ฉันชะงักไปทันทีเมื่อเห็นใบหน้าของคนที่ยืนอยู่หน้าประตู พี่สิงห์ ลูกชายของเสี่ยซ่งแต่ที่ฉันสงสัยคือเขารู้ที่อยู่ของฉันได้ยังไงต่างหากส่วนมือก็ซ่อนไว้ข้างหลังทันทีที่เห็นว่าเป็นใคร
“พี่สิงห์มาได้ยังไงคะ”
“พี่ขับรถมา..จะให้พี่ยืนอยู่ตรงนี้หรอ”
“เอ่อ เชิญค่ะ”
ฉันเบี่ยงตัวให้พี่สิงห์เข้ามาภายในบ้านก่อนจะเดินนำไปยังห้องรับแขกเมื่อเขานั่งแล้วฉันเลยแยกตัวไปหยิบน้ำจากห้องครัวมาให้เขาตามมารยาท
“น้ำค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
ระหว่างนั่งรอเขาดื่มน้ำฉันก็แอบสังเกตไปด้วยท่าทางของเขาดูสบายอกสบายใจมากเหมือนไม่มีเรื่องอะไรให้กังวลทั้งที่เรื่องคดีก็ยังไม่เงียบคุณพ่อของฉันเล่าให้ฟังเรื่องเขื่อนทำให้ฉันมองครอบครัวเสี่ยซ่งเปลี่ยนไปรวมถึงพี่สิงห์ด้วย
“พี่มาทำอะไรที่นี่หรอคะ” ฉันถามเข้าประเด็นทันทีหลังจากเห็นพี่สิงห์วางแก้วน้ำลงบนโต๊ะ
“ก็ไม่มีอะไรนิคะ..พี่มาหาเราไม่ได้หรอ”เขายังพูดด้วยท่าทางปกติ
“อ่า แต่คุณพ่
