Hunk Series 4: Damian Garcia

Chapter 38

Chapter 38

WARNING: RATED-18

LIGAYA'S POV

Nagising na lang ako sa sinag ng araw na tumama sa aking mata. Uminggos na lang ako sa pag kakahiga at minulat ko na lang ang mga mata ko, na ngayo'y naka sandal ang aking ulo sa malapad na dibdib ni Dakila na kasalukuyan kong ginagawang unan ngayon. Samantala naman ang kamay niya naman naka pulupot sa maliit kong baywang.

Tuminggala na lang ako para silipin si Dakila na ngayo'y mahimbing pa rin na natutulog at hindi ko mapigilan ang aking sarili na panuorin siya ng palihim, na napaka gaan ng kanyang aura at pa siyang gumuwapo lalo.

Hindi ko mapigilan ang aking sarili na sumilay na lang ang matamis na ngiti sa aking labi, na ngayo'y mag katabi kami sa kama at sandaling maalala ko ang mainit na tagpo kagabi.

Mainit na tagpo na pinag saluhan namin pareho sa kama at sandaling nag-isa ang aming katawan na inaangkin niya ako.

May anong kilig at saya akong naramdaman na maalala ang mainit niyang haplos at halik sa akin, na pinaramdam niya sa akin na puno ng inggat at tila ba'y ligtas ako sa tabi niya.

Nanunuot sa aking balat ang malamig na simo'y ng hangin na pumapasok sa loob ng aming silid, na nag mumula sa bintana na tanging naka takip lamang sa aming kahubaran ang kumot.

Hindi ko na namalayan ang sarili ko, na ilang minuto na naka pako ang mga mata ko sa mahimbing niya pa rin natutulog. Pinag aaralan ang bawat anggulo ng kanyang mukha, mag mula sa kanyang panga, labi paakyat sa kanyang matangos na ilong hanggang naputol na lang ang aking pag titig sakanyang makapal na kilay at pilik-mata.

Sa likod ng masungit at kong minsan malamig niyang trato, hindi ko pa rin maikakaila nag kukubli ang guwapo at kabutihan sakanya

Hindi ko namalayan ang aking sarili na tinaas ang aking kaliwang kamay, na hinaplos na lang ang kanyang pisngi na hindi maalis ang matamis na ngiti sa labi ko. "Magandang umaga, mahal." Mahina at malambing ko na lang na pag kakabigkas na madama ko ang malambot niyang kutis.

Kinagat ko na lang ang ibaba kong labi at unti-unti kong inalis ang kamay kong naka haplos sa kanyang pisngi. Sa huling pag kakataon, sinilip ko pa rin si Dakila na mahimbing pa rin na natutulog at nag hahanap ng tyempo na maka-alis sa kanyang pag kakayakap.

Unti-unti kong ginagalaw ang katawan ko, pag kakaalis sa pag kakahiga para sa ganun makapag handa ako ng almusal naming dalawa. Mainggat lamang ang kilos at galaw ko, na hindi makakagawa ng anumang tunog na mag papaagaw na magising siya sa simpleng pag alis ko sa tabi niya.

Mariin na lang akong napa lunok at humigpit na lang ang pag kakahawak ko sa kumot na naka-takip sa katawan ko at inalis ko ang kamay niyang naka yakap sa akin at mainggat na tumatayo para sa ganun makababa na sa kama.

Pasulyap-sulyap pa ako sa gawi ni Dakila na walang kamalay-malay pa rin na matagumpay akong naka tayo sa kama at akmang ikikilos na sana ang paa ko pahakbang paalis subalit, napa singhap na lang ako na may mainit na kamay na humawak sa aking pulsuhan sabay hatak sa akin pahiga sa kama.

Kumalabog na lang nang malakas ang aking puso na ngayo'y hinila ako ni Dakila pahiga muli sa kama at kinulong sa kanyang bisig. Para na akong aatakehin na mag kadikit ang katawan namin at binubuhay ang katawan ko na maka ramdam ako ng init sa aking kalamanan lalo't naririnig ko ang pag t***k ng kanyang puso na malapat ang taenga ko sa kanyang dibdib.

"Saan ka pupunta, mahal?" Malambing na tinig na lang nito na halos panuyuan na ako ng laway sa aking lalmunan na maramdaman ang matigas na katawan nito. "Hmm?"

"Ahh eh." Tugon ko na lang sabay lunok ng mariin na hindi pa rin siya kumakalas sa pag kakayakap sa akin. "Babangon na sana para gumawa ng agahan natin."

"Mamaya na." humigpit pa lalo ang pag kakayakap niya, na siniguro na hindi naman ako masasaktan. Sumikip na lang ang pag hingga ko lalo't naka patong ang ulo ko sa malapad niyang dibdib. "Napaka aga pa mahal, pwede bang matulog muna tayo?" Malagong nitong pag kakasabi na naka pikit pa ang mata nito.

"Pero kasi m-maha——" akmang kikilos sana ako para umalis sa kanyang pag kakayakap subalit hindi ko na lang natapos nang yakapin akong mahigpit ni Dakila at gumulong ang katawan namin, na kumalabog na lang ang dibdib ko nang malakas na ngayon'y naka higa na ako sa kama at sa ibabaw ko na siya.

Namilog na lang ang mata ko at hindi na naka kilos, na naka sandal ang mag kabilang kamay ni Dakila sa papag para hindi niya ako madaganan. May kong anong init na tila ba'y napapaso ako na sobrang dikit ng katawan namin at naramdaman ko ang mataba at mahaba niyang pepino na tumatama sa aking puson.

Ang tigas.

“M-Mahal." Wika ko na lang na mahina at mababang tinig. Hindi ko mawari kong bakit bigla naman akong pinag initan bigla na ganun na posisyon naming dalawa.

"Bakit?" Tila ba'y nag aakit nitong tinig at ang kanyang mata naman puno ng lagkit na hini-hypnotismo niya ako. "Mamaya na mahal, dito muna tayo. Limang minuto pa, hmm?" Nilapit niya ang mukha niya sa akin na lalong kumalabog ang malakas na pintig ng aking puso na ngayon ilang dangkal na lang ang layo ng mukha namin sa isa't-isa at tumatama na rin sa balat ko ang ang mainit niyang hiningga.

"Ahh, ehh. Sige." Tugon ko na lang na lumawak pa lalo ang ngisi sa labi niya, hindi ko alam kong bakit ako biglang kinabahan sa pilyo niyang ngisi na tila ba'y may nag lalaro na naman sa kanyang isipan. "P-Pero matapos ng limang minuto, kailangan na natin bumangon at kailangan ko rin mag handa." Napa singhap na lang ako na gamit lang ang mainit niyang palad dahan-dahan niyang pinag hiwalay ang hita ko, na mariin na lang akong napa-lunok.

Sandali, anong ginagawa niya?

Lalo pang lumawak ang mapag larong ngisi sa labi ni Dakila na matagumpay nitong napag hiwalay ang hita ko, hinawakan niya rin ang mataba niyang alaga at sinimulang pag laruan iyon sa pamamagitan lamang ng pag himas niya doon.

Pomosisyon na si Dakila sa ibabaw ko at doon na ako mataranta na malaman kong ano ang balak niyang gawin.

Sandali, gagawin namin ito ngayon?

"Sandali lang maha——Ahh." Hindi ko na natapos ang anumang sasabihin ko na walang kahirap-hirap niyang naipasok ang kanyang mataba at mahabang pepino sa aking lagusan.

Mariin na lang akong napa pikit ng mata ko, na walang biro na masakit naman talaga. Kahit hindi ito ang una ko, nararamdaman ko naman talaga ang sakit subalit unti-unti naman mawawala pag katapos.

Hindi pa ako gaanong nakaka adjust sa kanyang kalakihan, na wala nang natitirang espasyo sa loob ko.

"Ahh." Mariin na lang na unggol ni Dakila na napa pikit na lang siya ng kanyang mga mata. Humawak na lang ako sa malapad niyang dibdib para kumuha ng suporta at nag simula na siyang umulos sa ibabaw ko.

Mabagal lamang sa una subalit ramdam ko ang gigil at diin niyang maangkin niya ako sa kama.

“Hmm, ahh.” Mahinang ungol ko na lamang na kinagat na lang ang ibaba kong labi, na patuloy siyang nag labas-masok sa lagusan ko na maririnig mo na lang ang pag tama ng aming balat sa tuwing inaangkin niya ako.

Naragdagan pa lalo ang init sa aking katawan na ngayo’y mag isa na naman ang mga katawan namin.

"Ahh, tangina." Pikit-mata na ungol na lang ni Dakila at kinuha niya ang isa kong hita at pinatong na lang sa kanyang balikat at mas naging mainit na lamang ang tagpong nag labas-masok doon na bumilis nang konti ang kanyang galaw. “Ahh, mahal.” Ungol niya na lamang na naka hawak na si Dakila sa aking hita at mas naging mabangis ang kanyang mga ulos na ako’y mabaliw na lang sa sarap.

Sa bawat segundong lumilipas, lalo lamang naragdagan ang init sa aking katawan lalo’t may namumuo sa aking kaibuturan na hindi ko maipaliwanag.

“Hmm, mahal.” Kinagat ko na lang ng mariin ang labi ko para sa ganun, pigilan ang sarili ko na mag pakawala ng malakas na ungol. Sumasabay na ang pag galaw at langitngit ng papag sa tuwing umuulos siya nang mabilis at puno ng gigil sa akin.

Nabalot na lang nang unggol naming pareho ni Dakila sa loob ng silid, na tila ba’y napaka sarap na musika na pakinggan na sinasabayan namin ang ritmo ng musika.

“Ang sarap mo, mahal.” Tumirik na ang mata ni Dakila na sinasabi ang bagay na iyon, na lalo pa akong pag initan. Dumaplis na ang pawis sa kanyang noo na para sa akin naman lalo pag siyang naging kaakit-akit lalo’t na ang kanyang malapad at matigas na dibdib. “Ahh, ang init mo! Ahh!” Humigpit na ang pag kakahawak ni Dakila sa hita ko at mas domoble ang bilis ng kanyang mga ulos at sa puntong ito, sinasagad niya ang mataba at mahaba niyang alaga sa lagusan ko na maka ramdam ako ng konting sakit subalit nangingibabaw pa rin talaga ang sarap.

“Sige pa, mahal.” Wala sa sarili kong tugon. Hindi ko alam kong saan ko hinugot ang lakas ko para sabihin ang bagay na iyon. Pulang-pula na ang mukha ko ngayon at hindi ko na alam kong saan ibabaling ang uli ko sa sarap.

“Ahh, tangina!” Umakyat ang kamay ni Dakila papunta sa aking leeg na sinasakal ako, na mas naging agrisibo at bilis ang pag labas-masok niya sa aking lagusan. Unti-unting bumaba ang kamay ni Dakila sa pag kakasakal sa akin, na matumbok na lang ang pakay na hinawakan ang kabila kong dibdib at hinawakan niya nang mariin na pinisil niya iyon na mapa sigaw na lang ako sa sarap.

“Ahh.” Napa liyad na lang ako sa sarap sa init ng kanyang palad at hindi na ako maka sabay sa bawat ulos niya.

“Ahh.” Tumirik na lang ang mata ni Dakila sa sarap, na wala pa ring tigil na nag lalabas-masok sa akin. Niyakap niya ako nang mahigpit at kinulong sa kanyang bisig, at bahagyang hinalik-halikan ang aking pisngi na sinagad niya ang pag kalalaki niya sa loob ko. “Malapit na ako, mahal.” Tila ba’y kinakapos nitong tinig na sumagot na lang ako ng mahinang ungol na gumagalaw pa rin siya sa ibabaw ko.

“Sige, mahal.” Hirap kong tinig na mariin ko na lang na pinikit ang mata ko. Mabibilis ang pag labas-masok niya na lalong namasa-masa ang lagusan ko, na walang tigil pa rin siyang inaangkin ako.

“Ahh.” Naging mabigat na ang pag hingga ni Dakila at ramdam kong malapit na rin siyang labasan dahil ramdam kong lalong lumalaki ang alaga niya sa loob ko. “Ito na, ito na. Ahh!” Mabangis na ungol niya na lang at naging mabilis ang kanyang ulos at napa-pikit na lang ako na maramdaman ko ang mainit niyang katas na sinirit niya sa loob ko.

“Ahh! Tangina!” Matinis na lang na mura ni Dakila na nangisay na siya sa ibabaw ko at hinang-hina na bumagsak.

“Ahh.” Malakas na ungol at pareho kami kinakapos sa pag hingga.

Inalis na ni Dakila ang kanyang matabang alaga sa aking lagusan at umagos na sa aking pag kababae ko sa rami niyang nilabas doon na katas. Hinahabol mi Dakila ang kanyang pag hingga na tumabi na lang sa akin at kinulong niya ako sa kanyang bisig.

Pareho namin hinahabol ang pag hingga at napa pikit na lang ako nang mata na maramdam ang mainit niyang palad na yumakap sa aking baywang na ngayo’y naka sandal na ako muli sa kanyang malapad na dibdib, mula sa posisyon ko na iyon naririnig ko ang kalabog ng aming puso pareho.

Naririnig ko ang mabigat at kinakapos na pag hingga ni Dakila na para naman sa akin, napaka sarap naman pakinggan iyon. Siniksik ko pa ang sarili ko sakanya at tila ba’y may nag sisiliparan na mga paru-paro sa aking tyan na maramdaman na lang ang mainit niyang pag halik sa aking buhok.

Unti-unti nang bumigat ang talukap ng aking mata at naka ramdam na ako ng antok at pagod, hindi ko mawari kong bakit may anong kilig at saya ang puso ko na ngayo’y mag katabi kami ngayon na pinapagaan niya lalo ang nararamdaman ko.

Pinikit ko na ang mata ko at tuluyan na akong hinila nang antok, na may ngiti sa aking labi.

*****

Sumilip na lang ako sa bintana at kadiliman ang bumunggad sa akin, napaka tahimik na ang kapaligiran na wala kanang makikita pang tao, na dumaan sa labas. Payapa nang gabing iyon na tangi mo na lang maririnig ang huni ng kuliglig at ibang mga hayop sa paligid. Sabayan rin na inggay ng mga dahon sa bawat pag ihip ng hangin.

“Wala ka pa rin siya?” Wika ko na lang sa sarili ko na tumingin na lang sa kadiliman. Makikita ko naman ang mga nag kikislapan na mga bituin sa kalangitan at liwanag na nag mumula sa buwan.

Sobrang dilim na at hanggang ngayon wala pa rin si Dakila sa aming balay, hindi naman ako nangangamba na hanggang ngayon hindi pa rin siya nakaka-uwi. Kong minsan kasi, may mga araw talaga na gabi na kong nakaka uwi si Dakila sa aming balay dahil marami siyang inaasikaso na dapat tapusin na trabaho kay Manong Basyo, kaya’t kung minsan hindi naman ako natatakot ba mag isa lang ako sa balay namin.

Lumayo na ako sa bintana at inayos na rin ang kurtina, na hinawi ko kanina.

Nag lakad na ako, hanggang napako na lang ang mata ko sa lamesa kung saan nandon nang naka takip ang hinanda kong ulam na tinakpan ko lang naman muna.

Pumunta na ako sa banyo, para mapreskuhan naman ang katawan ko at naligo na ako. Pag labas ko nang banyo, katahimikan ng balay namin ang bumunggad na naman sa akin at hindi naman naging mahirap na gumalaw dahil may iniwan naman akong gasira sa ibabaw ng lamesa na mag bigay liwanag naman sa loob.

Iniling ko na lang ang ulo ko at nag patuloy na akong nag lakad papunta sa aming silid, na hinawi ko lang naman ang kurtina na nag mimistulang pintuan ng kwarto namin na hinayaan na lang naka bukas iyon. Naka takip pa sa aking kahubaran ang twalya na dire-diretso na akong nag lakad para mag hanap ng damit ng aking maisusuot.

Ang napili ko na lang ang isang tube na bestida na bulaklakan na kulay kahel na hanggang tuhod lang ang haba.

Mula sa aking suot, tumitingkad na makita ang kagandahan ng aking katawan at maputi ko rin na kutis.

Hinawi ko na ang basa kong buhok at kinuha ko na ang suklay para suklayan na ang buhok na naka talikod mula sa pintuan.

Katahimikan nang gabi ang naririnig ko at ang ilang sandali lamang ang atensyon ko naman napukaw, na marinig ko na lamang ang mahinang pag bukas nang aming pintuan tanda na may pumasok.

Napa ngiti na lamang ako, na narinig ko na lang ang mabigat na yabag ng paa papasok ng balay namin at ako’y nakampanti naman na makilala kong sino iyon.

Walang iba, kundi si Dakila.

“Nariyan kana pala mahal.” Tuloy-tuloy ko na lang na wika, na hindi ko na lang tinuonan ng atensyon na lingunin siya. “Pasensiya kana mahal, kong nauna na akong kumain sa’yo nagutom na kasi ako kakahintay sa’yo eh.” Patuloy ko na lang na wika na sinusuklayan pa rin ang buhok ko na hindi na lang maalis ang matamis na ngiti sa labi ko.

Katahimikan ang sumagot sa akin at ramdam ko naman na tumigil na lang ang yabag ng paa sa tapat mismo ng aming silid. Ramdam kong naka tayo lamang siya doon at pinapanuod ako sa aking ginagawa.

“Nasa lamesa ko nilagay ang ulam at kanin, tinakpan ko na mun. Kumain kana lang dahil alam kong nagugutom kana sa pag tra-trabaho mo..” humampas na lamang sa akin ang malamig na simo’y ng hangin at wala akong nakuhang anumang sagot mula kay Dakila.

Ang tahimik niya ata ngayon?

Pagod kaya siya?

Pinag patuloy ko lamang ang pag susuklay ko at para bang may mali.

Hindi ko alam, kong bakit pakiramdam ko pinapanuod niya lamang ako na wala akong nakuhang anumang sagot at salita mula sakanya.

“Oh, bakit hindi kumikibo riyan, mahal?” Tugon ko na lamang na dinadaan ko na lang sa biro ang tinig ko dahil kakaiba na ang pakiramdam ko subalit, pinag sawalang bahala ko na lamang. “Galit ka ba sa akin, na nauna na akong kumain sa’yo? Oo alam ko naman na ayaw mong hindi tayo parati nag kakasabay na sumalo na kumain, pasensiya na. Huwag kanang magalit, at sasabayan kita ngayon na kumain ngayo——“ humarap na ako kay Dakila at hindi ko na lang natapos ang anumang sasabihin ko na bumunggad na lang sa akin ang katahimikan ng aming balay.

Nag taka naman ako at tila ba’y nahihiwagaan na makita na lamang ang tahimik madilim na balay.

“Mahal?” Tawag ko na lamang na binitawan muna saglit ang hawak kong suklay at nilagay iyon sa isang tabi. Hinakbang ko na ang paa ko palabas nang aming kwarto, at hinahanap sa kasulok-sulokan ng silid namin ang bulto ni Dakila pero wala siya. “Mahal.” Tinig ko na lamang na kusa na akong maka labas sa silid namin at ako’y nahiwagaan na wala nang anumang bakas niya sa loob ng balay namin.

Asan na siya?

Nandito lang siya, kanina ah?

Napa-iling na lang ako ng aking ulo at napa kagat na lang ng aking ibabang labi. “Asan na iyon? Kanina lang, nandito lang siya sa loob.” Nag tataka ko pa rin na tinig na para bang nawala na lang siyang tila bula na ngayo’y narinig ko pa lang siya kanina. “Hindi kaya, lumabas muna siya sa labas sagli———“ hindi ko na natapos ang anumang sasabihin ko na kusang bumukas ang pintuan at sumalubong naman kaagad sa akin ang bagong dating lamang na si Dakila.

Nakapanti naman kaagad ang loob ko na ngayo’y nakita ko na siya.

“Oh, mahal bakit bigla-bigla kana lang lumabas kanina. Kinakausap pa kita mahal eh.” Naka ngusong salubong ko na lang sakanya at kumunot-noo naman siya sa akin.

“Anong sinasabi mo, mahal?” Tuloy-tuloy na pumasok si Dakila at nilagay niya sa isang tabi ang mga dala niya na napa-kunot naman ang noo ko. Huh? “Kaka-uwi ko lang, pasensiya na kong ginabi na akong naka uwi. Marami kasi akong tinapos na trabaho ngayon, baka bukas gagabihin pa ako maka-uwi kaya’t habang wala ako panatilihin mong naka sarado ang pintuan at mga bintana.” Tuloy-tuloy na tinig ni Dakila huminto siya sa tapat ko at hinalikan ang aking buhok, na wala akong anumang reaksyon.

May anong kaba naman ang lumapat sa aking dibdib na tulala na lang napa titig kay Dakila at pinag pawisan naman ang palad ko.

Nag lakad na siya papunta sa lamesa, samantala naman ako naka tayo pa rin at sinusundan siya ng tingin na hindi pa rin nakaka galaw.

Ano?

Kakauwi niya pa lang?

Imposible.

Siya ang narinig ko kanina.

Siya iyong pumasok sa balay namin, sigurado ako doon.

Iniisip ko pa lang ang bagay na iyon, pinapangambahan na ako lalo’t mukhang totoo naman ang sinasabi niya.

Totoong kakarating niya lang.

Hindi ko maipaliwanag kong bakit, dinapuan na lang ng matinding kaba at takot sa aking dibdib na nag lalaro sa aking isipan ang mga katanungan na kahit sa akin, hindi ko maipaliwanag kong anong nakaka hindik na tunog ang narinig ko kanina.

Pero, ano iyong narinig na pag bukas ng pintuan kanina?

Ano iyong yabag ng paa na narinig ko?

Kung hindi sakanya, iyon?

Kundi sino?