Mina’dan
Sabah gözlerimi açtığımda Çakır uyuyordu. Bir süre yakışıklı yüzünü inceledim. İstemsiz onunla vakit geçirdiğimde onu Taylan’la karşılaştırıyordum. Keşke başından beri Taylan’la değil de Çakır’la beraber olabilseydim demekten kendimi alamıyordum.
Bir ay sonraki nişan hâlâ vardı ve ben asla istemiyordum. Çakır’ın söyledikleri bana güç verse de yapamazdık. Babamlar bunun ahlaksız olduğunu savunurdu. Aslında haklılardı. Bütün herkes bizi konuşurdu ve asla dillerinden kurtulamazdık. Çakır yavaş yavaş gözlerini açarken bakışlarını bana çevirdi. “Günaydın, güzelim!” deyip boynuma sulu bir öpücük bıraktı.
Ben de gülümseyerek “Günaydın,” dedim. Onun bana tek öpücüğü bile kendimden geçmeme neden olma sebebiydi. Paris’in soğuk havası etkiliyken yataktan hiç kalkasım yoktu. “Bugün ne ya
