CHAPTER FIVE
Eyes on me
Is this what they call game of fate?
What a cruel game it is. I hate it.
“Sir D?”
Nakagat ko ang labi sa pagpipigil na bumuntonghininga nang sa wakas ay may umagaw ng pansin ni Dmitri De Luca dahilan para maalis ang tingin niya sa akin.
“Yes, Myra?”
May ibinulong sa kanya ang tingin ko ay secretary niya at tumango-tango naman siya pero napaiwas ako ng tingin sa kanya nang sulyapan niya na naman ako. Pagbaling ko sa kaliwa ay napangiwi ako nang makita si Celine na nakatulalang nakatitig sa lalaking kahit ano yatang iwas ko palaging dinadala ng tadhana sa akin.
Sa kawalan nang magagawa ay napagdiskitahan kong kainin ang brownies na nakalatag sa harap namin. Halos maubos na ni Celine ang sa kanya dahil animo nanonood sa sine na kumakain siya habang nakikinig
