SADİST

BEŞİNCİ BÖLÜM

"Of benekli uyan artık."diye başımda ötüyordu Poyraz.

"5 dakika daha ne olur."

"Yok sana 5 dakika falan.Hadi değiş üstünü kahvaltı hazır."deyip odadan çıktığını duydum.Yorgandan çıkma mücadelemi ben kazanarak ayağa kalkıp banyoma yöneldim.Gözlerimdeki kırmızılık hala duruyorken,karışmış saçlarımla deliler gibiydim.Soğuk suyu yüzüme çarpıp,gelişigüzel ev topuzumu topladım ve odama geçtim.Üniformamı giyip,yüzümdeki beneklerimi kapattım.Saçıma hiç dokunmayıp boşa taktığım çantamı omzuma attım.

Aşağı kata indiğimde masadaki tek eksik şey bendim.Baştan aşağı dolu olan masa "gelip yermisin artık beni"diyordu resmen.Çantayı yine fırlatıp,masaya koşarak salam,peynir ne varsa ağzıma tıkmaya başladım.

"Kızım yavaş ol kovalayan mı var arkandan?"diyen Poyrazı duymayarak ağzıma tıkıştırmaya devam ediyordum.Fazla tıkıştırmış olacağım ki ekmeğin kırıntısı boğazıma kaçınca Poyraz'ın yüzüne yüzüne öksürmeye başladım.

"Aman Meyra ya helal helal."deyip sırtıma sırtıma indiriyordu.Öksürüğüm kesildiğinde hala vurmaya devam edince yandan yandan bakmaya başladım.Bakışlarımı görünce vurmayı kesip söylenerek yerine oturdu.

"Okula ben bırakırım seni."

"Gerek yok eve gidip arabamı alırım."

"Cidden eve mi gideceksin Meyra?"

"Hava aydınlık bir şey olmaz."dedim peyniri ağzıma atarken.

"Hatırlarsan o manyak seni gündüz kaçırmıştı."dedi sinirle.Çatalımı tabağımın kenarına bırakıp,ağzımdakini zorla yuttum.

"Unutmuşum,hatırlattığın için sağol."dedim sinirle ve sandalyemi itip çantamı yerden alarak evden çıktım.Arkamdan seslenmesine aldırmadan evime doğru ilerledim.Evimin önüne çekilmiş sarı bantı gördüğümde amcamın çoktan polisleri çağırdığını anladım.Bantın altından geçip eve girdiğimde etrafıma bakınmadan hızla konsolun üstündeki anahtarımı alıp evden çıktım.Arabama ilerlerken gelen 2 polisle yerimde durdum.

"Meyra hanım sizmisiniz?"

"Evet."

"İfadenizi almamız gerekiyor bizimle karakola kadar-"

"Okuldan sonra gelsem ?"dedim laflarını keserek.

"Pekala ama muhakkak gelin.Bu arada bu durumu önceden yaşamışsınız.Bir psikologtan yardım alıyor musunuz?"dedi iri olan.

"Evet."dedim kısaca

"Doktorunuzun adını ve numarasını yazar mısınız?"dediğinde vakit kaybetmeden elindeki kalem kağıdı alıp yazmaya başladım.Tekrar geri uzatıp teşekkür ederek arabama atladım ve okula sürmeye başladım.

Zil çoktan çalmış,bahçede kimse kalmamıştı.Hızlı adımlarla sınıfa çıkıp içeri girdiğim de gözlüğünün altından bakan bir kadınla karşılaştım.Kapıda kalakalırken sınıftan kıkırdama sesleri geliyordu.

"Ooooo Meyra hanım,saatten haberiniz vardır inşallah."dedi ne hocası olduğunu bilmediğim kadın.Bende pisliğine saatime bakıp tekrar hocaya döndüm.

"Haberim yoktu 08.45'miş hocam."dedim sırıtarak.Sınıftakiler sesli gülmeye başlayınca tek bakışıyla sınıfı susturup bana döndü.

"Edepsiz seni geç çabuk yerine."diye söylenip masasına ilerledi.Simayın yanına ilerlerken yanında başkasının oturduğunu gördüğümde bende en arkaya Akın'ın yanına ilerledim.Yanına oturduğumda sınıftakiler bu defa şaşkınlıkla bana bakıyorlardı.Aldırmadan bakışlarımı önüme çevirdim.

Kadın o kadar uyuşuktu ki uyumama saliseler kalmıştı.

"Güzel dövme."diyen sesle uykulu gözlerimi büyülttüm.

"Sağol."dedim benimle konuştuğuna inanamadığım Akın'a.

"Ve iyi cevaptı...Hocaya."dedi parmağını hocaya uzatarak.Sırıtıp tekrar önüme döndüm.Çocuk aklımda nasıl kaldıysa konuşmasına bile şaşırmıştım.

"Verdiğim ödevi yapacaksınız.Yanınızdakiler eşiniz.Konularını ve tarihleri panodan görürsünüz."dediğinde sınıftan itiraz sesleri yükselmeye başlamıştı.Kafamı sola çevirip eşimle gözgöze gelince ikimizde boş boş birbirimize bakmaya başladık.Bakışlarımı çevirecekken gözüm elindeki daire şeklindeki şeye takıldı.

"Bu ne?"dedim tekrar ona bakarak.Çenesi kasılmaya başlamış,elindekini avuç içine kapatmıştı.

"Seni kasan bir şey değil."deyip yerinden kalktı ve hızla sınıftan çıktı.Şaşkınlıktan kaşlarım çatılmış,herkes gibi arkasından bakakalmıştım.Megaloman şey ne olacak.