บรรยากาศแบบนี้ฉันไม่ชอบเอาซะเลยวาโยดูเกรี้ยวกราดยิ่งกว่าทุกวันที่สำคัญเขาถึงกับลงมือตบภูต่อหน้าคนทั้งคณะมันดูไม่มีเหตุผลเอามากๆ
“ยังไง..ยังจะไปดูมันอีกไหมแต่ฉันไม่ใจดีรับรองความปลอดภัยมันหรอกนะ”เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นมานัยน์ตาคมของเขามองฉันอย่างไม่ลดละเหมือนจะกระโจนเข้าหาภูได้ทุกเมื่อถ้าฉันไปสนใจภู
ทำไมต้องใจแคบแบบนี้ด้วย!
“ภูขอโทษนะ..” ขอโทษที่เป็นต้นเหตุให้เขาเดือดร้อนฉันส่งสายตาขอโทษขอโพยเขาไม่หยุดแต่ภูแค่ยิ้มกลับมาบางเบา
“ไม่เป็นไรเลยเดียฉะ!”
“หุบปาก!ใครใช้ให้มึงเรียกแค่เดียเฉยๆ วะ”วาโยสบถเสียงดังเขาไม่ชอบให้ใครมาเรียกชื่อเธอแบบสนิทสนมเดียมีแค่เขาเรียกได้เท่านั้น
“เอ่อ ฉันอนุญาตเองแหละ” ฉันหันไปยิ้มให้คนเอาแต่ใจที่วันนี้ค่อนข้างเอาแต่ใจเป็นพิเศษ
“ชื่อ เดีย ฉันเรียกได้คนเดียวต่างหาก!” อ้าวนี่ชื่อฉันนะจะอนุญาตให้ใครเรียกแบบไหนก็ได้ทำไมเขามาจู้จี้กับแค่การเรียกด้วยเนี่ย
วาโยพูดอย่างไม่พ
