บทที่27

1238 Words

การเรียนในวันแรกผ่านพ้นไปมันทำให้พวกเขาได้รู้ว่าการเรียนในระดับของรั้งมหาวิทยาลัยมันไม่ได้ง่าย ร่างสูงใหญ่ของนักศึกษาชายทั้งสามก้าวขาลงมาจากตึกของคณะ ราเชนทร์ยังคงแสดงสีหน้าเรียบนิ่งไม่สนใจสิ่งรอบข้างแม้ว่าตอนนี้จะมีเหล่านักศึกษาผู้หญิงต่างคณะมายืนรอเพื่อจะดูหน้าเขา "มาวันแรกก็เสน่ห์แรงเลยนะไอ้สัส พวกกูสองคนดับเลยไอ้เวร"เควินเอ่ยออกมาแต่ทว่าราเชนทร์กลับไม่มีความสนใจ "สองสาวจะเรียนเสร็จกันหรือยังวะ" "ไม่รู้ว่ะ มึงมีเบอร์กุ๊กไก่ไม่ใช่เหรอไอ้กราฟทำไมไม่โทรถามดู" "เออว่ะ กูลืมโทษที"กราฟฟิกหนุ่มหล่อขี้เล่นทายาทห้างสรรพสินค้ารีบล้วงโทรศัพท์ออกมาต่อสายหากุ๊กไก่รอซึ่งรอสายได้ไม่นายเท่าไหร่ก็ได้ยินเสียงอีกฝ่ายตอบรับสาย "ฮัลโหล ยัยแม่ไก่เลิกเรียนยัง" "นี่ไอ้หมาบ้า ฉันชื่อกุ๊กไก่ไม่ใช่ยัยแม่ไก่ช่วยเรียกชื่อฉันให้มันดี ๆ ด้วย" "เออ ๆ โทษทีว่าแต่ตอนนี้เลิกเรียนหรือยัง พวกฉันกำลังเดินไปหาที่คณะ"

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD