A Tale of Destiny

Respond

Nang pumasok sila sa bahay nang dalawang matanda. Napasin agad ni Elizabeth na tila ba t home na at home ang pulis sa bahay nang dalawang matanda. Hindi naman niya iyon binigyan nang gaanong pansin dahil sa sinabi naman nito kanina na dinadalhan niya nang pagkain ang mga ito dahil wala nang ibang pamilya maliban sa apo nila.

Habang tinitingnan niya ang matandang babae na may mataas na lagnat. Narinig nila ang pag-uusap nang matandang lalaki at nang Pulis. Minungkahi nang pulis na ipalibing na nila kaagad ang apo nila. Kapag pinatagal pa nila iyon sila lang ang mahihirapan. Sa ngayon, nasa bahay nang Kapitan ang burol nang batang babae dahil sa hindi naman maasikaso nang dalawang matanda ang gawaing iyon dahil sa kanilang katandaan.

“Kumusta ang asawa ko?” Tanong nang matandang lalaki na pumasok sa silid nang matanda.

“Mas mabuti po sigurong dalhin natin siya sa hospital. Masyadong mataas ang lagnat niya. Wala po akong mga dalang gamit at mas maalagaan siya doon.” Wika nang dalaga.

“Hija. Alam mo. Gusto ko sanang dalhin sa hospital ang asawa ko. Kaya lang. wala naman kaming pera. Walang pera ang lolo’t lola mo.” Wika nito. Simple namang napakagat nang labi ang dalaga sa narinig. Mukhang sinasabi nang matanda na maghihintay nalang sila nang kamatayan sa lugar na iyon. Iyon ang interprestasyon niya sa sinabi nito.

“Huwag niyo na hong alalahanin ang pera. Magagawan natin yan nang paraan. Ang mahalaga ay madala sa hospital si Lola.” Wika ni Elizabeth. Taka namang napatingin sa kanya ang pulis.

“Napakabuti mo Hija.” Wika nito. Simpleng ngiti lang ang tinugon ni Elizabeth dito.

“Officer. Pwede mo ba akong tulungan dalhin natin sa hospital si lola.” Wika nang dalaga.

“O-Oo.” Wika nito saka pumasok sa silid. Hindi naman nakatutol ang matandang lalaki sa minungkahi ni Elizabeth. Hindi rin naman niya maaalagaan ang asawa niya dahil sa pupunta siya sa bahay nang Kapitan para sa burol nang apo niya. Sa tulong nang pulis at ni Elizabeth. Dinala nila sa hospital ang matandang babae para magamot.

“Nahanap niyo ba siya?” tanong ni Alexander nang bumalik sa bahay nila tinutuluyan nila ang mga doctor at nurse na naghanap kay Elizabeth. Simpleng umiling ang mga ito. Mukhang kagaya nang grupo nila bigo din silang mahanap ang dalaga.

“Saan naman siya magpupunta?” tanong ni Lemuel.

“Baka umuwi na.” wika ni Summer. Dahil sa sinabi ni Summer, bigla namang napatingin si Sophia sa dalaga. Hawak-hawak niya nang mahigpit ang cellphone niya. Kanina pa niya tinatawagan si Elizabeth pero hindi ito sumasagot. Nag-aalala na siya. Kaya naman tinawagan niya ang butler nito at sinabing hindi nila makita ang dalaga.

“I don’t think we still have to look for her.” Wika ni Celine nang mapatingin sa labas nang gate at makita si Elizabeth kasama ang isang lalaking naka uniporme. Napatingin naman ang lahat sa tinitingnan ni Celine. Nang makita ni Alexander ang dalaga at lalaking kasama nito. Nagmamadali siyang lumapit sa gate. Agad namang sumunod ang mga kasama nila sa kanya.

“Where have you been?” tanong ni Alexander saka napatingin sa Binatang kasama ni Elizabeth. Agad niyang nakilala nag lalaki. Dahil ito ang lalaking Nakita nila sa kalsada. Nagtataka siya kung bakit magkasama ang dalawa. At isa pang pinagtataka niya ang suot nitong uniporme. Hindi siya makapaniwala na isa itong pulis.

“Your High--”putol na wika ni Sophia nang mapatingin ang lahat sa kanya nang bigla siyang magsalita at nagmamadaling lumapit sa dalaga. “You’re highly Late.” Wika nito saka lumapit sa dalaga at hinawakan ang kamay nito. Taka namang napatingin ang lahat kay Sophia dahil sa reaction nito. Sa kanilang lahat, ito ang uneasy simula nang malaman nilang hindi pa bumabalik si Elizabeth. Para sa isang nurse. Masyado yata itong caring para sa dalaga. She is treating her more than a regular nurse would treat a doctor.

“I’m sorry.” Wika ni Elizabeth na bahagyang tumingin kay Sophia saka bumaling kay Alexander.

“Hwag kayong magalit sa kanya.” Biglang wika nang pulis, Napatingin naman si Alexander dito.

“I was with her. Pinuntahan namin ang bahay nang lolo at lola nang batang biktima. May sakit ang matandang babae kaya dinala namin siya sa hospital.” Wika pa nito. Lalo namang napatingin sa pagtataka ang lahat sa lalaki.

“Officer Ben Havier.” Wika nito at ipinakilala ang sarili nang makita ang mukha nang mga ito na tila nagtataka.

“Bakit hindi ka manlang tumawag o nagiwan nang message. Do you think you can do anything you want? Alam mong isa man sa atin hindi kabisado ang lugar na ito.” Wika ni Celine.

“Prin--” Putol na wika ni Sophia. “Dr. Elizabeth. Kanina pa kita tinatawagan. Hindi kita ma contact.” Wika pa nito.

“Sorry, I was not paying attention to my phone. Add I left it in my bag.” Wika nang dalaga.

“I think this case is solved. Pwede na ba tayong pumasok sa loob? Bumalik na naman siya. I need to rest.” Wika ni Summer.

“Sorry to bother you all.” Wika ni Elizabeth sa mga ito.

“Just next time. Inform us kung saan ka pupunta. It won’t hurt to tell where you are.” Wika ni James sa dalaga. Simple namang tumango ang Dalaga.

“That’s it?” hindi makapaniwalang wika ni Celine. “Dr. Alexander. You are the chief doctor. You should impose punishment. Else, tutuluran nang iba ang ginawa niya.” Wika ni Celine.

“I’ll deal with her. Pwede na kayong pumasok sa loob nang bahay.” Wika ni Alexander sa mga ito. Isa-isa namang naglakad papasok sa loob nang bahay ang mga doctor.

“Officer, Thank you for your help. I think I can take it from here. She is my junior I will deal with her.” Wika nito sa lalaki.

“Huwag kang masyadong strikto sa kanya. Wala siyang ginagawang masama.” Wika ni nang pulis.

“I am not trying to be rude. But I don’t need you to tell me what I should do.” Wika nito sa lalaki. Nailing lang na bumaling ang officer kay Elizabeth.

“Mauuna na ako. Dadalawin ko nalang bukas si Lola sa hospital.” Wika nang lalaki.

“Thank you.” Wika ni Elizabeth. Naiwas sa labas sina Sophia, Alexander at Elizabeth. Inihatid nila nang tingin ang papalayong pulis. Sakto namang nakalayo ito nang biglang dumating ang isang kotse. Sabay-sabay silang napatingin dito. Ganoon na lamang ang gulat ni Elizabeth nang makita ang butler niya.

“Sophia.” Wika ni Elizabeth saka napatingin sa kaibigan. Isa lang naman ang dahilan kung bakit nandoon ang Butler niya tiyak na sinabi ni Sophia ang nangyari. At kung nandoon ang butler niya tiyak malalaman din nanag mga kapatid niya ang nangyari.

“I am sorry Princess. I was worried. Hindi ko alam ang gagawin ko.” Wika ni Sophia.

“Your Highness.” Wika nang butler saka tumingin sa dalaga bago bumaling kay Alexander. Kilala nito ang binata dahil sa pagtatrabaho nito sa bansa nila noon. “Dr. Alexander.” Wika nito sa binata.

“I heard from---”

“I was all a misunderstanding.” Wika ni Elizabeth. “She was just overthinking.” Dagdag pa nang dalaga.

“Good thing you are here. Pack her things and send her back.” Wika ni Alexander. Taka namang napatingin si Elizabeth sa binata. Maging si Sophia at ang butler ay nagkatinginan dahil sa biglang sinabi nang binata.

“I don’t need someone to cause trouble. I don’t think you can do this job Princess. Just go back.” Wika ni Alexander. “I’ll go first. Sophia can help you pack her things.” Wika nang binata saka tumalikod at naglakad papasok nang bahay.

“I am not going anywhere.” Habol na wika nang dalaga. Ngunit hindi siya nilingon ang bianta.

“Lee. I am not going with you.” Baling nang dalaga sa butler niya bago bumaling kay Sophia. “Send him back.” Wika nito saka sumunod sa binata. Taka namang napatingin si Sophia sa butler.

“She is stubborn.” Wika ni Sophia.

“I am not her to send her back. Just stay by her side as close as possible. Hindi ako komportable na magkasama sila ni Dr. Alexander. Knowing their history.”

“I know that. Sinabi mo ba sa mga Kapatid niya ang nangyari?”

“I didn’t. Let’s keep it between the three of us for now.” Wika pa nito. Tumango naman si Sophia bilang pagsang-ayon sa sinabi nito. Alam nilang hindi rin nila mapipilit ang dalaga na umalis sa bansa at bumalik. Kailangan lang nila ngayon ang bantayan ito at siguraduhing hindi malalantad ang pagkatao nito sa iba,