“เลิกเรียนแล้วพี่จะไปไหนต่อกลับบ้านหรอ” เปรมถามขึ้นหลังจากพวกเขาเลิกเรียนและกำลังแยกย้ายระหว่างนั้นก็มีเพื่อนร่วมห้องทยอยเดินออกนอกห้องและยกมือไหว้เขาพร้อมกับเรียกพี่ทุกคำ
ทำไมถึงเรียกพี่ แปลก?
“ไปคณะบริหาร”เขาตอบเปรมก่อนจะเดินออกจากห้องไปไม่ใส่ใจท่าทางตื่นเต้นของเปรมเลยสักนิด
“ผมไปด้วย”
“แล้วแต่”
“เดี๋ยวพี่”
“มีอะไร”
“พี่ไม่ขับรถไปล่ะ” เปรมถามขึ้นเมื่อเห็นวาโยทำท่าจะเดินไปคณะบริหารเขาแปลกใจคนขี้เกียจแบบพี่วาโยเนี่ยนะจะเดินไป
“กูลืม..แล้วรถอยู่ไหน”
“รถจอดอยู่ที่โรงจอดรถพี่จะไปเอาก่อนไหม”วาโยใช้ความคิดก่อนจะมองไปที่มือไม่รู้ว่ายังขับรถได้ไหมรู้สึกไม่มั่นใจเลย
“มึงไปเอามากูจะรออยู่นี่”
“ผมหรอ”
“อืม”
เปรมตาโตและถามย้ำอีกครั้งแต่ก็ได้รับคำตอบเดิมเปรมเลยพยักหน้าก่อนจะเดินหันหลังไปเอากุญแจรถที่ห้องประจำการแล้วค่อยไปเอารถเขายกมือขึ้นเกาหัวปกติพี่วาโยจะไม่ให้ใครจับรถเลยนะหวงมากแต่
