ตอนที่ 3 รับสมัครเมียไหมครับ
1289 Words
ตอนที่ 3 รับสมัครเมียไหมครับ?
ผมขยับตัวเมื่อรู้สึกถึงแสงแดด กะพริบตาถี่ๆ เพื่อปรับแสงมองไปรอบๆ เหมือนไม่ใช่คอนโดผมเลย เอ๊ะ
แล้วผมอยู่ที่ไหนหรือว่า!! จะเป็นพวกโรคจิตที่เห็นคนเมาแล้วลากไปทำมิดีมิร้าย!! ไม่นะ!!!! แรงขยับข้างๆ ทำให้ผมนั่งเกร็งหรือว่าเจ้าโรคจิตมันจะตื่นแล้วผมควรชิงลงมือก่อนสินะ!
"ย๊ากกกก เจ้าโรคจิตตายซะเถอะ! ตุบ"ผมจัดการส่งลูกถีบไปเต็มแรงจนเจ้าโจรราคะกลิ้งตกเตียงไป ฮ่าๆ เห็นความสามารถของไอ้ฟ่างยัง!!!!
"โอ้ยยยย ถีบพี่ทำไมเนี่ย! "ทำไมเสียงโจรมันคุ้นจังหรือว่าผมคิดไปเอง ไม่น่าจะใช่นะ
"นั่งอึนอะไรมาช่วยดิฟ่าง! "ผมกลั่นใจมองลงไปที่พื้น
ทำไมหน้าโจรถึงเหมือนพี่รามจังละ เหมือนจัง.....เหี้ย!! นั้นมันพี่รามนี่ ผมตาโตกระวีกระวาดไปพยุงพี่รามขึ้น ทำไมมันเย็นๆ นะ ผมก้มลงไปมองตัวเอง
"เหี้ยยย! "ผมกระโดดขึ้นเตียงม้วนผ้าห่มจนกลายเป็นดักแด้ยักษ์ จะไม่ให้ตกใจได้ไงผมใส่แค่อันเดอร์แวร์ตัวน้อย! อย่าบอกนะว่าผมเสีย ซิงไปแล้ว
ไม่นะ!! ทำไมพี่รามทำแบบนี้ ผมผิดหวังมาก! น่าจะปลุกผมก่อน! ผมอยากมีส่วนร่วมในอารมณ์นะ!!
"คิดอะไรอยู่พี่ไม่ได้ทำอะไรเราเลยนะ แค่เกือบ"ผมหันไปมองพี่รามที่ตอนนี้ลุกขึ้นแล้วท่อนบนไม่ได้ใส่อะไรอวดซิกแพคลอนๆ ท่อนล่างใส่กางเกงขายาวไว้
"แล้วทำไมฟ่างโป๊"ผมผิดหวังมากก! ทำไมเมื่อคืนพี่ไม่ทำต่อ!!
"รู้ตัวไหมเราอ้วกใส่พี่ซะเละเลย"พี่รามพูดหน้านิ่งๆ
"ขะขอโทษครับพี่ราม"อับอาย! น่าอับอายเกินไปแล้วไม่น่าเลยถ้าไม่อ้วกเราคงลงเครมกันแล้ว! เหมือนเสียโอกาสไปฟรีๆเหมือนเนื้อที่กำลังจะเข้าปากแต่หล่นลงพื้น!
"รีบไปอาบน้ำเถอะ วันนี้มีเรียนไหม"พี่รามลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เมื่อเห็นว่าพี่รามไม่ได้แสดงสีหน้าโกรธออกมา ก็รู้สึกเบาใจ
"ตะแต่"ใครจะกล้าออกไปเล่า
"เฮ้อออ เดี๋ยวพี่ไปรอห้องนั่งเล่น"ว่าแล้วพี่รามก็เดินออกไป ผมค่อยๆ ขยับตัวออกจากผ้าห่มหันซ้ายหันขวา
รีบวิ่งเข้าห้องน้ำไม่ลืมคว้าผ้าเช็ดตัวมาด้วย เหมือนฝันเลยตื่นมาเจอพี่รามนอนอยู่ข้างๆ ผมอาบน้ำทำธุระไม่นานก็ค่อยๆ เปิดประตูออกมาทั้งตัวผมมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียว ผมเดินหาเสื้อผ้า
"หาอะไรฟ่าง"เสียงทักจากข้างหลังทำให้ผมสะดุ้งค่อยๆ หันไปมองพี่ราม อย่ามองร่างกายผมด้วยสายตาแบบนั้นถ้าพี่ไม่อยากเสียตัว!!
"เอ่อผมหาเสื้อผ้าครับ"ผมก้มมองเท้าตัวเอง เขินจะตายแล้ววว
"ใส่ของพี่ไปก่อนเสื้อฟ่างยังไม่แห้ง"พี่รามเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าเลือกชุดที่น่าจะตัวเล็กที่สุดมาให้
"เอ่อ ขอบคุณครับ"ผมรับชุดแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำเหมือนเดิม จัดการใส่ชุดอย่างรวดเร็วเพราะขนาดตัวของผมกับพี่รามต่างกันมากถึงจะเลือกตัวที่เล็กที่สุดแต่มันก็ใหญ่อยู่ดีคอเสื้อจึงตกมาถึงไหล่มน
แกร๊ก
ผมเดินออกไปหาพี่รามที่ห้องนั่งเล่น
"เอ่อ เหมือนมันจะใหญ่ไปนิดนะพี่ราม"ผมว่าเดินไปนั่งข้างๆ พี่รามอย่างด้านๆ ด้านได้อายอดท่องไว้ไอ้ฟ่างพี่รามต้องเป็นของไอ้ฟ่างคนนี้เท่านั้น!
"อาครับ ฟ่างหิวยัง"พี่รามหันมาถามจะว่าไปตอนนี้กี่โมงแล้วนะเหมือนจะหิวๆ แล้ว
"หิว"
"งันเดี๋ยวพี่โทรให้ร้านเอามาส่ง อยากกินอะไรพิเศษไหม"พี่รามลุกขึ้นเดินไปหยิบโทรศัพท์แล้วหันมาถาม
"ไม่ พี่รามสั่งมาเลยฟ่างกินได้หมด"ถ้ากินพี่รามคงจะดีกว่า... แน่นอนว่าคำนี้ผมไม่ได้พูดออกไป
ออดดดดดดด
"อาหารมาส่งครับ"เสียงดังจากหน้าประตูทำให้พี่รามที่กำลังนั่งดูหนังอยู่กับผมลุกออกไปพร้อมกระเป๋าตังไม่นานก็เดินมาพร้อมถุงสี่ห้าถุง
"หอมจังงงง รีบไปกันเถอะ"ผมรีบเดินนำไปห้องครัวจัดแจงถ้วยชามไว้ ไม่นานอาหารหลายก็เรียงรายเป็นโต๊ะอาหาร
"มานั่งเร็ว"ผมเดินไปนั่งตรงข้ามกับพี่ราม
"กินเลยสิ"ผมไม่รอช้าจัดการอาหารตรงหน้า ผ่านไปพอสมควรอาหารตรงหน้าก็หมดผมรวบช้อนแล้วเงยหน้ามองพี่ราม
"พี่ราม มีแฟนหรือยัง"ผมกลั่นใจถาม
"ยังครับ"พี่รามมองหน้าผมแล้วก็ตอบเสียงปกติ
"เมียละ"
"ยังครับ"
"งันถ้าฟ่างอยากสมัครเป็นเมียพี่ละจะว่ายังไง"
แค่กๆ
เสียงพี่รามสำลักน้ำทำผมสะดุ้งรีบเข้าไปลูบหลัง
"พี่ไม่ได้เป็นเกย์ครับฟ่าง"พี่รามตอบ
"ไม่ลองจะรู้หรอ นะๆๆๆๆ พี่รามมม"คิดว่าผมจะยอมแพ้กับเรื่องแค่นี้หรอ อย่าหวัง!!
"เฮ้ออ แล้วแต่ฟ่างเถอะ"
"จริงนะ งันพรุ่งนี้ผมจะย้ายมาอยู่ที่นี่นะ"ผมยิ้มหน้าบาน
"แบบนั้นมัน.."พี่รามทำท่าจะปฏิเสธแต่ผมดักคอไว้ก่อน
"โอเคตามนั้น พี่รามน่ารักที่สุด จุ๊บ"ผมกระโดดจุ๊บแก้มสากของพี่ราม เขินจุงงงงงง
ราม
จุ๊บ
สัมผัสนุ่มๆ ที่แก้มยังคงอยู่นี่ผมโดนเด็กจีบอยู่สินะทำตัวไม่ถูกเลยปกติผมไม่เคยโดนรุกขนาดนี้ ผมมองฟ่างที่กำลังร้องเพลงล้างจานอย่างอารมณ์ดีผมคงคิดไม่ผิดใช่ไหมที่ไม่ปฏิเสธไป
19.54 น.
ข้าวฟ่าง
"ขอบคุณที่มาส่งครับ จุ๊บ"ก่อนลงจากรถคันหรูผมขโมยจุ๊บแก้มคนขับอย่างรวดเร็วแล้วรีบเดินเข้าไปในคอนโด
แกร๊ก
ผมเดินดิ่งไปที่ห้องนอนล้มตัวนอนบนเตียงอย่างเหนื่อยใจ การอยู่ใกล้พี่รามทำให้หัวใจผมทำงานหนักมากกว่าเดิมร้อยเท่า!! ผมจะมามัวนอนไม่ได้พรุ่งนี้จะย้ายไปอยู่กับพี่รามคงต้องเก็บของ ผมลุกจากเตียงเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าเลือกชุดที่จำเป็นกับของอื่นๆ
"โอ้ยยยย แค่เก็บของทำไมมมันเหนื่อยจัง! "ผมนอนแผ่อยู่บนเตียงเหงื่อไหลตามไรผม ทั้งที่คิดว่าจะเอาไปแค่ของที่จำเป็นแท้ๆแต่หยิบไปหยิบมากับได้หลายกระเป๋าต้องมานั่งเลือกใหม่
Rrrrrrrrrr
"มีไรไอ้นัท"ผมพูดกลับไปเมื่อรู้ว่าใครโทรมา
(แหม่ เสียงหวานเชียวมีอะไรดีๆ หรอ)
"เมื่อคืนกูไปนอนกับพี่รามด้วยมึงงงงงง เขินนน"ผมนอนบิดไปบิดมาบนเตียงยิ่งคิดยิ่งเขิน
(หรอออ ซิงมันคงใกล้เสียเร็วๆ นี้สินะ)
"แน่นอนกูจะต้องเป็นเมียพี่รามให้ได้"
(แรดมากกอีเพื่อนนนนนน)
"พรุ่งนี้กูจะไปอยู่กับพี่เขาด้วย"
(กรี๊ดด มึงไวไฟเกินไปแล้วว)
"อยู่ในช่วงดูใจ แล้วโทรมามีไร"
(เปล่าแค่เห็นหายไปทั้งวัน เป็นไงกูเป็นเพื่อนที่ดีใช่ไหม)
"เออ อีเพื่อนดีแค่นี้แหละกูนะนอนง่วงและเหนื่อยมาก"
(เออออออ... ตู๊ด)
เฮ้อออออ ไม่ไหววันนี้เหนื่อยมาก หวังว่าพรุ่งนี้จะเป็นวันที่ดีแล้วกัน
- Writer
