4
1406 Words
ยัยเด็กขี้แกล้ง! เขายืนนิ่งส่วนเธอไปยืนบนเตียงทำให้สูงกว่า แล้วก้มหน้าลงมาใกล้เล่นเอาหัวใจแทบหยุดเต้น นิ้วเล็กๆแตะที่หางตาเบาๆแล้วยิ้มกว้างให้ เธอแค่จะชี้ว่ามีตีกาทั้งที่มันไม่ใช่เลย พอเห็นว่าแกล้งกันไม่ได้ก็หุบยิ้มแล้วกำลังจะขยับตัวออกแต่เขาคว้าตัวเธอเอาไว้แล้วอุ้มลงมาให้ยืนดีๆก่อนถึงปล่อย
ไม่เจอกันสามปียังปากดีและขี้แกล้งเหมือนเดิม
เขารักเธอมากจริงๆ
“ตัวเบานะ”
“คุณวาดิมตัวใหญ่เกินไปต่างหาก เก็บของหมดแล้วเราไปกันเถอะ วันนี้ไปจัดห้องให้เสร็จแล้วพรุ่งนี้ฉันจะไปเที่ยว คุณวาดิมมีที่ไหนจะแนะนำไหมคะ?”
“เยอะเลยรชา ฉันคิดว่าสามเดือนคงไม่พอจะเที่ยวด้วยซ้ำ เธอน่าจะต้องอยู่กับฉันนานหน่อย”
“ไม่อยู่หรอกค่ะ ฉันวางแผนจะไปเที่ยวทั่วโลกภายในสองปี ไว้ถ้าฉันเที่ยวครบแล้วจะกลับมาเยี่ยม”
“ไปนานขนาดนั้นไม่คิดว่าฉันจะคิดถึงเหรอ?”
“คิดถึงทำไม?”
“เพราะฉันเป็นของเธอไง ถ้าไม่อยู่ยังไงก็ต้องคิดถึง”
“คุณวาดิมก็พูดไปเรื่อย!” เขาจับมือเขาเดินออกจากห้องเพื่อที่จะได้กลับบ้านสักที
ในระหว่างทางนั้นมีรถแอบขับตามมาเงียบๆและเขารู้ วีก็รู้ แต่เด็กแสบนี้สิจะรู้อะไรไหม เธอเอาแต่เล่นเกมด้วยความสนุกตามวัยรุ่นแค่นั้นเอง เขาพยักหน้าเล็กน้อยเพียงเท่านั้นรถก็เปลี่ยนเส้นทางเพื่อสลัดคนที่พยายามจะสะกดรอยตาม จนกระทั่งใกล้ถึงบ้านก็ชี้นิ้วให้แวะห้างสรรพสินค้าเพื่อแวะซื้อของก่อน อย่างน้อยเด็กดื้อจะได้ซื้อขนมและของกินที่ชอบด้วย
เขาจำช่วงเวลาที่อยู่กับเธอได้
แต่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอเลยสักอย่าง
“มาทำอะไรที่นี่คะ?”
“ซื้อขนมให้เด็ก อยากได้อะไรก็เลือกเลยไม่ต้องคิดมาก”
“หมดตัวแล้วอย่ามาร้องไห้แล้วกัน”
วีหัวเราะเบาๆด้วยความเอ็นดูมาก นี่น้องรชาไม่รู้จริงๆหรือแกล้งโง่ว่าเงินทองของคุณวาดิมมีมากพอจะใช้สบายๆไปสักสามชาติถึงจะหมด แล้วสิบล้านที่ขอก็พึ่งจะโอนเข้าไปในบัญชีเมื่อเช้านี้เอง เขาไม่รู้ว่าคุณวาดิมจะเอาใจเด็กมากขนาดไหน แล้วก็อยากจะรู้จักเด็กคนนี้มากด้วย พูดตามตรงเลยว่ารู้สึกเหมือนเด็กคนนี้มีบางอย่างที่พิเศษ เธอไม่น่าจะใช่เด็กธรรมดาทั่วไปหรอก
คุณวาดิมมีความลับเยอะ
แต่เด็กคนนี้มีความลับเยอะกว่า
วาดิมจับมือเด็กน่ารักเดินเข้าทุกร้านที่น่าสนใจ ไม่ว่าจะเป็นอะไรที่เธอต้องการ หรือเขาเห็นว่าน่าจะเหมาะกับเธอก็ซื้อทันทีแบบไม่คิดมากเลยสักนิด ผ่านไปเพียงชั่วโมงกว่าๆก็ได้ของเต็มไม้เต็มมือถึงได้พากลับไปบ้านเพื่อพักผ่อนจะช่วยจัดห้องด้วยเลย เขาไม่รู้ว่าเธอชอบอะไรบ้างแต่จะทุกสิ่งที่เกิดขึ้นนับต่อจากนั้นจะบันทึกลงในความทรงจำเพิ่มมากขึ้นไปอีก ในอนาคตข้างหน้าเขาจะได้เอาใจเธอได้ถูก
เมื่อก่อนเธอหลอกเขาว่าชื่อหมวย
เขาก็เชื่อแบบไม่สงสัย
เขาพึ่งเห็นว่าเธอมีบัตรเครดิตอยู่สามใบในกระเป๋าเงิน มองนิดเดียวก็รู้ถึงยอดทรัพย์สินแล้วว่าต้องมีไม่ต่ำกว่าร้อยล้านแน่นอน ดังนั้นการที่เธอขอเขาสิบล้านมันเลยดูไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่เกินไป สร้อยราคาเส้นละไม่กี่ล้านที่เธอต้องการก็ไม่ได้ทำให้ขนหน้าแข้งร่วงหรอก นั่นแสดงว่าครอบครัวของเธอต้องมาฐานะเทียบเคียงกับเขาและมีอะไรบางอย่างซุกซ่อนอยู่ถึงทำให้เด็กตัวเล็กแค่นี้ไม่กลัวอะไรเลยสักอย่าง
หวังว่าเด็กแสบคงไม่หนีเขาไปเร็วๆนี้หรอกนะ
เธอเหมาะจะอยู่กับเขาที่สุดแล้ว
“นี่ห้องของเธอ”
“ติดกับห้องคุณวาดิมเลยเหรอคะ?”
“อื้ม เผื่อดื้อมากจะได้ดุ”
“ใครกันแน่ที่ดื้อคะ?”
“เธอนั่นแหละรชาอย่ามายอกย้อน แล้วชอบไม่ชอบอะไรก็บอกฉันจะได้ปรับปรุงทัน”
“ชอบอยู่คนเดียวค่ะ เชิญออกไปได้แล้ว”
“ฉันเป็นเจ้าของบ้านนะ!”
“แต่ห้องนี้ฉันเป็นเจ้าของ เชิญคุณวาดิมออกไป”
หลังจากวันนั้นผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ที่ไม่มีใครรู้เรื่องรชาเลย เขาให้สายสืบหาเรื่องนี้เพิ่มเผื่อว่าจะมีข้อมูลอะไรมา หรือคนของแม่เธอจะมาเอาตัวไปจะได้ซ่อนทัน นี่คือความรักที่หวงมากซะจนรู้สึกว่าต้องบ้าตายแน่ถ้าเราห่างกันอีกครั้ง รชาเองก็ดูไม่แคร์อะไรมากมายไปกว่าเที่ยวเล่นสนุกตามประสาเด็กพึ่งได้ออกจากบ้าน เธอกำลังหลงในอิสระจนอาจจะลืมอะไรไปหลายอย่าง
กรงทองครั้งนี้ต้องลงกลอนอย่างแน่นหนา
เธอจะโบยบินหนีไปไม่ได้
วันนี้เขามางานเลี้ยงในตอนกลางวันของบริษัทแห่งหนึ่งที่จัดงานฉลองครบรอบสามสิบปีทั้งจัดตั้งมา วันนี้เต็มไปด้วยนักธุรกิจหลายคนที่รู้จักและไม่รู้จัก ตัวเขาที่อยู่ในวงการมานานก็พอมีชื่อเสียงอยู่บ้างเนื่องจากพ่อแม่เสียชีวิตกะทันหันจากอุบัติเหตุที่มาจากความตั้งใจของใครบางคน แต่ก็สามารถบริหารธุรกิจของครอบครัวมาได้เป็นอย่างดี แม้ว่าช่วงแรกจะรำส่ำระส่าเพราะยังไม่มีประสบการณ์ แต่ว่าตอนนี้ธุรกิจหลักนั้นมั่นคง แล้วหลายอย่างที่ทำก็เป็นไปในทิศทางที่ดี เขาเกือบถูกฆ่าแต่รอดมาได้
ครั้งนั้นคู่หมั้นคือคนหลอกเขาไปตาย
ผู้หญิงแพศยา
“ไม่เจอกันนานเลยนะเพลง”
“วาดิม!”
“ตกใจอะไรล่ะ ฉันไม่ฆ่าเธอที่นี่หรอกน่า อย่างเธอมันต้องตายทรมานกว่านั้นเยอะ”
“ฉันไม่ได้อยากจะทำแบบนั้นนะ”
“หึ! ลงทุนหนีจนหัวซุกหัวซุนไปอยู่เมืองนอกซะนานสุดท้ายก็ต้องกลับมาให้ฉันเชือดอยู่ดี”
“คุณอย่าเอาแต่ขู่ฉันเลย ฉันว่าคุณควรจะดูเงาหัวของตัวเองก่อนไหม!?”
“คนอย่างฉันมันตายยาก”
“นรกไม่รับมากกว่า!”
“แต่นรกน่าจะเปิดรับเธอนะ ฉันจะส่งเธอไปเองกับมือเลยเพลงขวัญ”
“คุณวาดิม!” เพลงขวัญกำมือแน่นจ้องมองอดีตคู่หมั้นที่เราเกือบจะได้แต่งงานกันอยู่แล้ว แต่สุดท้ายเธอเลือกทางผิด! เธอเลือกจะทรยศหักหลังเขาอย่างเจ็บแสบและคนที่คิดว่าน่าจะตายกลับรอดมาได้ ผ่านมาสามปีแล้วที่เธอต้องอยู่อย่างหวาดระแวงเพราะเขายังมีชีวิตรอดอยู่แบบนี้ ไม่ว่าเขาจะถูกลอบทำร้ายกี่ครั้งก็ยังรอดมาได้ทุกครั้งและคนที่แนะนำเธอในเรื่องนี้นั้นกำลังจะหาทางจัดการเคลียร์ปัญหาที่เกิดขึ้นอยู่
เขาไล่ฆ่าทุกคนยกเว้นเธอ
นั่นแหละที่น่ากลัว
เราสองคนเป็นคู่หมั้นคู่หมายกันมาตั้งแต่เด็กแล้ว แต่หลังจากที่พ่อแม่ของเขาเสียชีวิตไปวาดิมก็ไปเมืองนอกทันทีแบบไม่มีคำบอกลาเลยสักคำ ทุกอย่างเกี่ยวกับเขาล้วนเป็นความลับที่มีเพียงแค่วีคนเดียวที่รู้ จนกระทั่งอายุยี่สิบปีเขาก็กลับมา เธอเป็นคนเข้าไปถามเขาเรื่องหมั้นว่าจะเอายังไงต่อไป เขาก็ตอบมาง่ายๆเลยคือให้ทุกอย่างเป็นไปตามกำหนดที่ผู้ใหญ่เคยวางเอาไว้ เขาไม่เคยพูดออกมาว่ารักเธอเลยสักครั้ง แม้แต่แววตายังมองเหมือนว่าเราเป็นแค่คนรู้จักกัน แต่ก่อนที่เธอจะตัดสินใจผิดพลาดไปอย่างนั้นคุณวาดิมคือคนที่ใจดีกับคู่หมั้นมาก ให้เกียรติและไม่เคยทำให้เสียใจเลยสักครั้ง
คุณวาดิมที่น่ารักหายไปตลอดกาล
เหลือเพียงคนโหดร้ายไว้
- Writer
