira?
Mas lalo kumabog nang husto ang puso ko nang kumakatok muli siya. Huminga muna ako nang malalim saka ko siya pinagbuksan.
"Ikaw na naman?" unang banggit ko sa kanya. "Ano ba ang kailangan mo sa akin? At paano mo nalaman kung saan ako nakatira?" sunod-sunod kong tanong sa kanya.
"Let me in, Linn. Mag-usap tayo," sambit niya na may kahinaang boses. "Wala tayo dapat pag-usapan. Puwede ba umalis ka na dito?" kasabay na sinara ko ang pintuan.
Nang bigla niya ito pinigilan gamit ang kanyang isang kamay, agad akong napatingin sa kanya ng diretsahan.
"Puwede ba, alisin mo ang kamay mo na naghaharang sa pintuan? Hindi mo ba nakikita, ayaw kita makita o makilala man lang. Kaya kung puwede, umalis ka na. Madami pa akong asikasuhin na trabaho," sabi ko sa kanya.
"Wag kang bastos. You don't even respect my boss," sabi ng isang lalaki at kaagad itong tinulak nang malakas ang pintuan kaya agad akong napaatras.
"Ano ba talaga ang kailangan mo sa akin? Sabihin mo muna, puwede ba?" sabi ko sa kanya. "Ikaw?" sabi niya ng diretsahan sa akin. "What? Anong ako? Puwede ba mag-usap tayo nang masinsinan, Linn?"
Ilang beses ko ba sasabihin sa'yo, "There's nothing we have to discuss." Aalis ka ba o tatawag ako ng pulis? Trespassing na 'to, ginagawa mo. Okay, aalis ako kapag makausap na kita," sabi niya at mabilis na pumasok sa loob ng aking apartment. Saka umupo sa sofa at agad na naka-bente kwatro ang kaniyang paa.
"This is your apartment? Dito ka nakatira?" habang tinitigan niya ang paligid. "Puwede ba, kung wala kang sasabihin sa akin na importante, baka naman puwede kang umalis. Hindi ka dito welcome sa aking tahanan."
"Bakit ba ayaw mo sa akin? Wala naman akong ginagawang masama sa'yo, Linn," napahinga ako nang malalim habang tinitingnan siya na nakaupo sa sofa. "Anong sa palagay niya sa kanya itong apartment na 'to?"
"Okay, ano ba ang dapat pag-usapan natin, Mr?" aniya ko sa kanya. Agad niya akong tiningnan nang diretsuhan. "Even my name, do you not remember?" sabi niya. Agad napataas ang isang kilay ko sa kanya.
"Hindi ako interesado sa pangalan mo, kung sino ka man. Puwede ba, diretsuhin mo na ako kung ano ang kailangan mo?" Agad siya tumayo mula sa pagkakaupo at dahan-dahang naglakad patungo sa aking kinatatayuan.
"Ikaw? Ikaw ang kailangan ko,"
bigla akong napalunok nang marinig ko ang sinabi niya. "Teka lang, bakit ako? I'm sorry, but I'm not available. Hindi kita gusto, kaya impossible ang sinasabi mo."
Is it impossible? there's nothing impossible."
he answered straightforwardly. "If you're still worried about what happened, can't we just forget about it? It was just a one-night stand, okay? It's just temporary. Why are you still hung up on it? It was temporary for you, but for me, it was what I had been waiting for. kumabog sa kaba ang puso ko nang marinig ang sinabi niya,
Napabuntong-hininga ako bago nagsalita, "What is your name again?" My name is Xyler." Diritsohan niyang sagot. "Paano mo nalaman kung saan ako nakatira? Ano ba talaga ang pakay mo sa akin?" Diritsohan kong tanong sa kanya.
"Okay, I answered your first question. It doesn't take much for someone like me to find out anyone's address."
Secondly, I want you to be my woman.
What? Nababaliw ka na ba? Mas lalong imposible ang sinasabi mo. Isang gabi lang tayo magkasama, puwede ba itigil mo na ang kabaliwan mo na 'yan? Can't you just forget it? There's no way to be your woman.
What we had was a one-night stand, alright? But it was the one-night stand I truly enjoyed and actually had fun. Because it started as a one-night stand, it can't turn into something else.
sabi niya, Bigla akong nagulat nang marinig ko ang sinabi niya, Madelinn. Anong gulo ang pinasok mo? aniya sa sarili ko. Huminga muna ako ng malalim bago ako nagsalita, "Get away from me, tapos na ang usapan na ito. Get out of my house." Bakit? Linn,
I want to take responsibility for you, "
sabi niya habang nagpapalapit siya patungo sa akin at agad na hinawakan ang aking braso. "Wala kang responsibility sa akin, puwede ba Xyler, layuan mo na ako."
Can you give me a chance? Can you remember how much fun we had that night?
Are you going to deny it? Ito lang ang sasabihin ko sa'yo. Please don't shut me out. Is that so much to ask?
Bigla akong napatameme sa sinabi niya at kaagad na napaatras mula sa kanya. Gulat na lingon ko ang sofa nang bigla akong napaupo. Dali-dali kong itinayo ang sarili ko nang bigla niya itong hinarangan ang gitna ng dalawang paa ko.
"Xyler, please, umalis ka na," pakikiusap ko sa kanya habang nilalapit niya ang kanyang mukha sa aking mukha.
Napalunok ako nang magkasunod na nagtama ang aming mga mata at kaagad niya namang nilapitan ang bibig niya sa bibig ko.
Napahinga ako nang biglang pumasok ang isang tauhan. "Boss, we have an urgent emergency. Our Korean investor called and is on the other line," sabi niya.
Matapos marinig ang sinabi ng tauhan, agad niyang binalik ang tingin sa akin at agad na hinalikan ako sa bibig. Bumilog ang mga mata ko at napakuyom ang aking mga palad.
"Suwerte mo. May lalakarin akong importante," sabi niya nang diretsuhan. Kaagad siyang tumayo at umalis sa aking harapan.
- Writer
