“Nakakalungkot naman na hindi ka rin pala magtatagal dito.” Saad ni Lola Teri habang nandito na kami sa labas ng gate ng bahay niya dahil hinahatid niya pa ako dito sa may kotse ko.
Hinarap ko naman muna si Lola Teri at saka ko hinawakan ang kamay niya at ngumiti bago ako nagsalita, “Pasensiya na Lola, may pinangakuan din po kasi ako ngayon na pupuntahan ko siya. ‘Wag po kayong mag alala dahil sa susunod na pag bisita ko dito ay kasama ko na si Dillion,” nakangiting saad ko sa kaniya.
Awtomatikong napatingin ako sa kamay ko nang hawakan ‘yun ni Lola Teri at sumunod ay ang pag dampi ng kamay niya sa may bandang pisngi ko.
“Aasahan ko ‘yan… pero sana sa pagbalik mo ay ‘yung hindi ka na umiiyak.” Mahinahon pero halata ko naman na nag aalala ang tono nang pananalita ni Lola nang banggitin n
