CHAPTER TWENTY-ONE

1244 Words

"I'll not say sorry to my rudeness, Boss. Alam kong may hinala ka na kung bakit ako sumugod dito. Explain to me very well," malamig na wika ni Luther. Kung tutuusin ay hindi pa siya nakalapit ng husto sa pangalawa niyang ama ay nagsalita na siya. Dahil talagang kumukulo ang dugo niya. Kaunting-kaunti na lamang ay mas maging bastos na siya. Kahit superior niya ito pagdating sa trabaho ay hindi siya magpapatalo sa labanan. "Maupo ka muna, Luther. Tama ka, alam ko kung bakit ka naparito nang walang pasabi. Ngunit mapag-uusapan natin iyan ng maayos. Kaya't maupo ka." Itinuro ni Jhay-R ang katapat na upuan. Pero hindi iyon pinakinggan ni Luther. Lumapit siya kaso hindi naupo, nanatili siyang nakatayo. Ang mga mata ay walang emosyon. Wala kang maaaninag o mabasa rito. Subalit ang puso ay tal

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD