The Billionaire's Series 3: CLAYTON SEVILLA

Chapter 8

"Ano ba nangyari girl!"

"Roda ang anak ko!!"

"Ano ba kasi nangyari, huminahon ka nga diyos ko, may awa ang diyos girl malalagpasan ng anak mo to"

"Anong gagawin ko diko kayang mawala siya sa buhay ko mababaliw ako"

"Oo na tahan na magiging okay siya"

Parang guguho ang mundo ko diko alam ang gagawin ko wala na akong ginawa kundi umiyak di ako nauubusan ng luha.

"Tama na yan, kanina ka pa umiiyak kumain ka muna para may lakas ka"

"Ayaw ko wala akong gana kumain gusto ko ang anak ko ang anak ko!"

"Eto na lang tubig para mahimasmasan ka kanina ka pa umiiyak kailangan may kapalit yang luha mo"

"Ayaw ko, Roda kanina pa ang anak ko sa loob ng operating room dipa lumalabas"

"Mag antay ka girl"

"Pero dalawang oras na siya sa loob"

"Huminahon ka nga diyos ko ano ba gagawin ko saiyo"

Napatayo ako kaagad ng lumabas ang doctor sa operating room.

"Doc kamusta ang anak ko" umiiyak akong nakahawak sa kanyang braso"

"Misis kailangan na ng anak mo bone marrow transplant sa lalong madaling panahon kung hindi--"

"Kung hindi ano mamatay siya ganun!"

"Girl huminahon ka"

"Bat dimo ako daretsahin doc"

"Misis,tibayan mo ang loob mo the best thing na gawin mo is makahanap ng match na donor para sa anak mo, sa ngayon di maganda ang kalagayan niya palala ng palala ang sakit at halos di na kaya ng katawan, misis matanong nga kita lagi niyo bang ginugutom ang ang anak niyo"

"Anong pinagsasabi mo doc anong ginugutom alam niyo ba sinasabi niyo"

"Sige mauna na ako, kailangan mahanap niyo na ang donor ng anak niyo kung hanggat maari ang kanyang kadugo ang dapat maging donor niya, katulad ng kanyang ama, or kahit sinong kamag anak basta capable siya sa anak mo, sige maiwan ko muna kayo"

Bumagsak ang sarili ko sa upuan na para akong mababaliw.

"Girl okay ka lang ba?"

"Saan ko hahanapin ang hinayupak na yun saan?"

"Kung dimo alam kung saan siya hanapin mo ang pamilya niya para makahingi ka ng tulong"

"Yun nga ang masaklap ni hindi ko kilala ang pamilya niya dahil wala naman siya binabanggit sa akin inaantay ko lang naman na pakilala niya sa akin hanggang sa hinayaan ko na lang. Bulag na bulag ako dati sa pagmamahal ko sa kanya wala na akong ibang iniisip kundi siya lang nakalimutan ko ng tanungin ang tungkol sa pagkatao niya. Dalawang buwan lang kami mag kakilala pero binigay ko na ang lahat lahat sa kanya ang tanga tanga ko. Pagkatapos niya nakuha lahat sa akin bigla na lang siya nawala na parang bula di man lang nagparamdam hanggang tuluyan na di nagpakita sa akin hanggang dumating si Tantan sa aking buhay. Pero ganito naman ang tadhana ng anak ko diko alam kung anong kasalanan kong nagawa bakit ako nagdurusa ng ganito"

"Girl pasensya kana di man lang kita matulungan sa pasanin mo, malalagpasan mo rin ang lahat, ung sabi mo na isa na kamatch ni Tantan"

"Saan ako kukuha ng pambayad"

"Subukan mo lang baka sakali maawa sila saiyo"

"Diko alam ang gagawin ko gulong gulo ako, diko kayang tignan ang anak ko"

"Magpakatatag ka para sa anak mo, kayang kaya mo yan, subukan mo lahat walang mawawala saiyo"

Tumayo ako bigla, tama kailangan gagawin ko ang lahat para sa anak ko ako lang ang kanyang inaasahan pag pinaghinaan pa ako ng loob paano na lang siya.

"Oh saan ka pupunta"

"Roda paki tignan mo muna si Tantan may pupuntan lang ako, babalik din ako kaagad"

"Oh sige ako na bahala sakanya mag ingat ka ha"

"Tama ako na lang ang pag asa ng anak ko, kailangan ko siya kailangan niya ako, Tantan anak anatayin mo lang si nanay ha, gagaling ka papangako ko yan para saiyo"

Umalis ako sa hospital, na diko alam kung saan ako dadalhin ng aking mga paa basta ang iniisip ko lang ay ang anak at ang kanyang kalagayan.

Hating gabi, nakarating ako sa bahay ng taong nangako sa akin na iligtas ang aking anak.

Kahit kumukulog at kumikidlat diko yun alintana sinabayan pa ng malakas na hangin. Sinubukan kong magdoorbell pero wala man lang nagbukas. Nakailang ulit akong magdoorbell sa wakas may nagbukas na ng gate.

"Sino ba ang nang iistorbo sa ganitong hating gabi!" galit nitong binuksan ang gate.

"Ate Minerba ako to si Danie"

"Danie! alam mo bang hating gabi na nang iistorbo ka anong ginagawa mo dito perwisyo ka talaga"

"Ate please tulungan mo ako kailangan ko tulong para sa anak ko!".

"Umalis kana nga nakakaistorbo ka lang layas" pananaboy niya sa akin.

"Are parang awa mo na kailangan ni Tantan ng tulong kailangan niya ng transplant sa lalong madaling panahon nasa bingit ng kamatayan nag anak ko"

"Bakit? mayroon na ba yung sinasabi ko saiyo abay wala ng libre sa panahon ngayon"

"Ate maawa ka wala pa akong pera sa ngayon kulang yung pera ko pero babayaran kita paunti unti"

"Nagpapatawa ka ba, mura na nga ang pabayad ko saiyo unti untiin mo pa umalis ka nga dito"

"Ate maawa ka sa anak ko kailangan niya ang tulong babayaran naman kita eh"

"Okay tulungan kita kung maibgay mo na ang ng isang milyon"

"Ate wala akong ganyan halaga, babayaran naman kita ate maawa ka"

"Kung wala kang ilalapag na pera wala ka rin matatanggap sa akin na tulong umalis ka na nga nambubulabog ka lang"

Lumuhod ako at nagmakaawa sa kanya.

"Ate parang awa mo na"

"Umalis kana!" tinulak niya ako saka tinadyakan niya ako kaya tumama ang braso ko sa magaspang na cemento kaya nasugat ang braso ko.

"Ate parang awa mo na tulungan mo anak ko, tutal wala naman iba iba sa atin ate please"

"Walang kamag anak kung pera ang pinag uusapan umalis kana wala kang mapapala sa akin"sabay sinara niya ang ang gate. Kahit dumudugo ang braso ko dahil sa paggasgas nito diko yun alintana kinalampag ko ang kanilang gate at saka ako nagsisigaw para maawa siya sa akin.

"Ate maawa ka, Ate maawa ka tulungan mo ang anak ko! Ate!!"

Biglang bumuhos ang malakas na ulan pero diko yun alintana di ako aalis dito hanggat di sila pumapayag.

Kahit malakas ang ulan at basang basa na ako wala silang pakialam sa akin.

Hanggang sa may humintong kotse sa di may kalayuan pero diko yun pinansin.

"Hoy, nakakaistorbo ka!" sigaw ng mga boses na papalapit sa akin. Pero wala akong pakialam kung sino man sila.

"Ahhhh!" nagulat ako ng pinosasan nila ako dun lang ako natauhan mga pulis pala sila at hinuhuli nila ako.

"Bitawan niyo ako!" pagpupumiglas ko sa kanila.

"Nakakaistorbo ka, sumama ka sa amin" "Ayaw ko, kailangan ko sila para sa anak ko tulungan niyo ako mamang pulis"

"Alam mong madaling araw na at bawal yan nambubulabog ka sa mga taong natutulog na, isakay niyo na yan at dalhin sa sasakyan"

"Maawa kayo kailangan ako ng anak ko parang awa niyo na"

"Bawal ang ginagawa mo nakakaistorbo ka sa mga tao dito"

"Sir kailangan ako ng anak ko"

"Sa prisinto!"

Wala na akong nagawa, ng dinala nila ako sa prisinto.

"Palabasin niyo ako dito wala akong kasalanan, kailangan ako ng anak ko nasa hospital, parang awa niyo na!"

"Patahimikin niyo nga yan, pag dika pa manahimik diyan di ka makakalabas dito"

"Sir maawa ho kayo, kailangan ako ng anak ko" Kahit anong makaawa ko di talaga nila ako pinalabas hanggang sa umaga na wala na din akong boses sa kakasigaw at kaiiyak ko.

Lumapit ang isang pulis sa akin.

"Lumabas kana" sabi niya sa akin.

Hinang hina ako, masakit ang buong katawan ko iba ang pakiramdam ko. Natuyuan na ako ng damit dahil sa naulanan ako kagabi. Sinasabayan pa ng sakit ng braso ko na may sugat na di man lang ginamot. Parang di ko maihakbang ang mga paa ko. Pero naalala ko ang aking anak kaya kahit masama ang pakiramdam ko pinilit ko parin maging malakas.

"Anak antayin mo ako pauwi na si nanay"

Umiikot ang panangin ko nandidilim lahat ng paligid ko,pero pinipilit ko parin ang lumakad habang nakakapit ako sa pader na dinadaanan ko.

Walang iba ang nasa isip ko kundi ang anak ko kamusta na kaya siya.

"Tantan anakkkk!!!"

***Every one Pov***

"So boring, I don't want to go school" inis na sabi ni Kendra habang nakasakay sa kotse ng manghahatid sa kanya sa school.

"Kendra you need to go school wala ka naman ibang gagawin you only playing around and disturbing Clayton in his hospital"

"I just dont want to go dad"

"Kendra do you want to go in us?"

"Dad no! I dont want, ayaw kong pumunta kay mommy and her family their I just want to stay here"

"Then be a good girl don't be naughty or else I will send you to your mother"

"Fine, I'm going to school now, stop telling that you gave me with mom I hate her"

"Don't say that, she's still your mother"

"Whatever!" maarteng sabi nito.

Sukong suko na ang kanyang ama sa kanya lalo na sa katigasan ng kanyang ulo. Nakasimangot itong binuksan ang bintana ng kotse.

"Close the window Kendra"

"Okay!" inis na sabi nito, saktong sasara niya ang bintana ng may napansin niyang nakahandusay sa gilid ng kalsada.

"Wait dad, stop the car! stop the car dad!" sigaw nito.

"What again Kendra stop playing around"

"Dad stop it, someone die in there!" sabay turo niya ang taong nakahandusay sa cemento. Agad naman na pinagilid ni Marco ang kanyang kotse ng matanaw nito sa kanyang side mirror.

Agad bumaba si kendra at tumakbo palapit sa babae.

"I know it's you di ako nagkakamali"

"Kendra, do you know her?"

"Yes nakita ko lang siya kahapon, oh my god dad she's hot she's burning"

"Ang taas ng lagnat niya, open the car Kendra"

"Yes dad!" agad na binuhat ni Marco si Danie at sinakay sa kanyang kotse"

"She have wound, let's bring her to the hospital!" Agad na dinala ang mag ama di Danie sa hospital.

"Kendra your going to school ako na bahala sa kaibigan mo"

"Dad let me stay here I want to help her"

"Kendra please andito ako, ako na bahala sa kanya, go to school now may susundo saiyo para hatid ka sa school mo bilisan mo, late kana"

"Dad can I go tomorrow instead"

"Kendra!!"

"Fine!! I hate you dad"

Sabay padabog itong tumalikod, napailing na lang si Marco sa anak.

Agad naman niyang pinuntahan si Danie sa kanyang kwarto.

"Oh are you awake now, kamusta pakiramdam mo are you okay?"

Mahinang mahina si Danie at naguguluhan, dahil di niya kilala ang taong nasa harap niya.

"Sino ka?"

"Ako nagdala saiyo dito, me and my daughter we see you on the street na wala ka ng malay"

"Wait anong oras na?"

"It's nine o'clock already"

"Kailangan ko ng umuwi"

"Wait di ka pa pwedeng umuwi di ka pa okay mataas parin ang lagnat mo"

"Hindi pwede kailangan ko ng umuwi" pilit niyang tumayo pero umiikot parin ang kanyang paningin.

"Dimo pa kaya kailangan mo muna magpahinga"

"Dimo naintindhan eh kailangan ko ng umuwi pupuntang hospital"

"Your in hospital already calm dow you need a rest"

"Uuwi din ako ngayon din"

"Calm down, please" pakiusap ni Marco sa kanya at di maiwasan ang kanyang pag aalala nito habang nagpupumilit lumabas si Danie.

Nilapitan agad ni Marco si Danie para pigilan, hinawakan niya ang magkabilaang braso nito para pigilan.

"What are you doing, your stay here you don't go anywhere!" galit na lumapit sa kanila si Clayton na kakarating lang nito.

"Mabuti andiyan kana Clayton she want to go" paliwanag ni Marco.

"Mataas pa ang lagnat mo, dika aalis dito hanggat diko sinasabi"

"Di mo naintindhan kailangan ko ng umalis parang awa mo na please"

"You're not going anywhere!" inis na sabi ni Clayton.

Pero nagpumilit si Danie hinablot niya ang kanyang suwero saktong tatayo ito ng bigla siyang nahilo, buti na lang agad siyang naalalayan ni Marco.

"Are you alright be careful"

Inis na hinila ni Clayton si Danie kay Marco.

"Tignan mo dimo na nga kayang tumayo nagpupumilit ka pa tignan mo nangyari saiyo!" inis na sabi nito.

"Relax Clayton, don't be harass to her you will scared her"

"Are you okay?"

"You can go now Marco ako na bahala sa kanya asikasuhin mo yang anak mo"

"Calm down, masyadong mainit ang ulo mo, wag kang pahalata" natawang sabi ni Marco kay Clayton.

"You can go now asikasuhin mo yang anak mong pasaway andun nanaman siya sa office ko"

"What! that kid akala ko nasa school na, sige ikaw na bahala sa kanya mauna na ako, magpagaling ka okay wag mo siya pansinin ganyan lang yan wag kang matakot he's crazy" natawang sabi ni Marco.

"Get out Marco!"

"Fine masyado kang highblood babalik ako mamaya para dalawin ka, sige na napaghalataan kana"

"Go Marco, at wag kana ng bumalik dito asikasuhin mo yang anak mo"

"Sure, sige mauna na ako get well soon"

"And you why are you looking at him like that"

"Gusto ko ng umuwi"

"Okay go if you want"

"Talagang aalis ako!" pinilit ni Danie tumayo kahit masama ang pakiramdam nito sabay tinignan niya ng masama si Clayton. Nainis si Clayton saka niya binuhat si Danie pabalik sa kanyang kama.

"Bitawan mo ako, ano ba dimo ako naintindihan kailangan kong umalis, saka sabi mo pwede ako umlis bat ngayon pinipigilan mo nanaman ako"

"Your not going anywhere your sick alam mo ba yun, you stay here dika aalis hanggat diko sinasabi"

"Anong gagawin mo!" sigaw ni Danie.

"I will make you calm down"

Tinusukan ni Clayton si Danie ng para sa lagnat para makatulog ng maayos.

"Lalabas ka pag okay na, have a rest"

"Doc please pumayag ka ng umalis ako may nangangailangan sa akin parang awa mo na"

"Unahin mo muna sarili mo paano kung may mangyari saiyo sa daan mahinang mahina ka besides may sugat ka sa kaliwang braso mo"

"Take a rest pagbumaba na yang lagnat mo at okay kana pwede ka ng umuwi"

Napaluha na lang si Danie, dahil wala siyang magawa unti, unti ng bumibigat ang talukap ng kanyang mata hanggang sa di na niya ito maibuka.

Napabuntong hininga si Clayton, di niya rin maitago ang pag aalala nito, lalo ng makita niya kanina ang kanyang itsura habang buhat, buhat siya ni Marco kanina na walang malay. Akala niya ano na ang nangyari sa kanya.

Umupo ito sa tabi niya saka inayos ang unan nito.

"Rest well, diko alam kung anong nangyayari saiyo, bakit ka nagkakaganyan alam kong may mabigat kang problema na dimo masabi" pinunasan niya ang luha ni Danie na dumaloy sa kanyang pisngi.

"Are you okay?" mahinang sabi nito kay Danie kahit tulog siya. Napasulyap siya sa braso nitong may sugat"

"Naaksidente ka ba or may nanakit saiyo" tumayo ito saka siya dahan dahan lumabas sa kwarto ni Danie.

"You will be fine, get well soon" saka niya ng maingat na sinara ang kwarto.

Naglibot muna si Clayton sa buong ward kasama ang mga doctors para tignan ang mga pasyente.

"Jhony dalhin mo mamaya ang mga paper's na kailangan ko"

"Yes doc"

"Clayton may pupuntahan ka ba mamaya pag katapos ng duty mo" maarteng tanong Jewel. Nagkatinginan ang mga ibang doctors at nurses sa kanila.

"I have a lot of work to do wala akong oras para diyan" sabay tinalikuran siya ni Clayton patungo sa kanyang office. Sinundan naman siya agad ni Jewel

"Stop following me, please do your work, saka teka nga lang why are you here this is not your department" inis na sabi ni Clayton.

"It's find I just want to near with you" inis na hinarap niya si jewel.

"Jewel we are in work place your here for work not for play"

"Ginagawa ko naman ang trabaho ko ng maayos Clayton.

" Well I guess your not, go to your department and look all the patient there"inis na sabi nito.

"Clayton pwede ba kahit saglit lang mag usap tayo" sinara ni Jewel ang pintuan saka nilock.

"What are you doing!" galit na sigaw nito.

Parang walang narinig si Jewel, akmang hahalikan niya si Clayton, pero agad na nakaiwas ito. Saka niya hinawakan ang kanyang kaliwang braso.

"Ouch you hurting me Clayton"

"You are crazy! get out now!"

"No I'm not going out hanggat dimo ako kinakausap ng maayos"

Inis na hinila nito saka binuks ang pintuan saka niya pinalabas si Jewel.

"Clayton let's talk!"

"Jewel, be a good example, to all doctors and nurses here!" sabay pabalibag nitong sinara.

"Clayton! seriously! Clayton!"

Di na maitago ang sobrang galit ni Jewel, pinagtitinginan siya ng mga nagdadaanang mga tao.

"Nong ti tingin tingin niyo diyan, back to work, mga tsismosa" galit na sabi nito saka siya umalis. Napahawak sa noo si Clayton dahil sa pinaggagawa ni Jewel sa kanya

"This people, wala ng ginawa kundi bigyan ako ng stress" kumuha siya ng tasa para magtimpla ng kanyang kape.

Naalala niya ulit ang imahe ni Danie kanina na umiiyak, di niya maintindihan ang kanyang sarili, sobrang naawa ito sa kanya at ganun din ang sobrang inis niya kay Marco ng makita niyang hawak hawak niya si Danie.

"That play boy, di ako papayag na mabiktima niya si Danie"

Inis na sabi nito,dare daretso niyang hinigop ang kanyang kape saka siya tumayo para puntahan si Danie.

Dumaretso siya sa kinaroroonan nito, nakita ni Jewel na pumasok siya sa isang kwarto kaya sinundan niya agad ito. Di naisara ni Clayton ang kwarto,sumilip si Jewel sa loob, nakita niya si Danie. Nangagalaiti ito sa galit dahil sa nakita niyang pag aalala ni Clayton.

"Did you like her!" galit na pumasok ito sa loob, nagulat si Clayton.

"What are you doing here!"

"Sagutin mo muna ang tanong ko do you like her, I never see you like that to other girl except me before, do you like her Clayton answer me!"

"Are you crazy can you get out here, she's sick kailangan niya magpahinga"

"That girl she only pretending to get your attention, Clayton dimo ba yun nakikita"

"I said get out!" hinila niya si Jewel palabas ng kwarto.

Pero nagpumiglas si ito saka siya sumigaw.

"Aahhhh!! answer me dou you like her!"

"Yes I like her! at wala kana dun kung gusto ko siya!"

"What! that cheap girl pinagpalit mo lang ako sa kanya, Clayton I don't know you anymore!"

"I don't care, hindi ko hinihingi ang opinion mo, kung sino man ang gugustuhin ko wala ka na dun"

"Fine, sa tingin mo papayag ko na siya lang ang ipagpapalit mo sa akin no way, I will not allowed it" saka siya galit na umalis.

"I don't care, sino ka para sabihin mo yan sa akin matagal ka ng wala sa buhay ko kung sino man ang gugustuhin ko it's not your business!"

Di mapigilan ni Clayton tumaas ang kanyang boses. Muli siyang lumapit kay Danie para sapuin ang kanyang noo.

"Good, bumaba na ang lagnat mo pero di pa kita papayagan lumabas"

"I'm am still like you?" tanong nito sa sarili niya.

"I guess so, maybe not, whatever!" napakamot na lang siya ng noo,at nawala bigla ang galit nito kanina na parang walang nangyari ng masilayan niya ang mukha ni Danie.