A Tale of Destiny

Rush

Which way is the basketball court again?” tanong ni Elizabeth sa sarili niya habang naglalakad sa kalsada. Ang mga doctor at nurses na kasama niya sa medical mission ay nauna nang pumunta sa Basketball court habang siya ay naiwan dahil sa pag-iwas niya kay Alexander. Sinabi niya kay Sophia na maunang sumama sa mga ito. Kaya lang, nakalimutan niyang she is not that good pagdating sa direksyon. Sinabi na sa kanya nang Mayor at ni Sophia ang direksyon papunta nang basketball court kaya lang nakalimutan niya.

“Hindi na dapat ako nagmatigas. I should ask Sophia na Samahan ako.” Wika ni Elizabeth habang naglalakad. Masyadong tahimik ang lugar mukhang lahat nang mga tao nagpunta na sa basketball court nang. Habang naglalakad siya, isang bata ang napansin niya. Naisip ni Elizabeth na lapitan ito para tanungin.

“Hey.” Wika ni Elizabeth sa bata at sinalubong ito. Bigla namang natigilan ang bata saka napatingin sa kanya. Nakatingin lang ito sa mukha ni Elizabeth.

“A-Alam mo ba kung saan ang basketball court?” tanong ni Elizabeth. Ngunit hindi sumagot ang batang babae. Nakatingin lang ito sa dalaga. Simple siyang napakagat nang labi.

“Hindi akong masamang tao. Isa sako sa mga doctor na pinadala sa dito para--” waka nang dalaga saka pasimpleng inabot ang kamay nang bata. Bigla siyang natigilan nang makita ang pasa sa braso nito. Napatitig siya dito saka hinawakan ang kamay nang bata itinaas ang sleeve nang dapit nito.

“May nangyari ba sayo? Bakit ka may pasa?” Nag-aalalang tanong ni Elizabeth sa batang babae. Sa mga pasa nang bata sa braso pakiramdam ni Elizabeth pinabuhatan nang kamay ang bata.

“Mila!” isang malakas na boses ang narinig ni Elizabeth ganoon din ang batang babae. Nakita niyang biglang napaigtad ang batang babae nang marinig ang boses na animoy kinilabutan. Mabilis na binawi nang batang babae ang kamay nito sa pagkakahawak sa kanya. Saka wala sa sariling tumakbo.

“Hey Wait!” habol ni Elizabeth saka napatingin sa batang babae. Ganoon na lamang ang gulat niya nang makita ang isang truck na papalapit.

Tumakbo ang bata patawid nang kalsada. Nang makita ni Elizabeth ang na tumatakbo patungo sa direksyon nang batang babae. Hindi na siya nagdalawang isip pa. Mabilis siyang tumakbo patungo sa direksyon nang batang babae para iligtas ito.

Nang maabutan niya ang batang babae agad niya itong hinawakan ngunit hindi na siya nakakilos nang makitang papalapit sa kanila ang truck at dahil sa hindi na sila makakaiwas mula dito. Walang ibang nagawa si Elizabeth kundi ang yakapin ang batang babae.

Biglang nagulat si Elizabeth nang may mga bisig na humatak sa kanila papalayo sa kalsada. Dahilan naman para hindi sila mabangga nang truck. Ngunit dahil sa ginawa din nang nagligtas sa kanila. Nabuwal sila sa semento. Nang makabawi sa pagkakabigla agad na napatingin si Elizabeth sa nagligtas sa kanila.

“Doctor Z.” anas ni Elizabeth nang makilala ang Binatang dinadaganan nila nang bata.

“If you are done with your dilly-dally, get up and your heavy.” Wika nang binata. Nagmamadali namang tumayo si Elizabeth at inilalayan ang batang babae nang mapagtanto kung anong gusto sabihin ni Alexander. Nang tumayo sila napansin niya ang kamay nang binata na biglang nitong hinawakan. Mukhang nadaganan niya ito kanina nang iligtas sila nang binata.

“What were you thinking?” asik ni Alexander sa dalaga habang nakahawak sa kamay.

“You’re wrist.” Wika ni Elizabeth at tangkang hahawakan ang kamay nang binata. He is a surgeon at mahalagang nasa mabuting kalagayan ang kamay nito else, he won’t be able to take care of his patient. Nang akmang hahawakan niya ang kamay nang binata agad naman iniiwas ni Alexander ang kamay niya. Saka tumingin sa dalaga.

“I just asked you a question. Your highness.” Sakristong wika nang binata.

“I was on my way sa basketball court. I can’t find my way----” wika nang dalaga. “I decided to ask this girl for direction, then she suddenly run. Nakita ko ang truck na papapalit sa direksyon niya. Without thinking I rush to ---”

“This is how you want to end your life?” Agaw nang binata.

“No.” maagap namang wika ni Elizabeth. “I was just saving her.” Depensa nang dalaga.

“Kung hindi ako dumating, You two could have been dead by now. Clever, Princess.” Wika pa nang binata.

“Bakit hindi mo kasama si Sophia. If you are this bad in remembering directions.” Anas ni Alexander.

“I can’t always rely on her.” Wika ni Elizabeth.

“Conceited, I see.”

“I am not.” Wika ni Elizabeth. “Why are we squabbling anyway.” Wika pa nang dalaga saka bumaling sa batang babae.

“Are you hurt?” tanong ni Elizabeth saka yumuko para kausapin ang bata. Napatingin lang si Alexander sa dalaga. Napatingin siya sa bata nang makitang hindi ito sumagot sa tanong nang dalaga. Hindi rin nakaligtas sa mga mat ani Alexander ang pasa sa braso nang batang babae.

“Mila!” wika nang isang lalaki na lumapit sa kanila. Bigla namang napatingin si Elizabeth sa reaksyon nang bata. Bigla itong napaigtad nang marinig ang boses saka umatras.

“Kanina pa kita hinahanap.” Wika nito saka huminto sa tapat nila. Napatingin pa ito sa binata at kay Elizabeth. Umayos sapagkakatayo ang dalaga nang makalapit sa kanila ang lalaki. Nakita nilang napatingin ito sa kanila.

“Sino kayo? Bakit kasama niyo si Mila?” tanong nito sa kanila. Simple namang napatingin si Elizabeth sa bata nang maramdaman ang paghawak nito sa damit niya. Bigla siyang nagtaka bakit tila takot ang nakikita niya mula sa bata. Natatakot bai to sa lalaking nasa harap nila.

“I’m Dr. Alexander. And my Intern. Kasama kami sa mga doctor on medical mission sa bayan niyo. We are on our way sa baskeball court nang makita namin ang batang ito.” Wika ni Alexander.

“Ako ang nag-aalalaga kay Mila.” Wika nito. “Mila halika na. Umuwi na tayo.” Wika nito saka akmang aabutin ang kamay nang bata pero biglang umiwas ang batang babae saka nagkubli sa likod ni Elizabeth. Napansin naman ni Alexander ang kilos nang bata parang pinangigilagan nito ang lalaki. At ang mga pas anito sa braso hindi maalis sa kanya ang magduda sa lalaki.

“Papunta kami sa basketball court, everyone is asked to listen. Mabuti pang sumama na kayo sa ‘min.” wika pa ni Alexander sa lalaki.

“Hindi na kailangan.” Wika nito.

“This child needs to come with us.” Wika ni Elizabeth. Saka hinawakan ang kamay nang batang babae. Napatingin naman ang lalaki kay Elizabeth at sa batang hawak nito. “Mag-magbabakuna kami sa mga bata. Sayang naman kung hindi siya makakasali.” Wika nang dalaga saka tumingin kay Alexander na para bang naghahanap nang kakampi.

“Right. Since you are his guardian. Mas Mabuti pang sumama kana.” Wika nito sa lalaki.

“Hindi niya kailangan nang---” wika nang lalaki saka akmang lalapit kay Elizabeth ngunit biglang humarang si Alexander sa harap nang lalaki dahilan para mapatingin ito sa binata.

“We won’t hurt her.” Wika ni Alexander habang nakatingin nang derecho sa lalaki. Hindi maikakailang natatakot ang batang babae sa lalaking ito. And the reason why Elizabeth is trying to protect that child is that she can feel na natatakot ang bata sa lalaki. Hindi niya alam kung anong dahilan o kung may kinalaman ang lalaki sa pasa nang bata sa kamay nito. What is most important right now is that we can protect her. Sapalagay niya iyon din ang gustong mangyari nang bata. Kahit hindi ito magsalita ang gesture at kilos nito ay isang malaking patunay.

“Fine.” Maya-maya ay wika nang lalaki na tila hindi magawang labanan ang mga tingin nang Binatang doctor. Simple namang ngumiti si Alexander dahil sa naging tugod nang lalaki.

“Let’s go.” Wika ni Alexander saka inilahad ang kamay sa batang babae. Walang pagdadalawang isip namang tinanggap nang batang babae ang kamay ni Alexander saka sumunod sa binata. Lihim na napatingin si Elizabeth sa binata. Just like before. Hindi niya alam kung anong charm meron ang binata. Madali nitong napapaamo ang mga bata sa kanya. They would cling unto him nang hindi nagdadalawang isip.

“Quit daydreaming. Let’s go.” Wika ni Alexander na huminto saka humarap sa dalaga na nakatayo parin.

“Y-yes.” Wika ni Elizabeth saka nagmamadaling lumapit sa binata at sumabay sa paglalakad nang dalawa. Sinundan lang sila nang tingin nang lalaki. Saka napakuyom nang kamao at sinundan sila.