10
1164 Words
บนชั้นนี้จะถูกจัดวางอย่างเรียบง่าย จะมีเพียงโต๊ะเดียวที่อยู่ติดกับกระจกที่ต่างจากโต๊ะอื่นๆ โต๊ะนี้จะมีเชิงเทียนช่อดอกไม้ตั้งอยู่ตรงกลาง แล้วยังมีแจกันดอกไม้ทรงสูงวางอยู่ใกล้ๆ ในแจกันปักดอกกุหลาบสีขาวไว้หนึ่งดอก
“ผมริคคาร์โด้ครับที่จองโต๊ะไว้” ริคคาร์โด้เอ่ยบอกพนักงานต้อนรับ
“เชิญค่ะคุณริคคาร์โด้”
พนักงานต้อนรับสาวสวยยิ้มให้แขกวีไอพี ก่อนจะพาทั้งสองไปยังโต๊ะที่เขาสั่งจองเอาไว้ พอส่งทั้งคู่เสร็จเธอก็เดินกลับลงไปยังชั้นล่าง
“เชิญนั่งครับคนสวย” ริคคาร์โด้ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ ดึงเก้าอี้ให้เธอนั่ง
“ขอบคุณค่ะ” เธอกล่าวขอบคุณและยิ้มให้ มองรอบๆ ห้องอาหารที่บรรยากาศดีตามที่เขาบอกไม่มีผิด นึกแปลกใจอยู่อย่างหนึ่งคือ โต๊ะที่เธอกับเขานั่งอยู่นี้ต่างกับโต๊ะตัวอื่น ดานิตาปัดความสงสัยนั้นทิ้งไปเพราคิดว่า โต๊ะนี้คงจะเป็นโต๊ะวีไอพี “บรรยากาศดีจริงๆ ด้วยค่ะ แถมยังโรแมนติกที่สุดด้วย”
ริคคาร์โด้ยิ้มเมื่อเห็นว่าเธอชอบ แล้วยิ่งเห็นใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุขของเธอด้วยแล้ว เขาก็พลอยสุขใจตามไปด้วย หลังจากที่ทั้งคู่นั่งประจำที่ไม่นานนัก อาหารก็ถูกนำมาเสิร์ฟโดยที่ยังไม่ได้สั่ง
“คุณริคคะ เรายังไม่ได้สั่งอาหารไม่ใช่เหรอคะ” เธอถามอย่างแปลกใจ
“นอกจากผมจะโทรมาจองโต๊ะล่วงหน้าแล้ว ผมสั่งอาหารไว้ด้วยครับ ผมกลัวดานี่หิวก็เลยสั่งเอาไว้ก่อน พอเรามาถึงเขาจะได้เอามาเสิร์ฟให้เลย” เขาตอบ
“อ๋อค่ะ” ดานิตาทำเสียงรับรู้ ก้มมองดูอาหารที่หน้าตาน่ารับประทาน “น่าทานจังเลยนะคะ”
“นอกจากน่าทานแล้วยังอร่อยอีกด้วย ลองทานดูสิครับรับรองจะติดใจ”
ดานิตาลงมือทานอาหารทันที ไม่ใช่เพราะอยากลองชิมอาหารตรงหน้าเพียงอย่างเดียว ตอนนี้ท้องของเธอร้องหิว หากไม่มีอะไรตกถึงท้องรับรองได้ว่า โรคกระเพาะถามหาแน่นอน ระหว่างที่ทานนั้นพนักงานร้านได้นำไวน์แดงมาเสิร์ฟให้ทั้งคู่ เพิ่มรสชาติของอาหารให้ดีเยี่ยมยิ่งขึ้น
“อาหารบางชนิดจิบพร้อมไปกับไวน์ มันจะยิ่งเพิ่มรสชาติของอาหารได้มากขึ้น ดานี่ลองจิบไวน์นะครับ จิบทีละนิดรับรองไม่เมาครับ”
ริคคาร์โด้บอก ดานิตาก็ทำตามอย่างอยากรู้อยากลอง เธอยกแก้วไวน์ขึ้นสูง ก่อนจะจิบตามที่เขาบอก สเต็กที่เธอทานมีกลิ่นหอมของเห็ด พอได้จิบไวน์กลิ่นหอมๆ มาทานคู่กันเธอรู้สึกว่ามันเข้ากันมาก ทั้งไวน์และอาหารส่งเสริมความอร่อยได้ดีทีเดียว
“เยี่ยมค่ะ รู้สึกว่าอาหารที่ทานไปอร่อยมากขึ้น” ดานิตาบอกผลที่ได้รับจากการจิบไวน์ หลังจากที่ทานสเต็กเข้าไป
“เห็นไหมผมบอกแล้วว่าอร่อย”
“ค่ะ อร่อยมากค่ะ” ดานิตายิ้มกว้าง พอใจกับอาหารมื้อนี้เป็นอย่างมากถือว่าเป็นมื้อพิเศษสำหรับเธอก็ว่าได้
“ผมขอตัวสักครู่นะครับ”
ริคคาร์โด้ลุกขึ้นเดินไปยังชั้นล่าง ซึ่งเธอเข้าใจว่าเขาไปเข้าห้องน้ำจึงไม่ได้ถามไถ่ลงมือรับประทานอาหารต่อไป จนกระทั่งเสียงไวโอลีนดังขึ้น ดานิตาจึงหันไปยังต้นเสียงที่กำลังบรรเลงรักหวานซึ้ง
แล้วในวินาทีที่หันไปมองความรู้สึกแรกของดานิตาคือ ตกใจ ไม่คิดว่าคนที่สีไวโอลีนอยู่ในขณะนี้คือริคคาร์โด้ ที่กำลังบรรเลงเพลงหวานซึ้งเพลง take me to your heart ของศิลปิน Michael Learns To Rock เธอเคยได้ฟังเพลงนี้บ่อยครั้งแต่ไม่เคยฟังผ่านเสียงไวโอลีนที่ไพเราะไม่แพ้กัน แล้วไม่คิดว่า ริคคาร์โด้จะสีไวโอลีนได้เก่งขนาดนี้
ความหมายของเพลงและการที่ริคคาร์โด้มายืนสีไวโอลีนให้เธอฟัง ดานิตาไม่รู้ว่าเขากำลังสื่ออะไรให้ตนเองรับรู้ ใบหน้าของดานิตาเปื้อนรอยยิ้มตลอดเวลาแล้วมีทีท่าขวยเขินเริ่มด้วย
พอจบเสียงเพลงเสียงปรบมือของคนที่มารับประทานอาหารก็ดังขึ้นอย่างชื่นชม เสียงปรบมือของดานิตาก็เป็นหนึ่งในหลายสิบคนนั้น ริคคาร์โด้ส่งไวโอลีนให้กับพนักงานที่เดินเข้ามาหา ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบดอกกุหลาบสีขาวที่ปักอยู่ในแจกันขึ้นมาก แล้วเขาก็ทำในสิ่งที่ดานิตาไม่คาดคิด เขาทรุดกายลงนั่งคุกเข่าข้างเก้าอี้ตัวที่เธอนั่ง
“ดานี่ครับ ผมรู้ว่าเวลาที่เราเจอกันมันอาจจะไม่นาน แต่พี่เชื่อมั่นในความรู้สึกของตัวเองว่า มีความรู้สึกยังไงกับดานี่แล้วมันเป็นความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน” เขาหยุดพูด มองสบตาดวงตาสั่นระริกจากความตื่นเต้น “ผมรักดานี่ครับ ความรักครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรก แต่จะเป็นความรักครั้งสุดท้ายของผมครับ”
กล่าวคำหวานหูจบ เขาก็ยื่นดอกกุหลาบให้ดานิตาที่ยื่นมืออันสั่นเทามารับ “แล้วดานี่ล่ะครับ มีความรู้สึกแบบเดียวกับผมหรือเปล่า”
ดวงหน้าหวานของดานิตาระบายไปด้วยเลือดฝาดจากความเขินอายมากขึ้น ลำพังแค่เขาบอกรักเธอก็อายมากพอแล้ว ยิ่งมาเจอคำถามตรงๆ ของเขาอีก ความอายเพิ่มมากขึ้นหลายเท่าตัว
คนที่เอ่ยถามคำถามใจเต้นระทึก ลุ้นกับคำตอบของดานิตาว่า จะใจตรงกันกับเขาหรือไม่ ถ้าหากใจตรงกันก็ดีไป แต่ถ้าไม่รักครั้งนี้คงกลัดหนองไปอีกนาน
“ไม่ว่าคำตอบของดานี่จะเป็นยังไง ผมไม่โกรธ ไม่เคืองดานี่ครับ ขอให้ดานี่ตอบผมตรงๆ ให้ผู้ชายคนนี้ได้รู้ว่า หลังจากที่ได้รับคำตอบของดานี่แล้วจะทำอย่างไรต่อไป จะหยุดรักหรือวาดฝันอนาคตร่วมกัน”
คนถูกย้ำถามหน้าแดงเถือก หัวใจเต้นแรงกับการถูกขอความรักครั้งแรกในชีวิตสาว แล้วเธอก็คิดว่ามันจะเป็นครั้งสุดท้ายที่จะมีผู้ชายมาคุกเข่าขอความรัก ความตื่นเต้นแทรกเข้าทุกพื้นที่ในร่าง ดวงตาเอ่อคลอด้วยน้ำตาแห่งความเอิบอิ่มใจ เธอไม่อาจบรรยายความรู้สึกตอนนี้ได้ว่ามันเป็นเช่นไร ท่วมท้นไปด้วยความดีใจเป็นที่สุด
- Writer
