The Billionaire's Forgotten Wife

Chapter 7

ALYANA

TWO DAYS LATER..

Nang mag krus ulit ang landas namin ng jerk ex-husband ko sa bar. Kong saan nakita ko siyang nakikipag make-out na naman sa isang babaeng hindi ko alam kong saan niya na naman pinulot. Tang-na!! Ano pa bang pakialam ko sa kan'ya.

"Lyneth." tawag ko sa kaibigan ko na parang kapatid na din ang turingan namin. She's always been there at my side. And good times and bad times. Isa siya sa pinaka matatawag kong treasure sa buhay ko.

"Bakit? Namiss mo agad ako? Ano okay ka na? Kagabi para kang wasak na wasak. Laki ng problema natin ah.." pang-aasar pa nito. Kinuha ko ang tissue na pinunas ko sa mukha ko at hinagis ko dito.

"Ayy! Salaula talaga. Salamat ka, bestfriend kita.

"Thank you pero, gaga ka iniwan mo ko sa DBar. Naka kita ka lang ng boylet e, sakalin kaya kita.. .

"Hoy! Ikaw 'tong puro pervy pinagbabanggit. Masyado ka na yatang na hook kay Mr. Handsome e, umamin ka nga sa akin Alyna. Type mo na??" tanong niya sa akin kasabay ng mapanuring tingin nito.

"Gaga, pinagsasabi mo dyan. Hinding hindi ko siya magugustuhan kahit itaga mo pa sa bato at sa puday mong malansa." biro ko dito sabay tawa.

"Hoyy! Kahit tumira ka pa sa puday ko mabango yan. Teka nga bakit ba kasi puday ko na ang topic dito." tanong niya sabay kuha ng mainit na pandesal at nakisawsaw pa sa kape ko. Hindi na lang magtimpla ng sa kan'ya, kaya ng nakita kong sasawsaw siya ulit inalis ko ang tasa ko kaya napunta sa lamesa ang pandesal niya.

Hinila niya ang buhok ko sabay sabi na; "Hoyy! Ang damot nito, parang sasawsaw lang ng pandesal e," aniya.

"Magtimpla ka kasi ng kape mo. Alam mong may hang-over pa ako. Badtrip pa sa dami ng bar mapupuntahan natin don pa sa bar ng pervy na 'yon. At sakto pang nandoon ang bweset kong dating asawa." sagot ko dito na may halong irita ang boses kasi pinaalala pa niya talaga sa akin.

"Chill!! Hindi mo ako kaaway dito. Baka nakakalimutan mo kakampi mo ako." wika niya. Ang akin lang mag-enjoy ka hindi 'yong imumokmok mo ang sarili mo dito dzai.

"Gaga! Sino bang nagsabing nagmumokmok ako. Tang-na! I'm free na nga humarot hindi ba. Hayop kasing Dylan yan." wika ko na malapit na namang mapaluha. It couldn't imagine my life was a living hell. Buong akala ko kapag makasal na kami ni Dylan. I am the happiest women alive. Appparently is not. The dream won't be a reality. Haixt!!

"Oh! Iiyak ka na naman dyan. Alam mo wala kang laban sa amnesia niya. Ikaw lang din ang mahihirapan sa pinag gagawa mo. Kaya hanggat maari iwasan mo na yang dati mong asawa. I'm sure naman ako kapag nauntog yan babalik yan sayo.

"Haixt! Hanggang kailan ba ako makikipag laban sa punyetang amnesia niya? Alam mo ba dzai nahihirapan na akong umasa na babalik ang dating Dylan na minahal ko. Pagod na pagod na ako." sambit ko kasabay na malalim na buntong hininga ang aking pinakawalan.

Linapitan ako ni Lyneth at niyakap ng mahigpit na animo'y wala ng bukas. Sa lahat ng tao si Lyneth ang naging shoulder to cry on ko ng mabura ako sa ala-ala ng asawa ko. Sobrang sakit, ang sakit sakit na at halos gumuho na nga ang mundo ko. Araw-araw na akong pinapatay ng lungkot at kawalang pag-asa. Ano bang dapat kong gawin Lyneth? Wala rin akong trabaho pa ngayon.

"Dzai, pahinga ka muna. O ituon mo sa ibang bagay lahat. Hwag ka na muna mag-isip ng hindi maganda ha. Isipin mo may plano si God pra sayo at 'yon ang hintayin mo, okay ba?" ani nito.

"Hmmm! Dzai, salamat na parating nadyan ka para sa akin. Alam mo bang hindi ko alam ang gagawin kong pati ikaw ay mawala. Mababaliw ataw ako dzai. Sa totoo lang unti-unti ko na ngang tinatanggap na wala na talagang pag-asa na bumalik ang ala-ala ni Dylan. Pero, kong minsan may parte sa puso ko na umaasa na baka may chance pang maalala niya ang mga sandaling masaya pa kami. Kong bakit kami umabot sa kasal.." sagot ko sabay inom ng kape ko na lumamig na rin yata sa kakadaldal ko.

"Hayaan muna dzai, hindi pa naman tayo naghihirap. Anyway, may ibibigay ako sayong callling card wait.." ani nito sabay alis.

Tinapos ko na ang pagkain ng almusal para kahit papaano naman may laman ang sikmura ko. Ililigpit ko na sana ang mga pinagkainan ko ng ilapag sa akin ni Lyneth ang isang calling card. Kinuha ko ito at binasa ang pangalan. "Demeter Fuentez." basa ko rito. I heard someone his name hindi ko lang marecall. Kinuha ko na lang ang cars at isinuksok sa bulsa ng short ko. Mamaya pala maglalaba ako

at tambak na ang labahin namin ni Lyneth. Simula kasi ng umalis ako ng bahay naming mag-asawa pansamantagal muna akong tumuloy kay Lyneth. Alam kong mag-isa lang naman siya dito at wala din naman pa siyang asawa na dinadala dito.

Nag tungo ako sa laundry area at kinuha ang kaing na punong puno ng labahin ko. Inuna ko munang kunin ang sa akin at isinalang ko agad sa automatic washing machine. Iniwan ko muna ito para naman mag asikaso ako ng lunch namin ni Lyneth at may lakad daw siya. Habang wala akong trabaho pang nahahanap ako na muna ang tatao dito at nakakahiya naman kay Lyneth kong siya pa ang kikilos sa lahat ng gawaing bahay dito. Magaan lang naman ang lahat ng 'to. Kayang kaya ko naman na at kahit papaano lang ay makatulong ako kay Lyneth sa bahay.

Kasalukuyang naggagayat ako ng mga pang rekados ng tawagin ako ni Lyneth.

"Dzai, nasaan ka???" tawag nito sa akin kaya pinatay ko muna ang kalan at baka masunog pa, hinubad ko rin ang apron at itinabi sa gilid. Lumabas ako ng kusina at lumapit dito.

"Bakit, dzai may ipapagawa ka ba?" tanong ko dito.

"Wala naman dzai, akala ko nagmumokmok ka na naman dyan kasi.." sagot niya.

"Gaga! Nagluluto ako ng lunch natin. Dito ka ba kakain? o babaunin muna lang?" tanong ko. Base sa ayos niya hindi na naman siya dito kakain ng lunch at mag-isa na naman ako dito, kaya hindi ko talaga maiwasang mag-isip lalo na't maghapon akong nandito sa bahay na wapang makausap. May telivision naman kaso iba pa rin talaga kong may work ako atlis nalilibang ako.

"Hindi na dzai, baunin ko na lang. Tumawag na ang TL namin at call time namin ang 11 a.m kapag nag lunch pa ako dito paniguradong malelate na ako." sagot niya habang nagsusuot ng sapatos. At ako naman ay bumalik sa kusina para makatapos ng magluto.

Inayos ko na ang baon ni Lyneth at binalot ko lang sa plastic at nilagay sa loob ng paper bag at inabot sa kan'ya. Mag-iingat ka, dzai.." bilin ko bago ito lumabas ng bahay.

Naupo ako sa upuan at nagmumuni muni ng maalala ko ang card, agad ko itong dinukot sa bulsa ng short ko at muling binasa. "Tower 2, Building 1, 143 unit number.." basa ko ulit dito. Anong klaseng address 'to. Nakakaloka naman, natigil ang pag-iisip ko ng tumunog ang washing machine kaya naglakad ako patungo doon at isa-isa kong kinuha ang nilabhan ko para naman isampay at sinunod ko naman na sinalang ang mga damit ni Lyneth habang nagsasampay naman ako ng nilabhan ko.

Nang mapagod ako nagpahinga ako saglit para isampay naman ang labahin ni Lyneth..

Napaupo ako sa sala hanggang sa nakatulog na ako.

Nang magising ako past 1 p.m na nang maisipan kong umalis at puntahan ang address ng nasa calling card. Nag bihis na ako at nag apply ng kaunting make-up. Bago ako umalis ng bahay at nag hintay ng taxi. Nang may pumarang taxi sa harapan ko agad akong sumakay at nagpahatid sa address na nakalagay sa calling card ng Demeter na yan..