หลังจากทำแผลเสร็จก็รีบกลับกันทันที ส่วนแผนที่วางไว้ก็ยังคงทำตามทุกอย่างเหมือนเดิม ภาคินต้องช่วยพ่อจัดการงานต่อเลยไม่สามารถไปด้วยได้ ในตอนนี้เลยมีแค่วี ราเชนทร์ วาดิมและรชาอยู่ในรถอีกคันที่แล่นออกไปอีกด้านเพื่อไม่ให้ใครรู้ ผ่านไปราวๆหนึ่งชั่วโมงก็มาถึงบ้านพักขนาดใหญ่แล้ว วีแยกเข้าห้องนอนของตัวเองก่อน วาดิมก็เดินเข้าห้องนอนแล้วปล่อยให้สองพี่น้องเคลียร์กันเอง
“คืนนี้น้องนอนที่ไหน?”
“ห้องคุณวาดิม”
“อ่อ จำกฏครอบครัวเราได้ใช่ไหม?”
“เดี๋ยวฉันจะเคลียร์กับเขาเองน่า พี่ไม่ต้องห่วงหรอก”
“อดทนเอาหน่อยแล้วกันแค่สองปีเอง”
“บอกใคร?”
“ไม่ได้บอกคนที่ชอบแหกกฏแบบน้องหรอก พี่ฝากบอกคุณวาดิมให้อดทนอีกนิด ถ้ารอได้ก็รอแต่ถ้ารอไม่ได้ก็เลิก แค่น้องโทรหาพี่กริ๊งเดียวพี่จะมารับทัน ฝันดีนะแล้วเจอกันพรุ่งนี้เช้า”
“ฝันดีนะพี่ราเชนทร์” เธอยิ้มกว้างให้พี่ชายที่ใจดีตลอดเวลาเลย แล้วจากนั้นถึงได้เดินกลับห้องน
