A Tale of Destiny

Unexpected

Hindi pa man nakakarating sina Elizabeth at Alexander sa basketball court nakita nila mga residenteng nagkakagulo. Nagsisitakbuhan ang mga ito papunta sa Elementary School na malapit sa Basketball court. Isang ginang ang pinahinto ni Alexander at tinanong kung ano ang nangyayari. Sinabi nitong isang batang babae ang natagpuan sa likod nang paaralan. Nang marinig nang dalawa ang sinabi nang ginang nagmamadali silang natungo sa paaralan. Nadatnan nila doon ang mga pulis at ang mga kasamang doctor ni Alexander at Elizabeth.

Natuptop ni Elizabeth ang bibig niya nang makita ang kalunos-lunos na ayos nang batang babae. Agad namang pinihit ni Alexander ang batang kasama nila patalikod para hindi nito makita ang kawawang bata. Ngunit nagulat si Alexander nang biglang kumawala sa kanya ang batang babae saka tumakbo bagay na ikinagulat niya. Hahabulin sana niya ang batang babae kaya lang hindi na niya nagawa dahil sa mga nangyari. Hindi makapaniwala ang lahat sa nakikita nila. Hindi nila inasahan na ito ang sasalubong sa kanila sa pagpunta nila sa lugar na iyon.

Naglakad papalapit si Alexander sa mga pulis na tinitingnan ang bangkay nang bata. Ang ibang pulis naman ay nilagyan nang yellow line ang paligid kung saan natagpuan ang bata. Wala silang ibang pinalapit sa bangkay bukod kay Alexander. Nang sabihin nitong isa siyang doctor.

Kung titingnan tila iniwan ito doon nang suspect upang mamatay ngunit naka survive ang batang babae. Humihinga pa ito subalit mahina ang puso. Nang ma kumpirma ni Alexander na humihinga pa ang batang babae. Agad niyang sinabi sa mga kasama niya na dalhin nila sa clinic ang bata.

Agad nilang dinala sa clinic ang batang babae upang magamot. Lahat nang doctor na ksama ni Alexander lalo na ang mga Intern ay na bigla sa Nakita at halos hindi mautusan dahil sa labis na pagkabigla. Mabuti nalang at nandoon sina Celine at Margarette na siyang naging assistant ni Alexander, bukod sa mga pasa sa braso, mukha at hita nito may mga sugat pa silang nakita sa katawan nang batang babae lalo na sa masilang parte nang katawan nito.

“It’s a cardiac Arrest!” wika wika ni Celine kay Alexander, nang makita ang biglang paghina nang vitals nang bata. Napatingin ang binata sa monitor na nasa gilid nang kama. Agad nilang ginawa ang CPR upang i-revive ang batang babae. Ngunit masyadong mahina ang pulses nito at bagal ang t***k nang puso. Matapos ang 30 minuto nang CPR. Tumigil ang t***k nang puso nang batang babae.

“Please. Please. Stay with me.” wika ni Alexander habang sinusubukan i-revive ang batang babae. Sina Elizabeth at ilang nurse at intern ay nakatingin lang sa binata habang sinusubukan nitong e-revive ang batang babae. Nakakantig nang damdamin na makita ang binata ginagawa nag lahat to revive the child. But it seems like her little body can’t take it any longer.

“Please stop It.” wika ni James sa binata at hinawakan ang kamay nang nito para pigilan ito sa ginagawa nang makitang wala nang response mula sa bata. Bagsak ang balikat na napaatras si Alexander at napakuyom ang kamao. Lahat sila nalulungkot dahil wala silang nagawa upang iligtas ang batang babae. Hindi naman maiwasan ni Elizabeth ang hindi mapa iyak dahil sa Nakita. Nakita ni Sophia na umiiyak ang dalaga kaya lumapit siya dito saka ibinigay sa dalaga ang isang panyo.

“Time of date---- 2:52 PM.” wika ni Alexander nang i-announce ang time of date nang batang babae. Mahigpit itong nakahawak sa putting coat.

“Chief. Nasa labas po ang guardian nang bata.” Wika ni Summer at lumapit kay Alexander.

“I think you should talk to them.” wika ni Celine kay Alexander. “Kaya mo ba? O gusto mong samahan kita.” Masuyong wika nito. Alam nilang dinamdaman ni Alexander na hindi nito nagawang iligtas ang buhay nang bata. Alam din nilang ayaw na ayaw nitong namamatayan nang pasyente. Which is inevitable. And for that child. ALam nilang ginawa na nila ang lahat para dito.

“K-kayo po ba ang lolo at lola nang bata?” Wikan ang binata na lumapit sa dalawang matanda na kasama nang isang nurse na siyang guardian ang batang babae.

“Kumusta na ang apo ko? Ligtas na ba siya?” tanong nang matandang babae kay Alexander saka napahawak ang kamay sa binata. Napatingin naman ang binata sa dalawang matanda. Paano niya sasabihin sa mga ito ang masamang balita.

Paano niya sasabihin sa dalawang matanda ang nangyari sa batang babae. Alam nang dalawang matanda ang kalunoslunos na sinapit nang apo nila? Napakuyon mang kamao si Alexander. He is not the weak time na hindi marunong mag control nang emosyon niya. He can deliver message sa mga guardians nang pasyente. But thinking about what happen to that young girl and these poor grandparents. Tila pinipiga ang puso niya.

“W-wala na po siya. I’m sorry.” wika ni Celine na lumapit sa kanila saka napahawak sa braso ni Alexander. Nararamdaman niyang nagtatalo ang loob ni Alexander. And she has to step in to help him.

“Pakiusap, Iligtas niyo ang apo namin. Masyado pa siyang bata. Wala siyang magulang pero marami siyang pangarap. Sabi niya gusto pa niyang maging Guro. Pakiusap.” wika nang matandang babae at hinawakan ang kamay nang dalaga.

“Wala na po siya.” ulit ni Celine. Takang nagkatinginan ang mag-asawa na tila ba hindi marinig ang sinasabi nang dalaga.

“Pasensya na, masyado nang matanda sina lolo at lola, pwede mo bang lakasan ang boses mo para marinig namin? Ligtas na ang apo namin hindi ba?” wika nang matandang lalaki. Lalo namang nahabag si Elizabeth sa dalawang matanda nang makitang tila nagmamakaawa sa dalawang doctor. Hindi naman niya masisisi ang mga ito.

“Doktor? Okay lang ang apo namin hindi ba?” tanong nito. “Sabi nila magagaling daw ang mga doctor sa syudad, maliligtas mo ang apo namin hindi ba?”

Wala na siya. Wala na po siya! Wala na ang apo niyo!” malakas na boses na wika ni Celine bagay na humatak nang atensyon nang lahat nang naroon saka napatingin sa dalaga. Nang marinig nang mga matanda ang sinabi nang dalaga kitang-kitang sa mukha nang mga ito ang labis na pagkagulat maya-mya pa ay napahagilgul ang matandang babae saka nawalan nang lakas ang mga tuhod at napaupo. Napapikit nang mariin si Celine. Hindi niya gustong sabihin iyon sa isang hindi magandang tono. Pero hindi na niya napigilan ang sarili niya. Agad namang inalalayan nang matandang lalaki ang asawa nito. Saka mahigpit na nagkuyom nang kamao. Lalo lang napakuyom ang kamao ni Alexander nang marinig ang sinabi nang doctor. Alam niyang napilitan lang ito dahil sa pagdadalawang isip niya.

Si Elizabeth na nanonood sa kanila ay napakagat din siya sa pangibabang labi upang pigilan ang galit na nararamdaman. Bakit kailangang siya ang magsabi sa mga matanda tungkol sa sinapit nang apo nang mga ito.

Dahil sa ginawang examination nang mga doctor sa katawan nang bata nalaman nilang ang pasa at sugat sa katawan nito ay mula sa mga bugbog, nalaman din nilang ginahasa muna ang batang babae bago ito iniwan upang mamatay. Isang team nang forensic ang ipinadala sa lugar upang sa Autopsy sa bangkay nang bata.

Kasama ang mga pulis at forensic, sinamahan ni Alexander ang mga ito sa lugar kung saan Nakita ang batang babae. Unang pinuntahan nang mga ito ang lugar kung saan natagpuan ang batang babae. Kasama nila ang ilang pulis na nang bayan na naassign din sa kaso. Habang inoobserbahan nila ang lugar, isang lalaki ang nakita nina Alexander na natutulog sa likod nang isang puno wala itong suot na pantalon at may hawak na lubid ang kamay.

Nang lapitan nila ang lalaki. Nabigla pa ito nang makita sila. Agad itong napatayo nang makita sila Alexander. Agad nitong hinanap ang salawal. Nagpanic pa ito nang makita nila at nagsubok na tumakas. Ngunit naging maagap ang isang pulis. He knocked him unto the ground upang hindi makatakas. Napansin nilang wala sa katinuan ang lalaki.

“Siya ba ang may kagagawan nito?” tanong nang isang babae nang makita ng lalaking hawak nang mga pulis. DInala nila ito sa presinto.

“Nakita namin siya sa pinangyarihan ang insidente.” wika nang isang pulis.

“Castro?” Gulat na wika nang Mayor nang makilala ang lalaki.

“Kilala niyo siya?” Tanong ni Charles sa kapitan.

“Residente siya sa lugar na ito, Nakatira siya sa isang kubo malapit sa sementeryo. Bakit siya may posas?” Takang wika nito nang makita ang posas sa kamay nang lalaki.

“Sa palagay namin siya ang pumatay sa bata.” wika nang isang pulis

“Hindi! HIndi ako yun.” wika nang lalaki. “Kaibigan ko Ana. Hindi ko siya patay.” Todo tangging wika nang lalaki. Kahit utal-utal at hindi kompleto ang pagsasalita nito paulit-ulit lang ito nang sinasabi. Napatingin lang si Alexander sa lalaki habang inoobserbahan ito. He is having hard time to convince himself na anglalaking ito ang may kagagawan sa nangyari. Dahil sa unang tingin palang niya dito masasabi niyang tila may kapansanan ang lalaki.