Sabah güneşi uykusuz gözlerimi daha da kavururken hala aynı pozisyondaydım. Elimde telefon,sırtımı dolabıma yaslamış vaziyette oturuyordum. O konuşmadan ve onu ilk defa bu kadar detaylı gördükten sonra gücüm kesilmişti. Odama girdiği -veya girdiğini sandığım- günden beri neredeyse kendimden şüphe edecek duruma gelmiştim. Şizofreni belirtileri gösterdiğimi düşünmeden edemiyordum ama dün geceden sonra yaşadığım şeylerin gerçekliği kesindi. Sesini,kapişonlu görüntüsünü tüm ayrıntısıyla görmüştüm. Sadist vardı,tek sorunsa.... Kim olduğuydu.
Güneşin odama doldurduğu ışığa gözlerim daha fazla dayanamadı ve istemsizce yüzümü buruşturdum. Tüm gece oturmaktan kalçam uyuşmuştu ve ayağa kalkmakta epey zorlanıyordum. Dolabımdan destek alarak doğruldum. Yavaşca pencerinin önüne gidip dün onun durduğu
