บทที่ 3
1221 Words
“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจำข้อนี้ได้ขึ้นใจพ่ะย่ะค่ะ”
แม้ทรงใช้เงินจำนวนมากโขในแต่ละครั้ง เพื่อซื้อสาวบริสุทธิ์ให้มาบำเรอรักพระองค์ แต่สิ่งหนึ่งที่ชีคฟาฮิดทรงตรัสย้ำเสมอคือต้องการหญิงสาวที่เต็มใจทำงานนี้จริงๆ ไม่ใช่ถูกล่อลวงหรือบังคับมา
“มันคงไม่อยากหรอกจริงไหมฮารัน เงินก้อนโตแลกกับการอยู่บริการเราแค่ชั่วโมงเดียว ผู้หญิงคนไหนก็ต้องการทั้งนั้น”
เจ้าแห่งทะเลทรายทรงตรัสออกมาอย่างเย่อหยิ่งทะนงองค์ เพราะทรงเชื่อเหลือเกินว่า เงิน สามารถซื้อทุกอย่างได้ตามที่พระองค์ทรงต้องการ
“กระหม่อมคิดว่าคงจัดการเรื่องนี้ได้ไม่ยาก หากพระองค์ต้องการให้หญิงสาวพวกนั้นอยู่กับพระองค์ทั้งคืน กระหม่อมก็จะเพิ่มเงินให้กับพวกเธออีกเท่าตัว”
ได้ยินองครักษ์ฮารันพูดเช่นนี้ ชีคฟาฮิดก็ทรงโบกพระหัตถ์ปฏิเสธในทันที “เจ้าก็รู้ว่าเราไม่เคยต้องการให้ผู้หญิงคนไหนนอนค้างกับเรา แค่หนึ่งชั่วโมงที่พวกเธอบำเรอเรา แค่นั้นมันก็มากเกินพอแล้ว หากให้อยู่นานกว่านี้เราคงสะอิดสะเอียนเกินทนไหว”
“ถ้ายังงั้นกระหม่อมจะจัดสาวๆ มาบำเรอรักพระองค์คืนละคน คนละหนึ่งชั่วโมงก็พอ พระองค์เห็นดีด้วยไหมพ่ะย่ะค่ะ”
“เอาตามนั้นแหละเจ้าฮารัน จัดการเรื่องการเดินทางได้แล้ว เราจะไปพักผ่อนก่อนออกเดินทางพรุ่งนี้ หวังว่าถึงเมืองไทยแล้ว เจ้าจะจัดการทุกอย่างได้ตามที่เราต้องการ”
“พระองค์จะไม่ผิดหวังแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะจัดเตรียมทุกอย่างให้เรียบร้อย ตามที่พระองค์ปรารถนาทุกประการพ่ะย่ะค่ะ”
“ขอบใจมากเจ้าฮารัน เจ้าเป็นทั้งองครักษ์ และเป็นทั้งเพื่อนที่ดีที่สุด แม้บางทีจะปากหมาไปบ้าง แต่เราก็ยังพอรับได้”
ชีคฟาฮิดทั้งตรัสชมทั้งด่าประชดองครักษ์เอกไปในตัว และขณะเดินผ่านองครักษ์ฮารัน ก็ตบพระหัตถ์หนักๆ ลงไปบ่าของอีกฝ่ายด้วย
“กระหม่อมถือว่านี่เป็นคำชมก็แล้วกันนะพ่ะย่ะค่ะ”
องครักษ์ฮารันเอ่ยตามไล่หลังเจ้าเหนือหัว ที่ทรงเดินออกไปจากห้องทรงงานพร้อมกับหัวเราะร่วนขบขำในคำพูดของเขา
เมื่อชีคฟาฮิดออกไปแล้ว องครักษ์ฮารันก็ลงมือทำตามหน้าที่ของตัวเอง เขาต้องเตรียมพร้อมทุกอย่างก่อนท่านชีคจะเดินทางในวันพรุ่งนี้ หากชีคฟาฮิดต้องการสิ่งใดแล้ว เขาก็จะสรรหามาตามที่พระองค์ปรารถนา เพราะเสือดำแห่งท้องทะเลทรายไม่เคยรู้จักคำว่า ไม่ แม้แต่ครั้งเดียวในชีวิต!
ภายในไนท์คลับชื่อดัง ซึ่งตั้งอยู่ใจกลางกรุงเทพมหานคร เมืองหลวงที่ไม่เคยห่างหายจากแสงสีเสียง เนืองแน่นไปด้วยนักท่องราตรีจำนวนมาก ซึ่งต่างก็ออกมาสังสรรค์พบปะกับบรรดานักท่องราตรีด้วยกัน จนทำให้ภายในไนท์คลับขนาดใหญ่แห่งนี้ดูเล็กลงไปถนัดใจ
หากมองดูเผินๆ หรือหากเป็นนักท่องเที่ยวขาจรที่หลงเข้ามาเที่ยวภายในไนท์คลับแห่งนี้ คงคิดว่ามีดีเรื่องการต้อนรับลูกค้า หรือเสียงสีแสงของเพลงและบรรยากาศที่ดูหรูหรา จนทำให้มีบรรดานักท่องราตรีตบเท้าเข้ามาเที่ยวอย่างเนืองแน่นในทุกคืน
แต่ถ้าหากเป็นขาประจำจะรู้ดีว่าเรื่องเหล่านี้เป็นเหตุผลรองที่ทำให้นักท่องเที่ยว โดยเฉพาะบรรดานักท่องเที่ยวผู้ชายทั้งหลายผต่างก็มาเที่ยวที่นี้ เพราะเหตุผลหลักที่พวกเขามาเที่ยวในไนต์คลับแห่งนี้ ก็เพราะมีเด็กสาวๆ ทั้งบริสุทธิ์และผ่านสนามมาจนเจนจัด คอยเสิร์ฟให้พวกเขาถึงเตียง หากว่ามีเงินหนามากพอที่จะซื้อบริการจากเด็กเหล่านี้
ในขณะนักท่องเที่ยวทุกคนรู้ดีว่าสามารถซื้อบริการเด็กสาวๆ ได้จากที่นี่ ทว่าคนที่เป็นคนรักของเจ้าของไนท์คลับกลับไม่รู้เรื่องนี้เอาซะเลย เพราะคนรักของเธอ รวมทั้งบรรดานักท่องเที่ยวต่างก็จงใจปิดปากเงียบไม่แพร่งพรายให้หญิงสาวได้ล่วงรู้
“วันนี้มีนักท่องเที่ยวมามากเป็นพิเศษเลยนะคะคุณชนน”
น้ำเสียงหวานๆ ของ ‘หม่อมหลวงนิรินรดา ธดากรณ์’ หรือรู้จักกันในสังคมไฮโซว่า ‘คุณผิง’ ได้เอ่ยถามคนรัก ขณะทอดสายตามองจากห้องทำงานของคนรัก ซึ่งเป็นกระจกใสสามารถเห็นนักท่องเที่ยวที่กำลังสนุกสนานอยู่ภายในไนท์คลับได้อย่างชัดเจน
ชนน ผู้เป็นเจ้าของไนท์คลับและเป็นคนรักของหม่อมหลวงสาวไฮโซ เดินมาหยุดยืนอยู่ใกล้ๆ ร่างบางระหง ทำท่าจะกดจูบลงไปบนพวงแก้มเนียนแดงปลั่งของคนรัก แต่หม่อมหลวงนิรินรดาก็เอี้ยวตัวหนี แล้วก้าวถอยห่างออกมาเล็กน้อย สร้างความขัดเคืองให้กับชนนเป็นอย่างมาก
‘เล่นตัวจริงๆ นะคุณผิง’
ชนนเค้นเสียงด่าคนรักอยู่ในใจ เขาคบกับหม่อมหลวงนิรินรดามาเกือบหนึ่งปีแล้ว แต่ก็ไม่สามารถแตะเนื้อต้องตัวหญิงสาวไปได้มากกว่าการจับมือถือแขนเล็กๆ น้อยๆ ซึ่งนั่นมันทำให้เขาหงุดหงิดทุกครั้งที่ไม่สามารถเจาะไข่แดงของหม่อมหลวงสาวได้สักที
“คุณชนน เป็นอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมถึงเงียบไปคะ”
เมื่อไม่ได้รับคำตอบจากคนรัก หม่อมหลวงนิรินรดาจึงถามย้ำอีกครั้ง โดยยังคงรักษาระดับความห่างไว้เหมือนเดิม
“ผมไม่ได้เป็นอะไรหรอกครับ แค่กำลังคิดถึงเรื่องงานนิดหน่อยเท่านั้นเองครับ”
“มีอะไรให้ผิงช่วยไหมคะ”
ด้วยเข้าใจว่าคนรักกำลังแก้ปัญหาเรื่องงานไม่ตก หม่อมหลวงนิรินรดาจึงอาสาช่วยอย่างเต็มที่
“ไม่ต้องหรอกครับ ผมพอจะแก้ปัญหานี้ได้ หรือถ้าแก้ไขไม่ได้จริงๆ เดี๋ยวผมจะลองให้เพื่อนๆ ในวงการช่วยอีกทีครับ”
ชนนปฏิเสธติดเสียงแข็ง ขณะเดียวกันก็พยายามโอบแขนไปรอบเอวเล็กของคนรัก แต่อีกฝ่ายก็ยังคงก้าวหนีเขาเช่นเดิม
“ปัญหาใหญ่มากเลยหรือคะคุณชนน”
หม่อมหลวงนิรินรดาเอ่ยถาม พร้อมกับแสร้งเดินไปทรุดกายลงนั่งบนเก้าอี้ เพื่อเป็นการเลี่ยงการถูกแตะต้องจากชนน
“ก็หนักเอาการเหมือนกันครับ”
ชนนตอบแบบแบ่งรับแบ่งสู้ เริ่มไม่อยากพูดถึงเรื่องงานของตัวเอง ด้วยเกรงว่าความลับจะหลุดลอดออกมา
ในขณะชนนไม่อยากพูดถึง ไม่อยากตอบ แต่หม่อมหลวงนิรินรดากลับอยากรู้ยิ่งกว่าเดิม และยังมีน้ำใจอยากอาสาช่วยคนรัก
“ผิงพอจะช่วยคุณได้ไหมคะ คุณพ่อมีเส้นมีสายมากพอสมควร บางทีคุณพ่ออาจจะช่วยคุณชนนได้”
‘ฮึ! ช่วยยังงั้นหรือ ไอ้หม่อมหลวงจิตริน พ่อของคุณ มันเกลียดผมเสียยิ่งกว่าไส้เดือน มันจะเสนอหน้ามาช่วยผมยังงั้นหรือ’
ชนนเค้นเสียงด่าว่าที่พ่อตาอยู่ในใจ รู้เต็มอกว่าหม่อมหลวงจิตรินเกลียดเขามาก และไม่เคยเห็นดีด้วยที่ลูกสาวผู้มียศถาบรรดาศักดิ์ของท่าน มาชอบพอกับเขา
“อย่ารบกวนคุณพ่อคุณผิงเลยครับ ผมคิดว่าพอจะแก้ปัญหานี้ได้อยู่ครับ”
- Writer
