Unforgettable Night With A Mafia's Boss series #1

Chapter 08: DINNER

Mabilis kong kinuha ang aking cellphone sa bag nang tumunog ito, saka tiningnan sa labas ng screen kung sino ang nagbigay ng mensahe bago ko tuluyang binasa ang mensahe na galing kay Phiea.

Ang sabi ni Phiea ay may mga taong naghahanap sa akin ngayon sa opisina, kaagad ko namang nireplyan si Phiea at tinanong kung sino ang mga taong iyon.

Kaagad nag-reply si Phiea, hindi niya kilala ang mga taong naghahanap sa akin.

Mabilis kong pinatakbo ang aking sasakyan papunta sa aking opisina. Baka ang nakausap ko na mga kliyente kahapon. Pagdating ko sa building, kaagad ko itong pinarada sa parking area at dali-daling naglakad papasok sa aking opisina.

Bumuntong-hininga ako nang makita si Jayden na nakaupo sa waiting area kung saan naghihintay ang aking mga kliyente.

"Linn, puwede ka bang makausap agad?" niyang sambit. Huminto ako saka ko siya hinarap. "Jayden, anong ginagawa mo dito?" agad kong tanong sa kanya. "Eh, yayain sana kita kumain sa labas, Linn. Available ka ba ngayon?"

Napakamot ako sa aking ulo habang minamasdan siya. Okay, sige, kapag matapos ang meeting ko sa mga kliyente ko mamaya, agad kong sagot sa kanya.

Nakita ko ang malapad niyang ngiti. "She won't come!" agad sagot ng isang lalaki na bigla itong sumulpot.

Parang pamilyar sa akin ang boses na 'yon? Agad akong napalingon. Bumilog ang dalawang mata ko nang makita siyang nakatayo sa aking harapan habang nakalagay pa ang dalawang kamay nito sa magkabilang bulsa ng kanyang pantalon.

"Xyler? Anong ginagawa mo dito sa opisina ko?" Agad kong tanong sa kanya. He smirked at me bago siya sumagot, "Nandito ako para sunduin ka. I want to treat you to a meal." "What? Hindi ako sasama sayo. Kung gusto mong kumain sa labas, kumain ka mag-isa mo."

Napahinga siya ng malalim at agad na lumapit sa akin. "Linn, gusto kitang yayain kumain sa labas."

"Xyler, ilang beses ko ba sasabihin sa'yo, lubayan muna ako. Puwede ba, no! Humiling ka lang ng iba, wag lang ito, Linn."

"Sino sila, Linn? Ginugulo ka ba nila? Hindi siya sasama sa'yo," pagharang ni Jayden, agad naibaling ni Xyler ang tingin niya kay Jayden saka niya ito sinagot.

"None of your business," gulat na lumaki ang dalawang mata ko nang bigla niyang hinawakan ang baywang ko. "Linn," banggit ni Jayden nang makita na hindi ako komportable. "Are you going to shut up? It's annoying. Stop bothering someone who belongs to me." Bigla ko siyang tinitigan ng diretsahan. "Who belongs to you, Xyler?"

Tanong ko nang direkta sa kanya. Agad niya akong tiningnan ng diretsahan bago niya ako sinagot. I mean, "Soon, you are my woman." Bigla napapikit ang dalawang mata ko sa kanya.

"Ang kapal ng mukha mo. Hindi nga kita gusto, diba? Bitawan niyo ako," usal pa ni Jayden nang bigla itong hinawakan ng mga tauhan ni Xyler sa braso nito. "Please leave here now," sabi ng isang tauhan ni Xyler. "No! Hindi ako aalis. Okay ka lang ba, Linn?"

Napatango ako kay Jayden nang hinigpitan pa ni Xyler ang pagkakahawak niya sa baywang ko. "Bitawan mo nga ako," agad niya namang kinuha ang kanyang kamay nang umalis ng tuluyan si Jayden.

"Now, sasama ka sa akin, kakain tayo sa labas," usal niya. "No! Hindi ako sasama sayo Xyler," Are you going to walk with me or do you want me to carry you out of here?" bigla nanlaki ang mga mata ko.

"No! Ilang beses ko ba sasabihin sayo Xyler, please parang awa mo na lubayan muna ako," gulat na napasigaw ako kasabay ng paghawak ko sa kanyang batok nang mahigpit. Nang bigla niya akong kinarga na parang isang sakong bigas, at agad na napahakbang.

Huminto siya saka lumingon. "I'm taking Linn out for dinner," paalam niya kina Phiea at Rea. At kaagad nagpalakad palabas ng building.

Pagkarating namin sa lugar na aming pupuntahan, agad akong napakunot sa aking noo nang makita ang lugar. Ang sabi mo kakain lang tayo sa labas? Bakit dito mo ako dinala sa hotel? Kapag sinabi ko sayo kakain lang tayo, do you not believe me? Sagot niya na may kahinaang boses. Agad siyang lumabas ng sasakyan, saka nagpalakad patungo sa kabila at agad na pinagbuksan ako ng pintuan.

Napatitig ako sa kanya. Pakiramdam ko napapako na ang puwit ko dito sa inuupuan ko na hindi ko magalaw. Tiningnan niya ako bago siya nagsalita.

"Are you going to get out of the car by yourself or do you want me to carry you out of there again?"

Napalunok ako nang magkasunod sa sinabi niya. "I'm going out by myself," agad kong sagot sa kanya at kaagad akong lumabas mula sa loob ng sasakyan.

Huminga muna ako nang malalim saka nagpalakad papasok sa loob ng hotel. Kaliwa't kanan ang tingin ko sa paligid. Walang masyadong tao dito. Kaunti lang ang nandito at mga bigating mga tao ang nakikita ko.

"Good evening, sir," agad sambit ng isang babae sa kanya na agad kaming sinalubong. "Ang sabi mo kakain lang tayo, Xyler, pero bakit tayo nandito sa hotel na ito?" Naalala ko ang hotel na ito. Dito kaming unang magkasama nong gabing... Bumuntong-hininga ako, Madelinn, aniya ko sa aking sarili kasabay ng pagkagat sa labi ko.

"Do you remember something here?" tanong niya. "Do you like Korean food, right?" dagdag niya pa rito. Nilibot ko ang dalawang mata ko sa paligid at Agad kong nakita ang Korean restaurants sa hindi kalayuan sa aming kinatatayuan.

Do you really know me well, Xyler? Talagang inalam mo ang tungkol sa akin? Mabilis akong naglakad papasok sa isang restaurant.

Pagdating namin sa isang bakanteng lamesa, agad niya akong pinaghilahan ng upuan. "Set down, baby girl," sabi niya. Mabilis kong inupo ang sarili ko.

Now, can we talk, Linn?" sabi niya. "Kung may gusto kang malaman tungkol sa pagkatao ko, you ask me, sasagutin ko lahat ng mga katanungan mo."

"Talagang bang ganyan ako ka special sayo, Xyler? Puwede ba kalimutan muna kung anong nangyari sa atin ng gabing iyon? Just one night stand, ni hindi kita kilala kung anong trabaho meron ka."

"Kahit saan ko ilingon ang ulo ko at tumingin sa paligid, nandiyan ang mga tauhan mo na bumubuntot at tinatawag kang boss. Hindi ako sanay na may chaperone, Xyler."

"Okay, kung yan ang gusto mo, ikaw ang masusunod." Kaagad siyang nagbigay ng signal sa kanyang mga tauhan na umalis sila sa aming harapan.

"Now, they're all gone. Sasagutin ko ang unang tanong mo. My name is Xyler Caritativo." "What?" Bigla akong napatayo sa aking kinauupuan nang marinig ang pangalan niya.

"Secondly, I am the owner of a five-star hotel business. At hindi lang 'yan ang pinapatakbo kong negosyo, I have businesses in other countries like Italy."

"May gusto ka pa bang malaman tungkol sa pagkatao ko?"

Sabihin mo lang, sasagutin ko lahat ng mga tanong mo. Napailing ako sa kanya at agad na sinubo ang kimchi noodles. Matapos naming kumain, dumiretso kami agad sa isang kuwarto dito sa hotel.

Hindi ko alam kung anong binabalak ng lalaking ito sa akin. Bakit dumiretso kami dito sa isang kuwarto? Madelinn, malaking gulo itong pinasok mo sa kadaming tao dito sa mundo, bakit siya pa?

Are you alright? Tanong niya. Anong sa palagay mo, Xyler? Mukhang okay lang ba? Matapos dalhin mo ako dito sa kuwartong ito.

I'm sorry kung ito ang nararamdaman mo. Okay, gusto lang naman kita makasama kahit sandali lang, Linn. Wala naman sigurong masama kung gusto ko makasama ang babaeng gusto ko, 'di ba?

Pakiramdam ko lumundag ang puso ko sa sobrang kaba habang naglalakad siya patungo sa aking kinatatayuan.

Kaagad siya napahawak sa magkabilang kong baywang habang nilalapit niya ang bibig niya sa bibig ko.

"Xyler, stop," sabi ko. Bigla akong napahiga sa ibabaw ng kama na hindi ko namalayan. Bumilog ang dalawang mata ko nang bigla dumikit ang mga labi naming dalawa.

"Bastos!" sabi ko. kaagad ko siyang sinampal sa kanang pisngi nito. Gulat siya. "Do you hit me? Do you know you are the one to slap me, Xyler? Puwede ba itigil mo na ito, please?" nagmamakaawa ako sa sayo, sambit ko na may kalakasang boses. Nang bigla niya akong hinalikan nang marahas sa labi kasabay ng paghawak niya sa aking damit sa leeg. Dinig ko ang pagwasak nito.

Napahagulgol ako sa pag-iyak. Huminto siya sa kanyang ginagawa saka kinausap ako nang masinsinan. "I'm sorry, hindi ko sinasadya, Linn," sabi niya.

"Boss, I'm sorry if I interrupted you,"

"Boss, Lucas on the line," sabi ng tauhan nito.

Agad niya akong tiningnan saka mabilis na napatayo. "Look at her after me, Denver. Make sure na hindi siya mawawala sa iyong paningin," Yes, boss," sagot ng tauhan nito. "Don't run away, baby girl, okay?" mahinang usal niya.

"Kahit tatakbo ako, hindi pa rin ako makakawala sa mga tauhan mo. Good girl," sabi niya. Agad siyang umalis sa aking harapan.