Hunk Series 4: Damian Garcia

Chapter 46

Chapter 46

WARNING: RATED-18

DOLORES POV

Napaka gaan at aliwalas ng aking mukha kagaya ng magandang panahon ngayon. Mag isa lamang ako sa aking silid at naka upo sa upuan na gawa sa matibay at mamahalin na kahoy at naka harap naman ako sa salamin kaya't napag mamasdan ko ang repleksyon ko doon.

Simple lang naman ang suot kong bestida subalit gawa iyon sa tanyag na mananahi at taga gawa ng damit namin.

Kinuha ko na lang ang naka lapag na suklay, sa ibabaw ng drawer at mabagal na sinusuklayan ang maitim at maganda kong buhok.

Ang tahimik ko na lamang na pag susuklay, biglang napukaw nang marinig ang mahinang katok mula sa pintuan. Hindi ko na lang kina-kibo para alamin kong sino iyon dahil kilala ko kong sino ang parating.

Hanggang narinig ko na lang ang pag bukas-sara tanda na may pumasok at kasunod ang mabigat na yabag ng paa papunta sa gawi ko.

Yabag ng paa na pinag kakatiwalaan ko sa lahat.

Nakikiramdam na lang ako hanggang ang yabag ng paa tumigil sa gilid ko lamang, at nilapit niya pa ang kanyang bibig sa gilid ng taenga ko para may ibulong na balita.

Balitang inaabangan ko sa lahat.

Pinapakinggan ko ang kanyang sinasabi na hanggang kusa na lang ako napa-tigil sa pag susuklay ng aking buhok na mapakinggan ang kanyang binalita.

Sumilay na lang ang mapag larong ngisi sa aking labi , sa aking mga narinig at kina layo naman ni Bughaw ang sarili niya sa akin na tanda lamang na tapos na siya sa kanyang katungkulin na ibalita ang mga dapat kong malaman.

Pomosisyon na si Bughaw na tumayo lamang sa gilid ko at taas-noo pa na walang emosyon na pinapakita. "Talaga, Bughaw ginawa iyon ni Makisig?" Pag kompirma ko na lamang ng kanyang balita na kaagad naman itong sumagot.

"Opo, Binibini." Malagong na sagot nito na mapa-ismid na lamang ako. "Kasalukuyan na siyang naka-kulong at mahigpit na binabantayan ng mga tauhan ng iyong Ama. Naka piit muna siya ngayon habang hinihintay pa ang kanyang pag lilitis."

Kinalapag ko na lang ang hawak kong suklay sa lamesa at malaya kong pinag mamasdan ang repleksyon ni Bughaw sa gilid kong, seryoso lamang.

"Hindi na bago ito para sa akin Bughaw, at alam ko naman talaga na gagawin niya iyon." Pangisi-ngisi ko pang turan na alam ko naman talaga na gagawin ito ni Makisig.

Kilala ko siya at mga bagay na kaya niyang gawin.

Alam ko rin, na aaksyon na lang siya ng basta-basta na hindi pinag iisipan kapag si Ligaya na ang pinag uusapan.

Tama nga talaga ako, gagawin ni Makisig ang lahat para makuha niya si Ligaya at hindi nga ako nag kamali doon.

Nagawa niya pa talagang mag himasok sa kanilang balay at halayin ito gaya ng aking inaasahan. Nag tagumpay naman ako sa aking binabalak na galitin si Makisig para maisakatuparan ng aking mga plano.

Naging daan si Makisig na maging tulay lamang na maka bawi ako kay Ligaya.

Kulang na lang mapunit na ang aking labi sa lawak ng ngisi ko lamang na iniisip ang mukha ngayon ni Ligaya. Paniguradong takot na takot na siya ngayon sa ginawa sakanya ni Makisig, na iyon naman talaga ang gusto ko sa lahat.

Ang takutin siya.

Ang paunti-unti siyang pag higantihan para sa ganun kusa na siyang lumayo.

Kusa na siyang bumitaw para sa ganun, wala na sa akin na sagabal.

Sayang nga, hindi nga lang talaga natuloy ang ginawa sakanya ni Makisig para sa ganun, nag sasaya na sana ako ngayon.

Nilagay ko na sa drawer ang suklay at kinuha na lamang ang panyo at pinunasan ang kamay ko para maalis ang duming naka-kapit doon.

"Rinig ko pa na usap-usapan Binibini, na bago matapos ang linggong ito lalabas na ang hatol ni Makisig at siya'y haharap sa malaking kaparusahan na bitay."

"Nararapat lamang iyon sakanya, Bughaw." Tugon ko na lamang na walang awa akong naramdaman lamang. "Kong nag iisip lamang si Makisig at nagawa niyang tanggapin ang alok ko sakanya na makipag tulungan sa akin, hindi sana maagang matatapos ang kanyang buhay. Higit sa lahat hindi sana siya makukulong ngayon." pag bibitin ko lamang at ang mata ko nabahiran ng lamig lamang sa pag kakataon na iyon.

"Napaka tanga niya lang talaga na basta-basta na lang siya kumikilos, at mas pinili niyang tahakin na daan papunta sa kamatayan.." natatawa kong wika

na lamang na inikot ko pa ang sarili ko sa pag kakaupo sa upuan kaya't nag kasalubong kami ng titig na dalawa ni Bughaw.

"Anong gagawin natin ngayon, Binibini?" Maka hulugang wika na lamang ni Bughaw na umiba naman ang emosyon ng mata ko na pinapakita, na nag lalaro doon ang plano. "Itutuloy ko na ba ang pina-plano mo?"

"Sa ngayon, huwag muna Bughaw." Pag bibitin ko na lamang na umiba na ang emosyon sa mata ko na pinapakita. "Kailangan natin mag ingat lalo't naka baling pa ang atensyon ng mga tao sa kanilang dalawa. Kong kikilos at itutuloy natin ang ating plano, nauuwi lahat ng ito sa wala. Sa ngayon, hayaan na muna natin mag saya at sulitin ni Ligaya ang masasayang araw ng kanyang buhay, Bughaw." Sumilay na lamang ang mala-demonyong ngisi sa aking labi na kina-ayos ko pa ng upo lamang.

Hayaan muna kitang mag saya sa ngayon, Ligaya.

Hintayin mo lang.

Makukuha ko na rin siya, sa'yo!

LIGAYA'S POV

Tahimik ko lamang na hinuhugasan ang pinggan na pinanggamitan namin ni Dakila kaninang agahan. Nilagay ko na ang pinggan at baso sa isang tabi ng matapos ko na iyon mahugasan, para matuyo na iyon.

Napa tigil na lang ako sa aking ginagawa na marinig na lamang si Dakila palabas ng aming silid, at binitawan ko muna saglit ang tinatapos ko. Kaagad kong pinunasan ang basa kong kamay ng malinis kong damit para maalis ang tubig at mabilis na lamang lumapit sakanya para salubongin ito.

Napa-hinto naman si Dakila na huminto ako sa harapan niya, at pansin kong bihis na bihis na ito na umalis.

"Aalis na ako, mahal." Paalam na lamang ni Dakila na nabahiran ng pangamba at takot naman ang mata ko.

Ano?

Aalis siya?

Iiwan niya ako?

Kinagat ko na lamang ng mariin ang ibaba kong kong labi at pinag lalaruan na ngayo'y ang aking mga kamay na hindi mapakali lamang.

"Kailangan mo ba talagang umalis ngayon, mahal?"

Namuhay ang matinding takot sa aking puso lalo't darating ang araw na iiwan niya ako mag isa sa aming balay, para mag trabaho.

"Oo mahal," wika na lamang ni Dakila. "Kailangan ako ngayon ni Manong Basyo lalo't marami pa akong dapat asikasuhin na trabaho ngayon.”

Dalawang araw pa lang ang nakaka lipas simula no'ng insidente at napaka sariwa pa rin sa akin ang lahat ng pangyayaring panloloob at tangkang pag gahasa sa akin ni Makisig. Sa totoo lang talaga, naroon pa rin ang takot at trauma ko sa nangyari at sa tuwing pinipikit ko ang mata ko mukha ni Makisig ang naalala ko.

Pilit ko naman na kinakalimutan ang lahat subalit hindi ko talaga kaya lalo't iba ang dating no'n sa akin.

Pakiramdam ko, sa sarili naming tahanan hindi na ako ligtas na anumang oras papasok na lang si Makisig dito sa balay namin at uulitin niya ang ginawa niya sa akin.

Ewan, ayaw ko lang maiwan.

Ayaw ko lang mapag-isa dito lalo't natatakot na ako nang husto.

Natatakot ako na baka pag alis ni Dakila, iyon rin ang pag balik sa akin ni Makisig.

Hangga't buhay pa si Makisig hindi ako matatahimik at babalik sa normal ang buhay ko.

Oo, naka piit siyang naka kulong at nababantayan ng mga tauhan ng Datu para masiguro lamang na hindi na siya makaka laya pa subalit hindi ko pa talaga masasabi na ligtas ako.

Hindi ko pa rin masasabi makaka hingga pa rin ako ng maluwag lalo't alam kong buhay pa siya.

"Sige na mahal, at kailangan ko ng umalis muna. Dito kana muna sa balay, at ayos lang kong hindi kapa handa na mag tinda sa bayan.”

Lumapit si Dakila sa akin at hindi na lang nag bago ang emosyon at lungkot sa aking mga mata at hindi ko masabi-sabi sakanya na ayaw kong iwan niya ako rito.

"Huwag kang aalis sa balay, at panatilihin mong naka sara ang bintana at pintuan habang wala pa ako. Hmm? Mamaya dadaanan ko si Tiya Belinda sakanila; para naman may kasama ka dito habang wala ako." Hinawakan ni Dakila ang aking mukha at mariin na lamang ako ng mata ko na maramdaman lamang ang malambing na pag halik niya sa tuktok ng buhok ko, na may pag tututol maman sa akin na umalis siya.

Mangiyak-ngiyak na lamang ang mata kong minulat na lang ang mata ko at napaka bigat lamang ng dibdib ko, na wala na.

Hindi ko na siya mapipigilan pang umalis.

"Sige na mahal." Hinaplos na lamang ni Dakila ang pisngi ko bilang tanda ng pag papaalam at tumalikod para maka alis na.

Napaka bigat naman sa aking puso na pinapanuod lamang siyang nag lalakad na umalis.

Napaka bigat naman sa damdamin kong iiwan niya ako muli.

Naka ilang hakbang pa lang si Dakila paalis, hindi ko namalayan ang sarili kong ihakbang rin ang paa ko para sundan siya. Bago pa siya tuluyan na maka alis lamang, mabilis ko siyang hinawakan sa pulsuhan para pigilan lamang ito.

"Mahal."

Napaka bigat ng aking pag hingga at tangi ko lamang na napag mamasdan ang malapad na likod nito. Dahan niyang kina-baling ang tingin sa akin na mag tagpo ang titig naming dalawa na may pag tataka naman ang gumuhit sa mata nito.

"P-Pwede bang huwag kana munang umalis?" Garalgal kong tinig na lalong uminit ang sulok ng mata kong nakikiusap na huwag niya akong iwan.

Natatakot ako.

Natatakot akong iwan niya ako dito.

Gusto kong nandito lang siya at kasama ko.

Hindi ako mapapanatag hangga't hindi ko siya kasama.

Ewan!

Mas gusto kong narito lamang siya dahil alam ko sa sarili kong pro-protektahan niya ako kahit anong mangyari.

Pro-protektahan niya ako sa mga taong gustong manakit sa akin.

"Pwede bang huwag mo akong iwan, dito?" Basag ko na lamang na tinig. "Pwede bang dito ka lang? N-Natatakot kasi ako mahal na mag-isa dito sa balay, gusto kong nandito ka lang at hindi kita kasama. Pakiusap huwag kang umalis, huwag mo akong iwan dito." hinawakan na lang ni Dakila ang kamay kong naka hawak sa kanyang pulsuhan, walang salita lamang na inalis iyon.

Mamula-mula na ang mata kong pinipigilan lamang na bumagsak ang anumang butil ng luha sa mata ko.

Hinawakan ni Dakila ang kamay ko na ngayo'y mag kahawak-kamay na kami ngayon.

"Sige, dito lang ako. Hindi kita iiwan." Pinisil na lang ni Dakila ang kamay kong hawak pa rin, na mag bigay gaan naman sa pakiramdam ko sa sinabi niya.

Salamat.

Maraming salamat.

*****

Naalimpungatan na lamang ako nagising sa mahimbing na pag kakatulog na dumapo na lang sa balat ko ang malamig na simo'y ng hangin. Isang mahinang ungol na lang ang pumukawala sa aking bibig at umingos sa pag kakahiga lamang sa papag.

Inaantok pang dahan-dahan kong minulat ang mata ko at katahimikan ng silid namin ang sumalubong sa akin.

Nakita ko ang drawer at lalagyan sa isang tabi, at napako naman ang mata ko sa labas ng bintana, na makita kong nag aagaw na ang liwanag at dilim na paunti-unti nang bumababa ang araw. Pinag mamasdan ko lamang ang ang pag galaw at sayaw ng munting kurtina sa bawat ihip ng hangin na pumapasok sa loob ng aming silid na mag bigay lamig sa katawan ko.

Kinapa ko na lamang ang kaliwang bahagi ng kama ako'y nataranta na wala akong mahawakan.

Namilog naman ang mata ko na bumilis na tinignan ang kabilang bahagi ng kama na mapag tanto kong ako na lang ang mag isa sa loob ng silid namin.

Dakila?

Saan kaya siya nag punta?

"Mahal?" Mahinang tawag ko na lang na ginala ko ang mata ko sa kabuuang silid namin at katahimikan ang sumagot sa akin.

Napa-upo na lamang ako sa papag na sinapo ko na lang ang mukha ko na hindi ko alam kong ilang oras na akong naka tulog.

Natatandaan ko lamang kanina na matapos naming kumain ng tanghalian ni Dakila, nag kwentuhan kaming dalawa at ilang sandali lamang mag katabi na kaming natulog dito sa papag at pag katapos tuluyan na akong nilamon ng antok.

Anong oras na ba?

Binaba ko na lang ang paa ko sa papag at sinuot na rin ang sapin sa paa na maging proteksyon sa malamig na sahig. Mabagal lamang akong kumilos na tinahak ang daan palabas ng kwarto.

"Mahal?” Tawag ko na lang sakanya na ang mata ko naman ginagala para hanapin siya. Nilamon na ng dilim ang ilang parte ng balay namin na maka ramdam ako ng kaba sa aking puso. “Mahal?" Katahimikan ang sumagot sa akin na mariin na lang ako napa lunok ng laway na tinalalakasan ko pa ang dibdib ko na walang Dakila ang sumagot sa akin.

Wala akong Dakila na nakita.

Hinawi ko na ang kurtina na mistulang naging pintuan sa silid namin at pag labas ko lamang malamig na simo’y ng hangin ang humampas sa katawan ko. Doon na lamang ako nag taka nang husto dahil hindi ko makita si Dakila at paunti-unti na rin naging madilim ang balay namin.

Naka patong naman sa lamesa ang gasira, na patintihan ng ilaw na mag mistulang mag karoon ng liwanag sa loob ng balay namin subalit, hindi pa rin iyon sapat na lumiwanag ang buong paligid. “Mahal, asan ka?” Tawag ko na lang na ginala ko ang mata ko sa kaliwa’t-kanan pero wala akong nakita.

Bumuntong-hiningga na lang ako ng malalim at sa bawat segundong lumipas na hindi ko siya makita, bumigat ang takot at pangamba sa aking puso lalo’t natatakot ako na baka iniwan niya na ako.

“Mahal?” Nilakasan ko na lang ang boses ko at kahit nanginig na ang kalaman ko, nag karoon pa rin ako ng lakas na kumilos at hanapin siya. “Asan ka m-mahal?” Dinala na lang ang aking paa papunta sa aming hapag kainan hanggang sa kusina.

Bumigat na lang ang aking pag hingga lalo’t bumalik na naman ang takot sa puso ko na makita na padilim na nang padilim ang kalangitan.

Bumabalik ang ala-ala sa aking isipan ang pangyayari kong saan dumating si Makisig.

Kong saan, doon niya ako pinag tangkaan pag samantalahan at pumasok ng balay namin.

Mangiyak-ngiyak na lang ang mata sa takot na hanggang ngayon hindi ko mahanap ng mata ko si Dakila. Ayaw kong takutin ang aking isipan subalit nag karoon na ako ng trauma sa tuwing gagabi na.

Bumabalik ang alaala na ginawa niya sa akin.

“Asan kana mahal?” Mabilis akong pumunta sa palikuran at nag babakasali na naroon siya subalit katahimikan ng paligid ang sumalubong sa akin. Ang mata ko’y naging aligaga at takot na takot na walang anumang bakas niya.

Nanginig ang katawan kong mabilis na pumasok sa loob ng balay at nilalakihan ko na ang hakbang ng aking paa na takot na hinahanap pa rin siya. “Mahal, asan kana? M-Mahal?” Lumakas na ang pag tawag ko pangalan ni Dakila, na parang bata na nawawalan ng Ina.

Hindi.

Hindi mo naman ako iniwan mahal, diba?

Nangako ka sa akin na hindi mo ako iiwan.

Hindi mo ako iiwan dito.

Pabaling-baling naman ng mata ko sa loob ng aming balay at ang aking pag hingga lamang naging intense na lumukot na lang iyon na naiiyak na. “Mahal, mahal.” Tawag kong muli at doon na ako napa buwal ng pag iyak na walang Dakila ang nag pakita sa akin. Sumikip na lang ang aking pag hingga at patuloy lamang lumalandas ang luha sa mata ko. “Mahal, asan ka? M-Maha——-“

“Mahal.” Ang pag tawag na lang sa pangalan ko ang mag bigay pag asa sa aking dibdib. Luhaan naman ang mata kong, hinanap lamang kong saan nag mumula ang tinig na kulang na lang mapa buwal ako ng pag iyak na makita ko si Dakila na naka tayo lamang sa may pintuan at halatang kararating lamang.

“M-Mahal.” Garalgal kong tawag sa kanyang pangalan kasabay ang pag bagsak ng luha sa mga mata ko. Dali-dali naman akong tumakbo palapit sakanya at niyakap na lang siya nang ubod ng higpit.

Ramdam ko naman ang pag tigas ng katawan niya sa pag kabigla sa pag yakap ko sakanya at doon na bumuhos ang pag hagolhol ko ng pag iyak na kanina ko pa pinipigilan. Maramdaman ko lang ang mainit na katawan niya sa akin, lahat ng pangamba at takot sa aking dibdib lahat iyon napawi.

Lahat nang iyon nawala.

“Mahal, bakit ka umiiyak?” Malambing na boses na lang ni Dakila na hindi na lang ako kumibo kundi pag iyak ko na lang ang naging sagot ko.“Hey, anong nangyari? Tignan mo ako, mahal.” Pakiusap nitong tinig na hinawakan ni Dakila ang aking pisngi at inanggat niya ng konti na mag tagpo ang aming titig na dalawa.

Gumuhit na lang ang pag aalala sa mukha niya na makita niya akong umiiyak kasabay ang pag patak ng luha sa aking pisngi.

“S-Saan ka ba pumunta? Kanina pa kita hinahanap mahal.” Hikbi ko na lang na tinig na parang batang nag susumbong lamang sakanya. “Natakot ako na pag g-gising ko wala kana sa tabi ko. Natakot ako na hindi kita nakita, na akala ko iniwan mo na ako dito.”

“Hush, tahan na.” Pag aalo na lang ni Dakila sa akin.

“Hindi naman kita iniwan dito, naroon lang ako sa labas at nag kuha ng mga tuyo’t na mga kahoy at sanga na gagawin natin pang gatong.” Anito na lang na pinunasan ang daplis na luha sa pisngi ko.

Ibang aliwalas at lambing ng mukha ni Dakila ngayo’y na ibang-iba na ngayon. Dati-rati malamig na trato ang nakikita ko sakanya subalit, nag iba na ngayon.

“Diba nangako ako sa’yo na hindi kita iiwan, diba? Tumupad ako sa pangako na iyon mahal, at tutupad ako sa lahat ng pangako ko sa’yo kaya’t huwag kanang umiyak mahal.” Nilapit na lang ni Dakila ang mukha niya sa akin na mapa titig ako sa misteryoso at kakaibang ningning ng mga mata nito.

Unti-unting nilapit na lang ni Dakila ang mukha niya sa akin at mariin na lang ako napa pikit ng mata na sinakop niya na ako ng mainit na halik sa labi.

Sobrang sarap.

Sobrang init.

Sobrang gaan ng kanyang mga halik, na pinaparamdam niya sa akin na ligtas ako sa tuwing ksama ko siya.

Kinuha na lang ni Dakila ang isa kong kamay at kinawit niya sa kanyang leeg. Gamit ang kaliwa niyang kamay, hinapit niya na lang ang baywang ko palapit sakanya kaya’t nag kadikit pa lalo ang mga katawan namin at naka hawak lamang siya roon.

Mabagal lamang ang paraan na halik ni Dakila pero puno naman iyon ng gaan at pag iingat, na unti-unti nang lumalim ang halikan namin.

Uminit at naninibugso na ang aming mga damdamin na ngayo’y ramdam ko ang mainit niyang palad sa baywang ko na umaapoy na ang init sa katawan ko kahit may suot pa naman akong bestida. Patuksong kinagat-kagat na lang ni Dakila ang ibaba kong labi kaya’t pumukawala na lang ng mahinang impit na ungol sa kanyang ginawa.

“Hmm.” Daing ko na lang hinapit pa ako ni Dakila palapit sakanya kaya’t sumampa naman ang mayaman kong dibdib sa matigas niyang katawan. May kong anong init at kuryente ang nanalaytay sa katawan ko, na maramdaman ko na lang ang matigas na bagay na tumama sa aking puson na alam ko sa sarili ko, kung gaano na siya katigas.

“Ah, tangina!” Mahinang mura na lang ni Dakila at ang kanyang mata’y umaapoy na sa pag nanasa at lagkit kong paano niya ako tinignan. Kumikiskis na lang ang tigas na tigas niyang pepino sa puson ko, na mag dagdag init naman iyon para sa sarili ko.

Nag simula nang gumalaw ang katawan ni Dakila na humahakbang kaya’t sumunod na lang ako sakanya, na hindi pa rin naputol ang mainit na tagpo na pag halikan namin. Lalong nag siklab ang init na para bang uhaw na uhaw na kaming tikman ang isa’t-isa na naging mapusok lamang iyon.

Hinapit na ako ni Dakila sa baywang at unti-unti niyang inuupo ang sarili niya sa mahabang upuan sa munti naming sala. Pinag-hiwalay niya ang aking mga hita at hinila niya na lang akong maupo sa kanyang kandungan na hindi pa doon natapos ang mainit na pag halikan namin.

“Hmm.” ungol ko na lang na mahina, na maramdaman na lang ang mainit na dila ni Dakila na pumasok sa aking bibig. Napaka init at likot ng kanyang dila na animo’y may hinahanap doon na experto iyon na gumagalaw na napapa ungol na lamang ako.

Gumanti rin ako ng halik kay Dakila at napa impit na lang akong napa ungol na ngayo’y sinisipsip at hinigop niya ang dila ko nang puno ng diin.

Nag espadahan na ang aming mga dila na nag halo na ang aming mga laway. Mangiyak-ngiyak na ang mata ko sa pag nanasa lalo’t lalo ramdam kong lalo pang lumaki ang kanyang ari sa loob ng pantalon na hudya’t lamang na naapektuhan siya sa init.

Diniin pa ni Dakila ang aking perlas sa kanyang ari na mapa-ungol na lang ito ng mahina. Hirap na hirap at hindi na maipinta ang mukha ni Dakila sa pinag halong sarap at pag nanasa na naramdaman ko kong gaano na siya handang-handa.

Patuloy lamang nag kikiskis ng pepino niya sa perlas ko na may init akong namumuo sa aking kaibuturan. Nag simula na rin mamasa-masa ang aking perlas sa init na binubuhay na kumikiskis doon.

Nag mag sawa na ang mainit na halik ni Dakila, napunta naman iyon sa aking panga na binibigyan niya ako ng mainit at maliliit na halik. Napa liyad na lang ako sa sarap, hindi ko maitago na lumalandas ang mainit niyang halik sa balat ko. “Hmm.” naka hawak naman si Dakila sa aking likod bilang suporta.

Nilabas niya ang mainit niyang dila at marahan na lang akong napa pikit na dinilaan niya ang balat ko, “Ahh.” Impit na ungol ko na lang ang isang kamay ni Dakila humahaplos na minamasahe ang katawan ko, at humawak na lang ito sa aking balikat at dahan-dahan niyang inaalis ang strap ng suot kong bestida.

Binaba niya na lamang iyon at sinabay niyang binaba ang suot kong bra kaya’t kusa na lang iyon nalaglag sa parteng baywang ko. Naging mapusok at domoble ang bawat halik ni Dakila pababa nang pababa sa aking leeg, na hudyat kina bigat ko naman ng aking hiningga.

Kinagat ko na lang ng mariin ang ibaba kong labi para pakawalan ang mahinang ungol lamang na gustong lumabas na. Umakyat na ang isang kamay ni Dakila sa kanan kong dibdib, at hinaplos iyon na may init akong naramdaman na minamasahe niya iyon ng mabagal lamang na paunti-unti nang bumaba ang kanyang mainit na halik.

Kinakapos na ako sa aking pag hingga lamang na bumaba ang halik niya sa aking collar bone pababa na mapunterya ang pakay. Napa igtad na lang ako na sinakop na lang ma mainit na bibig ni Dakila ang kabila kong dibdib. “Ahh.” Mahinang ungol ko na lang na nilalasap ng mainit niyang bibig ang dibdib ko na samantala naman ang isa pinag lalaruan niya lamang iyon.

“Hmm, sarap.” Daing na lang ni Dakila ma ngayo’y mapa sabunot na lang ako sa kanyang buhok na walang tigil niyang sinisipsip ang dibdib ko na mamula-mula na ang mukha ko sa sarap.

“Ahh, m-mahal.” Hirap ko na lang na tinig na para bang uhaw na uhaw siyang sangol na pinapaligaya sa paraan na pag sipsip at pag dila niya lamang doon. “Hmm. Ahh.” Hindi ko na alam kong saan ipipilig ang ulo ko sa sarap na ang kamay niya naman na isa pinipisil ang aking u***g na maka ramdam ako ng kirot at kiliti subalit nangingibabaw pa rin talaga ang sarap.

“Gusto mo ba, ito mahal?” Patuksong wika na lang ni Dakila na sinakop ng mainit niyang bibig ang dibdib ko na mapa igtad na lang ako sa ginagawa niya. Pulang-pula na ang mukha ko, na halos panuyuan na ako ng laway sa kanyang ginagawang pag papaligaya na kaya niya akong pabaliwin nang husto. “Hmm.” Hinigop ni Dakila ang aking dibdib at pag katapos patukso niyang dinilaan ang u***g ko, na mag halo na sa balat ko ang mainit niyang laway.

“Ahh.” Bumigat na ang aking pag hingga na ang isang mainit na kamay niyang kumilos, na dahan-dahan na pinasok sa aking suot na bestida na wala pa rin siyang tigil na pinag lalaruan ang dibdib ko.

Mariin na lang ako napa pikit ng mata na hinila na lang ni Dakila ang suot kong shorts at panty. Tinapon na lang ni Dakila kong saan ang aking panloob, na hindi pa rin tumitigil.

Sinipsip niya pa ng mariin ang aking u***g na mag palahaw na lang ako ng ungol. “Hmm.” Nilayo na ni Dakila ang sarili niya sa dibdib ko na nag laro na lang ang kapilyuhan sa labi niya.

Inayos niya na lang ang sarili ko sa pag kakandong sakanya at ako’y napa lunok na lamang na kinakalas ni Dakila ang suot na sinturon na mag palakas ng kalabog ng aking dibdib.

Nilabas niya na lang ang matigas at mahaba niyang pepino at napa singhap na lang ako na tumatama iyon sa aking perlas.

May pinag halong kaba at takot na lang sa sarili ko lalo’t hindi naman talaga biro iyon kalaki.

Hinawakan na lang ni Dakila ang kanyang pepino at pinosisyon na tapat sa aking perlas. Unti-unti niyang tinutok na pinasok doon na mapa-igtad naman na mapa atras ang aking sarili sa kalakihan nito. “Ahh.” Daing ko na lang na hirap na hirap na unti-unting bumabaon iyon sa loob ko.

Humawak na lang ako sa balikat ni Dakila na ngayo’y hindi na maipinta ang mukha ko sa sakit na kaya nitong punuin ang loob ko. “M-Mahal, ahh. Masakit ahh.” Niyakap ko na lang si Dakila nang mahigpit at ang mata ko’y maluha-luha na binigla niyang pinasok iyon na mapa sigaw na lang ako.

“Ahh, tangina.” Matinis niya na lang na mura at niyakap niya ako nang mahigpit. Pinunasan niya ang daplis na luha sa mata ko at pinupog ng maliit na halik sa mukha na maibsan naman ang sakit.

“I’m sorry, I’m sorry.” Paumanhin niya na lang na malambing na tinig na nanatili lamang siyang hindi kumilos. Nang masiguro ni Dakila na naka adjust na ako sa kanyang kalakihan, inipit niya ang buhok ko sa likod ng aking taenga. “Maari na ba akong kumilos, mahal?” Anito na lamang na tumango na lang ako, na binibigyan siya ng permiso na gumalaw.

Unti-unti nanng kumilos si Dakila na mag labas-loob sa aking kasikipan na mabagal lamang, subalit naroon pa rin talaga ang sakit na kaya ko naman tiisin.

Niyakap niya na lang ako nang buong higpit na patuloy lamang siyang gumagalaw na sa bawat segundo na nag daan, ang sakit lamang biglang napawi at ngayo’y napalitan ng kiliti at sarap na hindi ko maipaliwanag.

“Ahh, tangina.” Ungol na lang ni Dakila na sa pag kakataon na ito bumilis na ang kanyang kilos na dumidiin at sumasagad na ang kanyang matabang pepino sa loob ko.

“Hmm, ahh.” Ungol ko na lamang na hinahalikan niya ang aking leeg, habang kumikilos na mag bigay init naman aa akin. Sumasabay na sa pag galaw ang aking dibdib sa bawat kanyang indayog na hinahaplos niya ang katawan ko.

“Ahh, tangina! Ang init mo mahal.” Kinakapos na pag hingga na tinig na lang ni Dakila na umuulos pa din. Nag danak ng pawis ang kanyang noo at leeg, na mag bigay init at atraksyon naman sa akin.

Lalo pang gumuwapo si Dakila sa aking paningin, at bumatak ang kanyang kakisigan ng katawan sa tuwing gumagalaw.

Napuno na lamang ng mahinang ungol naming dalawa ang gabing iyon, na parang musika lamang na sinasabayan namin.

Rinig na rinig ko ang kakaibang tunog na mag painit pa sa akin nang husto sa tuwing naririnig ko ang ingay na pag tama ng katawan namin sa tuwing binibigyan niya ako ng mabilis na pag ulos lamang.

Sinubsob na ni Dakila ang kanyang mukha sa aking leeg at walang sawang hinahalik-halikan iyon.

Hindi na ako maka sabay sa mabilis at puno ng diin na pag ulos na lamang ni Dakila at pumukawala na lamang ang malakas kong ungol.

“Malapit na ako mahal.” Hirap na tinig nitong napa pikit na lang ako nang mariin na puno ng diin at gigil niyang binaon ang kanyang pepino aa loob ko na mag bigay hapdi at sarap.

“Hmm, sige mahal.”

“Ahh, shit.” Matinis na ungol ni Dakila at pwersahan niyang binaon at sinagad ang kanyang pepino at kasabay na lang ang pag sirit ng malapot na likido na pinuno niya sa aking lagusan. “Ahh.” Malakas na ungol niya na lang na niyakap niya ako nang buong higpit at hinang-hina naman na bumagsak ang katawan ko sakanya.

Pareho namin hinahabol ang aming pag hingga na ngayo’y naka sandal na lang ang aking ulo sa malapad nitong dibdib, at ramdam ko pa rin ang mainit niyang katas na rami nitong nilabas sa loob ko.

“Mahal kita.” Kinakapos nitong pag hingga at tila ba’y may nag liliiparan na mga paru-paro sa aking tyan sa kanyang sinabi. Naramdaman ko na lamang ang pag pulupot ng kamay nito sa aking baywang sabay hapit na mag kadikit naman ang katawan ko sakanya.

Sumilay na lang ang matamis na ngiti sa aking labi at unti-unti nang bumigat ang talukap ng aking mata at tuluyan na akong hinila ng antok.

Mahal rin kita.