A Tale of Destiny

Out in the Light

If you are going to ask me. I would also want her to leave and go back.” Agaw nang binata sa iba bang sasabihin ni Leonard. Hindi nakakapagtakang siya ang kakausapin nito. Kung tutuusin naging Mabuti din naman silang magkaibigan habang nasa Costa Estrella sila. Kaya lang, habang naalala niya ang pagkawala ni Elize at kung paanong hindi na niya kasama ang babaeng pinakamamahal ngayon hindi niya magawang makalimutan ang sakit at poot sa puso niya.

“I know that. However, that girl. She just literally started living. What’s wrong with us adults giving her a chance to live a normal life. I am asking you this as her brother. I can’t force her to leave right now. She still has things to do on her own. She will go back when she is ready. But as----”

“I can’t.” agaw ni Alexander. Napatingina naman si Leonard sa binata. Alam niyang hindi Madali ang hinihingi niya lalo na kay Alexander. Alam din niyang nandoon parin ang sakit sa puso nito dahil sa nangyari kay Elize, Hindi naman nila ginusto iyon. None of them wanted that accident.

“Go find someone elses to take care of her.” Wika ni Alexander.

“What I am asking you is to just--------”

“I told you I can’t.” agaw muli nang binata. “I don’t want to be disrespectful your highness but what you are asking is just unreasonable.” Wika nang binata saka naglakad patungo sa pinto saka binuksan ito.

“If you don’t have anything else to say. You can leave. I still have things to do.” Wika ni Alexander. Napatingin naman sa labas nang pinto si Leonard. Mukhang hindi pa nga nagagawang makalimutan ni Alexander ang nangyari at mapatawad sila.

“Before I leave. I want to ask this. How is she?” tanong ni Leonard sa binata. Napatingin naman si Alexander sa binata. “I saw her holding her chest she said she feel a little pain in her chest. Is there something wrong with her?” tanong ni Leonard.

“She’s fine.” Simpleng wika ni Alexander.

“I see.” Mahinang wika ni Leonard. “If you can’t look at her like before at least as a doctor who cares for his patient. Please take care of her.” Wika ni Leonard saka lumabas.

****

Halos hindi makapagsalita si Elizabeth nang biglang pumasok sa silid niya sa hsoital si Laylah at ang mama nitong naka upo sa wheelchair. Akala niya si Leonard ang dumating ngunit nang lumingon siya sa pinto Nakita niya ang mag-ina. Walang lumalabas na salita sa bibig niya at nakatingin lang siya sa mag-ina. Hindi rin niya alam kung ano ang sasabihin o kung papaano mag sisimulang magsalita. Para bang umurong ang dila niya. Nakatingin lang ito sa mukha nang babae habang nakatingin ito nang derecho sa kanya.

“Laylah. Iwan mo na muna ako dito. Gusto kong makausap Si Dr. Elizabeth nang mag-isa.” Wika nito sa anak.

“Sige po. Babalik din ako agad. Pupuntahan ko muna si Kuya Alexander.” Wika nito saka bahagyag itinulak ang wheelchair nang mama niya papalapit sa kama saka tumalikod at lumabas nang silid. Nang makalabas si Laylah. Patuloy na naging tahimik si Elizabeth habang nakatingin sa ginang.

“Hindi ko akalaing isa ka pala sa mga volunteer doctor na ipinadala sa lugar na ito. Kung hindi ko pa Nakita ang Prinsipe sa labas nang hospital hindi kita makikilala. Ilang araw na kayong nasa bahay naming bakit wala kang sinasabi.” Wika nang ginang. Nang malaman nila mula sa Mayor ang nangyari sa dalagang doctor at sa kaso nang batang si Ana. Naisip niyang puntahan ang dalagang doctor.

“Nagpunta ka ba sa lugar na ito para malaman kung anon ang nangyari sa min? Did you enjoy yourself fooling us. Laughing behind our backs because we did not recognize you.” Wika nito.

“No. That’s not what I—wika nang dalaga saka akmang tatayo.

“If not then what? Paano mo ipapaliwanag kung bakit hindi ka nagpakilala? I don’t really care if you are part of the volunteer group or not. But the fact that you know us at hindi ka nagpakilala. Anong gusto mong isipin namin?” tanong nito.

“I did not mean any harm. Believe me.” She is almost begging. Hindi naman niya gustong hindi magpakilala. She was just finding the right timing. If there is, mas gusto niyang magpakilala dito. Gusto niyang sabihin sa babae na hindi ito nagkamali nang ibigay nito ang approval sa heart transplant. She is alive because of her and Elize, and all she wanted is to return that kindness. Hindi niya akalaing magiging iba ang interpretasyon nito. It was never her intention to lie or fool anyone.

“You’ve become a doctor. Why?” tanong nito. Habang nakatingin si Elizabeth sa babae. Para bang sa mga mat anito sinasabi nitong isang insulto sa kanya ang pagiging isa niyang doctor. Was she insulting the memories of Elize? Iyon ang nasa isip niya. Was it wrong for her to become a doctor? Those eyes. Nakita din niya ang mga matang iyon katulad na katulad sa mga mat ani Alexander as she looks at her with hate and despise. Gaya nang mama ni Elize. Ilang taon na ang nakaraan but she still hates her after all she was the cause of her daughter's early death.

“Your Highness. Gusto mo bang ipamukha sa amin na kaya mong gawin ang lahat dahil sa nabigyan ka nang pangalawang buhay? Elize, respects this profession. She dreamt of becoming a surgeon all her life. And you snatch it away from her. Then here you are. A doctor. Anong gusto mong patunayan?” tanong nito.

“I just wanted to prove that it was not a wrong decision to help me. I know how Dr. Elize love her profession. She always gives her best on all the things she does. She cares for her patient and make sure they are comfortable. I admire her. I am sorry that---she was not able to fulfill her dream. I feel responsible about what happen. I know it was my fault. And I will forever carry that guilt in me as long as a I live. However, I can’t lament over it. I also want to show Dr. Elize that her dream was not wasted. I will continue her dream if that the only way That I can atone for my so-called sins.” Wika nang dalaga.

“Sa palagay mo, maiibsan ang kasalanan mo dahil naging doctor ka. Thinking you are continuing her dream?” anito.

“No. I can never fill that gap. All I want is to make sure----”

“You are different from her Princess.” Agaw nang ginang. “Huwag mo kaming pahirapan dahil lang gusto mong bigyan nang justice ang mga nangyari. Malinaw pa rin sa isipan ko ang nangyari. And as long as I am alive. I can never forget that you bring my child to her death. Even if you intentionally did it or not as long as I know that you took advantage of that. I will never forgive you.” Wika nang ginang. Napakagat nang labi ang dalaga. Bakit ang hirap makumbinsi nang mga ito. Maging si Alexander. She is sorry for what happen. Does she have to also die just for her to get that forgiveness? Was she that evil to them na kahit na ang gusto lang niya ay maintindihan siya. Hindi nila magawa.

“I am sorry.” Tanging nasabi nang dalaga.

Nang makalabas nang hospital si Elizabeth. Tinanong niya si Laylah kung saan nakalibing si Elize. Nang una ayaw pa nitong sabihin sa kanya kung saan nakalibing ang kapatid nito. Ngunit dahil sa pakiusap niya sinabi din sa kanya nang dalaga kung saan ito nakalibing. Habang kausap niya si Laylah. Mukhang hindi pa sinasabi ni Emily sa kanya ang tungkol sa connection nila. Ang alam lang nito idinonate ang puso ni Elize sa isang pasyente sa Costa Estrella but she did not know na ang kausap na pala nito y ang dalagang binigyan nang puso nang Ate niya.

Sinamahan ni Sophia at Lee si Elizabeth kasama si Leonard sa puntod ni Elize para mag alay nang panalangin. Habang nasa harap nang puntod ni Elize. Nangako si Elizabeth na gagawin niya ang lahat para mabigyan nang katuparan ang pangarap niya na maging isang doctor. She will continue to become a doctor for her. Para sa pangarap nitong hindi natupad dahil sa maaga nitong pagkamatay. Pinagako din nang dalaga na gagawin ang lahat para mapatawad siya nang mama nito at mapatunayang hindi mali ang desisyon nito.

Habang papaalis sila sa pinaglibingan kay Elize nasalubong nila si Alexander kasama si Emily. Mukhang nagpunta din ang mga ito para dalawin ang puntod nang dalaga, May dala pang bulaklak ang binata. Nang magkasalubong sila, hindi siya tinapunan nang tingin ni Alexander. Hindi naman niya masisis ang binata kung hindi siya nito pinapansin. Dahil sa mga nangyari. She felt like sge deserve it. “Your Medical mission ends today right?” Wika ni Leonard kay Elizabeth. Simple namang tumango ang dalaga sa kapatid.

“Would you be okay? You will be back to that big hospital with him.” Wika pa nito.

“I’ll be fine. Sophia is there anyway. And as you notice. He is ignoring me. So, I will be fine.” Wika pa nang dalaga.

“You can always go back home.”

“I know. But not now. I will go back if it’s time.” Wika nang dalaga.

“Just be careful.” Wika pa nito.

“I will.” Ngumiting wika ni Elizabeth.

“I leave her in your care.” Wika ni Leonard kay Sophia at Lee. Tumango naman ang dalawa sa prinsipe. Nakita nilang dumating ang tatlong sasakyang maghahatid kay Leonard sa Airport. Matapos magpaalam. Inihatid lang nang dalaga nang tingin ang papalayong kapatid sakay nang convoy na sumundo dito.