ตอนที่ 2 ราม
1406 Words
ตอนที่ 2 ราม
"มึงวันนี้ไปแดกเหล้ากันปะกูเบื่อๆ ว่ะ"ผมหันไปมองไอ้บอทบ่นเบื่องันมันคงเบื่อทุกวัน เพราะมันชวนผมแบบนี้ทุกวันแต่ผมก็ไปอยู่ดี ผับผมไปบ่อยจนจำแมลงได้ละว่าตัวไหนอยู่ตรงไหน....ผิด
"ดีเลยกูอยากไปอ่อยผู้ชายยย"เสียงกระดี๊กระด๊าดังออกมาจากหน้าสวยๆ ของสาวประเภทสองถ้าไม่พูดคงไม่ว่าเป็น แต่ผู้ชายคณะวิศวะรู้หมด ถูกตั้งชื่อลับๆ ว่าเจ้าแม่แห่งวิศวะ
ผู้ชายที่เดินผ่านแฟรี่ต้องขนลุกทุกคนไม่ใช่เพราะความสวยแต่เป็นสายตาที่มองสำรวจเหมือนทะลุผ่านเสื้อผ้าได้ แม้แต่รุ่นพี่ก็หลีก ไม่ต้องพูดถึงพวกรุ่นน้องกลัวกันจนหัวหด
"ที่ไหน"ผมหันไปถามไอ้เจมส์
"ที่เดิมแหละกูนัดน้องรหัสไว้"ผมพยักหน้าแยกตัวออกเดินไปที่รถขับกลับไปคอนโด
ผับเมียงู
20.45 น.
ผมมาถึงก็เอารถไปจอดโซน VIP ผับนี้ผมมาบ่อยมากเพราะมันเป็นผับของคนรู้จักไอ้เจมส์เลยได้ส่วนลดพิเศษ ผมเดินไปห้อง VIP เห็นไอ้บอทมารออยู่ก่อนแล้ว
"ไง มาไวเชียวมึง"ผมทักมันก่อนจะนั่งโซฟาตัวหรู มองจากตรงนี้เห็นโซนล่างได้หมด นักท่องเที่ยวหลายคนใสเสื้อผ้าน้อยชิ้นโดยเฉพาะสาวๆที่แทบจะปิดแค่หัวนมแต่ถึงอย่างนั้นผมก็ชอบมอง
"เออดิ พวกมึงช้ามากกูอยากแดกเหล้าควงหญิง! "ไอ้บอทกระดกเหล้าอย่างอารมณ์เสีย
"มึงจะรีบเมาไปไหนเดี๋ยวชวดหญิงไอ้เจมส์มันงาบไปแดกแทน"ผมว่าพลางจิบวอดก้าในมือไปด้วยสายตาลงไปมองข้างล่างอย่างเพลินๆ
"มึงงง ตะกี้กูเจอฝรั่งหล่อมากเลยมึงงงงง อีแฟรี่คนนี้ขนลุกเลยยย"แฟรี่เปิดประตูเข้ามาพร้อมสาธยายความหล่อเหลา หนุ่มหล่อทุกคนคือสเปคของเธอ
"มึงนี่ก็ดูแต่ผู้ชาย"
"หนักหัวมึงหรอไอ้บอท ทีมึงยังดูดแต่นมไซร้แต่นมผู้หญิงเลย! "คำพูดไอ้แฟรี่ทำเอาผมกับไอ้บอทสำลักเหล้าในมือทันที "กูพูดถูกสำลักเลยนะพวกมึง" มองด้วยสายตาเหยียดหยามบังอาจมาว่าเธอ
พลัก
"เสียงดังจริงนะพวกมึง"ไอ้เจมส์เดินเข้ามานั่งตรงข้ามกับผม
" เรื่องไร้สาระทั้งนั้นแหละ"ผมหันไปตอบอย่างไม่ใส่ใจ
"แล้วน้องรหัสมึงมายัง"ไอ้บอทหันไปถามเพราะตอนนี้มันจะสามทุ่มแล้ว
"มาแล้วอยู่ชั้นล่างมันบอกรอเพื่อน นั้นไง "มันชี้ไปที่โต๊ะใกล้เวทีมีนั่งกันอยู่สองสามคนน่าตาดีทั้งกลุ่มเลย
"แม่ง น้องผู้หญิงโคตรเด็ด"ไอ้บอทเลียปากจ้องมองอีกฝ่ายด้วยสายตาโลมเลียอย่างไม่ปิดบังพวกเขารู้นิสัยใจคอกันหมดแล้วนิสัยพวกเขาทั้งกลุ่มก็ไม่ได้ต่างกัน
"ยี๋ ไอ้บอทหน้าตามึงเลวมาก มึงปล่อยให้น้องเขาไปมีอนาคตเถอะ"แฟรี่ทำหน้าขยะแขยง
"โห้ อีแฟรี่มึงทำซะเหมือนกูไม่ใช่คน" ผมหันไปมองข้างล่างต่อไม่อยากฟังพวกมันด่ากันมองไปเรื่อยๆ สายตาผมก็ไปสะดุดกับร่างบางที่กำลังเดินเข้ามาในผับ ผิวขาวสะดุดตา ปากแดงระเรื่อ ตากลมโต ใส่เสื้อแขนกุดสีดำกับกางเกงขาสั่นสีขาว สวย มองแวบแรกเหมือนผู้หญิงแต่ถ้าสังเกตดีๆ ก็เป็นผู้ชายหน้าหวานเฉยๆ
คนที่เห็นคงคิดเหมือนผมตอนนี้ร่างบางตกเป็นเป้าสายตาของหลายๆ คน แต่ดูร่างบางจะไม่ประหม่าดูมีความมั่นใจในตัวเองมาก
"มองตาไม่กะพริบเชียวนะมึง สนใจหรอ"ไอ้เจมส์พูดขึ้น ผมน่ะหรอจะสนใจไม่รู้สิผมไม่ใช่เกย์ แค่รู้สึกว่าคนตรงหน้าเด่นสะดุดตาชวนให้รู้สึกสนใจ
"หึ"ผมจิบเหล้าแล้วมองร่างบางที่กำลังเดินเข้ากลุ่มน้องรหัสไอ้เจมส์
"โห้ บังเอิญจังเพื่อนน้องฟินเองสินะ"ไอ้เจมส์พูดยิ้มเจ้าเล่ห์แต่มีหรือผมจะสน สายตาผมยังไม่ผละออกจากหน้าหวาน
"มึงจะสละโสดคนแรกสินะไอ้ราม"ผมละสายตาจากร่างบางแล้วหันมามองไอ้บอทกำลังทำหน้ากวนตีน
แกร๊ก
เสียงเปิดประตูไม่ได้เรียกความสนใจผม สายตาลงไปมองชั้นล่างแต่ร่างบางหายไปแล้ว
"หวัดดีครับ"
"ไงน้องฟินนนน มานั่งกับเจ๊มา ต๊ายยย พาใครมาด้วยหล่อทุกคนเลย"
"นี่เพื่อนฟินเองคนนี้ชื่อนัท"
"หวัดดีค่ะ"
"ผมชื่อนาวครับบบ เรียกสุดหล่อก็ได้""ไอ้หน้านิ่งๆ ชื่อบาส"
"ต๊ายยย หล่อจริงๆ "
"คนนี้ชื่อข้าวฟ่าง"
"เอ่อ หวัดดีครับ"
"มาๆ เดี๋ยวเจ๊แนะนำพี่ๆ ให้รู้จัก คนนี้ชื่อเจมส์ คนนี้ไอ้บอท เจ๊ชื่อ แฟรี่นะจ๊ะ"
"ส่วนคนเงียบๆ ชื่อ ราม "ผมเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินชื่อตัวเอง ตรงหน้าผมมีกลุ่มที่ผมมองแน่นอนต้องมีน้องตัวขาวด้วย ชื่อ ข้าวฟ่างสินะ
แค่ชื่อก็น่ารัก หน้าตาก็น่ารักแบบนี้มีแต่คนหลงแฟรี่จัดที่นั่งให้ผมนั่งอยู่ตรงข้ามน้องพอดี ยิ่งมองใกล้ยิ่งเห็นออร่าความขาว แก้มขาวแดงระเรื่อเมื่อสบตากับผม ผมคิดไปเองหรือเปล่าว่าน้องเขิน?
แต่คนที่มีความมั่นใจขนาดนั้นเขินเป็นด้วยหรอ
ข้าวฟ่าง
ผมได้นั่งตรงข้ามกับพี่รามด้วยทำไมมันประหม่าแบบนี้หละ ยิ่งเวลาเผลอสบตากันขนกายก็ลุกซู่! คนนี้แหละฟ่างต้องการคนนี้!
ผมสั่งเหล้าเบาๆ มานั่งจิบเล่นสายตาทอดมองไปที่ข้างล่าง ผมรู้สึกว่าพี่รามมองแต่ไม่กล้าหันไปถ้าหันไปสบตาผมต้องเขินตายแน่ ให้ตายสิเสน่ห์พี่เขาจะแรงเกินไปแล้ว
23.33 น.
ผมรู้สึกว่าตอนนี้สมองเริ่มเบลอๆ แล้วมองเห็นพี่รามแยกร่างหลายคน
"ฟ่างมึงเมายัง"นัทเขย่าตัวผมเบาๆ
"อือ"ผมตอบอย่างมึนๆ รู้สึกอยากนอนมากตอนนี้
"เจ๊ว่าพาน้องฟ่างกลับเลยดีกว่าท่าทางไม่ไหวแล้ว"
"เอ่อ แต่ว่า"นัทหันไปมองสภาพเพื่อนอีกสามคนที่ตอนนี้เมาจนนอนไม่รู้เรื่อง
"งันให้ไอ้รามไปส่ง"
ราม
"งันให้ไอ้รามไปส่ง"เจมส์หันมามองผมอย่างเจ้าเล่ห์
"เอางันก็ได้ ฝากน้องด้วยนะราม"ผมยังไม่ทันพูดไอ้แฟรี่เออ ออไปเสร็จซับ ผมถอนหายใจลุกอุ้มร่างเล็กเดินไปที่รถ
คอนโด
ตอนแรกว่าจะไปส่งที่ห้องแต่ก็ลืมถามว่าพักอยู่ที่ไหนเลยต้องพามาที่ห้องผม ผมอุ้มฟ่างวางที่เตียงปกติผมไม่ค่อยชอบให้ใครเข้าห้องเพราะต้องการความเป็นส่วนตัวมาก
"อือออ พี่ราม"ร่างบางขยับตัวลืมตามองผมอย่างมึนๆ
"ไงพี่เอง นอนไปเถอะพี่จะไปอาบน้ำ"ผมว่าแล้วเดินไปห้องน้ำ อาบน้ำทำธุระไม่นานก็เดินออกมาเห็นร่างบางนอนอย่างสบายแต่ว่าคงสบายมากเกินไปชายเสื้อจึงเลิกขึ้นไปโชว์หน้าท้องขาวๆ
ผมกลืนน้ำลายอย่างไม่เคยเป็นผมไม่คิดว่าร่างกายผู้ชายเหมือนกันจะทำให้ร่างร้อนรุ่มขนาดนี้มือหนาสัมผัสกับผิวนิ่ม ร่างสูงก้มลงเลียตามหน้าท้องจนเลื่อมไปด้วยน้ำลาย
"อ๊ะ อือออ"ร่างบางขยับตัวหนีอย่างรำคาญจนชายเสื้อยิ่งเลิกขึ้นไปอีก ผมสะกิดยอดอกสีหวานที่แข็งเป็นไตลิ้นร้อนเลียดูดเหมือนทารกหิวน้ำนม
อา นี่ผมกำลังลักหลับผู้ชายอยู่ถึงแม้จะรู้ตัวแต่ผมหยุดตัวเองไม่ได้แล้วละ
"อือออ อ๊า "ผมโน้มตัวไปจูบปากบางสอดลิ้นเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นเล็ก เสียงจ๊วบจ๊าบดังขึ้นต่อเนื่อง น้ำลายไหลเยิ้มตามมุมปาก...ผมผละออกจากปากบาง
มือเลื่อนลงมาปลดเสื้อแต่...
" อ๊ะ อ้วกกกกก" อ่า หมดกันอารมณ์ผม ตื่นมาค่อยคิดบัญชีแล้วกัน....
- Writer
