มันจะผิดมากไหม…ถ้าต้องลวงหลอกเขาเพราะรัก
1595 Words
พิษรักลวงหลอก
ตอนที่ 8 มันจะผิดมากไหม…ถ้าต้องลวงหลอกเขาเพราะรัก
‘ พี่ชอบไอรีน พี่ชอบไอรีน พี่ชอบไอรีน ’
นี่เขากำลังสารภาพว่าชอบฉันใช่ไหม ฉันมือสั่น หายใจหอบถี่ ฉันเคยมีแฟนคบหากับคนเก่า แต่ความรู้สึกที่ใจเต้นแรงไม่ได้เป็นแบบนี้ เขาชอบฉันจริงๆหรือแค่น้ำคำของผู้ชายที่ฉันอยู่ในห้องเขา ความใกล้ชิดตอนนี้เขาคงคิดว่าฉันต้องจนมุม ไม่ใช่หรอก เขากำลังหลอกล่อที่จะหลอกแอ้มฉันต่างหาก
“ รีนขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ ”
หมับ~
ฉันมองมือของเขาที่จับฉันไว้ เขาคงรู้ว่าฉันจะหนีสถานการณ์ตอนนี้ที่ไม่อยากตอบคำถามของเขา แววตาของเหมือนพยายามอยากสื่ออะไรบ้างอย่างกับฉัน
“ พี่ชอบไอรีน ไม่ได้ชอบเพราะจะหลอกฟัน แต่ชอบเพราะรู้สึก ”
“ เราเพิ่งเจอกัน มันไม่ระ… ”
“ พี่ชอบไอรีนตั้งแต่วันที่ไอรีนเข้ามากอดพี่หลบแฟนเก่าวันนั้นแล้ว ”
“ ………….. ” ฉันพูดไม่ออก เหตุการณ์วันนั้น ฉันพอจะคลับคล้ายคลับคลา แต่ฉันจำหน้าเขาไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่ทำไมเขาถึง…
“ ไม่ต้องรีบ ไม่ต้องกดดัน พี่ไม่ได้บังคับขืนใจ พี่จะรอไอรีนตอบจากความรู้สึก ”
“ …………… ”
“ แต่ตอนนี้ไอรีนต้องตอบว่าจะเปิดโอกาสให้พี่หรือไม่เปิด ”
“ ต้องตอบด้วยเหรอคะ? ”
“ คำตอบคือการวางตัว จะเป็นน้องสาวหรือเป็นคนที่ชอบ สถานะมันต่างกันนะ ” พี่กันต์หงายมือมาให้ฉัน คำตอบคือการจับมืองั้นเหรอ ฉันมองหน้าเขาที่หัวใจฉันมันยังคงเต้นแรง ฉันคงปฏิเสธหัวใจตัวเองไม่ได้ว่าฉันก็…
“ ขอบคุณที่เปิดใจให้พี่คับ ” ฉันจับมือพี่กันต์ คือการยอมเปิดใจให้เขา คำว่าน้องสาวมันทำให้ฉันใจหวิว ฉันไม่อยากเป็นน้องสาวพี่กันต์เพราะใจของฉันก็รู้สึกกับเขาเช่นกัน
“ ออกไปเที่ยวให้หัวใจมีความสุขกันไหม? ”
“ ค่ะ ”
ฉันเอ่ยตอบออกไปโดยไม่ต้องคิด ในเมื่อชีวิตฉันไม่สามารถเป็นเจ้าชีวิตตัวเองได้ ใช้จะใช้ความรู้สึกที่หลงเหลืออยู่ทำตามหัวใจตัวเอง ฉันอยากทำความรู้จักกับพี่กันต์ให้มากขึ้น ถึงเวลาที่จะมีความสุขมันน้อยนิดก็ตาม…
“ ทะเลหรือภูเขาดีคับ ”
พี่กันต์เอ่ยถามฉัน เมื่อนั่งรถออกมาจากคอนโด ฉันยังงงตัวเองว่ามีเสื้อผ้าใส่ถูกไซซ์ได้ยังไง แถมข้างหลังรถยังมีกระเป๋าลากราวกับมีการวางแผนเตรียมตัวไว้แล้วด้วย
“ ภูเขาได้ไหม? ” ฉันไม่กล้าตอบ ต้องแอบตอบเสียงเล็กเสียงน้อย กลัวพี่กันต์จะอยากไปทะเล
“ ได้สิ พี่ก็ชอบภูเขา แต่ผู้หญิงทั่วไปมักเลือกทะเล พี่คิดว่าไอรีนจะเลือกทะเลซะอีก ”
“ รีนอยากเป็นคนสวยเดินขึ้นเขา ไม่อยากเป็นคนโง่ไปนั่งริมทะเล ”
“ ถือว่าเหตุผลดี พี่ให้เต็มสิบเลย ”
“ ฮ่าๆๆ ”
ภูเขาที่พี่กันต์พาฉันมาไม่ได้ใกล้จากตัวเมืองมาก อยู่ในเมืองมีแต่กลุ่มควันและพบเจอคนวุ่นวายน่าเบื่อหน่าย ได้ออกมาเดินสูดอากาศออกซิเจนบริสุทธิ์แบบนี้ ไม่มีใครคอยบงการชีวิตก็ดีเหมือนกัน
“ เหนื่อยไหม? ”
เราสองคนเดินขึ้นเนินเขาเพื่อจะไปที่จุดชมวิวด้วยกัน ตลอดทางถือว่าชันใช่ได้เลย เล่นฉันซะขาอ่อนล้า
“ นี่ใครคะ ไอรีนผู้ทึกและบึกบึน ”
“ ยักษ์เขียวเหรอ? ”
“ พี่กันต์! ”
“ ฮ่าๆๆ ”
พี่กันต์หยอกล้อฉันพร้อมวิ่งหนี ฉันต้องวิ่งตามเอาคืนเขา ทำให้ย้อนวัยไปสมัยเด็กๆที่เล่นวิ่งจับกันเลย มันมีความสุขทางหัวใจมาก เดินเล่นกว่าจะมาถึงเล่นเอาฉันเหนื่อยหอบ
“ สวยเนอะ ”
มาถึงจุดชมวิวที่เล่นเอาเหนื่อยหอบเหงื่อโชก ผ้าเย็นกับน้ำดื่มเย็นๆต้องเข้าเลย แต่วิวที่ได้ประจักษ์กับสายตามันทำให้หายเหนื่อยอย่างปลิดทิ้ง
“ สวยค่ะ สดชื่นมากด้วย ”
“ พี่หมายถึงไอรีน สวยจัง ”
“ …………. ” จากที่กำลังชื่นชมธรรมชาติ ฉันต้องชะงักความรู้สึก หัวใจเต้นแรงกับคำพูดของพี่กันต์
“ พี่จะเก็บบรรยากาศดีๆที่ได้อยู่กับคนที่ชอบไว้แบบนี้ตลอดไปนะคับ ” เขาเอ่ยด้วยรอยยิ้มที่ไม่ได้มองหน้าฉัน มองวิวทิวทัศน์สุดลูกหูลูกตาตรงหน้า มันทำให้ฉันรับรู้ว่าพี่กันต์กำลังสื่อถึงความตั้งใจที่กลั่นออกมาจากหัวใจ
“ ชอบรีนมากเหรอคะ? ” ฉันเอ่ยถามอย่างตรงไปตรงมา เขาบอกว่ารู้สึก ฉันเองก็รู้สึก ฉันก็ไม่อยากหลอกตัวเอง
“ ชอบคงน้อยไปนะสิ พี่รักไอรีนไปแล้วมากกว่า ”
“ ………….. ”
“ ชอบพี่บ้างไหมคับ? ” พี่กันต์ก็เอ่ยถามฉันตรงไปตรงมาเหมือน ทำฉันชะงักแอบตกใจในคำถาม แววตาของพี่กันต์ที่ส่งมามันทำให้ฉันใจเต้นแรง
“ ชอบค่ะ รีนชอบพี่ ”
สายตาที่มองกันมันทำให้ฉันไม่อยากปิดบังความรู้สึก แค่เวลาสั้นๆที่พบกันมันทำให้ฉันมีความสุขทุกวินาทีที่อยู่ด้วยกัน พี่กันต์จับมือฉัน มันทำให้ฉันอบอุ่นมาก เขาขยับมาใกล้ๆโอบฉัน เราสองคนไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา มองไปที่วิวทิวทัศน์ตรงหน้า ให้บรรยากาศและความรู้สึกนี้โอบกอดเราสองคนไว้…
รีสอร์ทบนภูเขาที่เลือกพัก พี่กันต์กับฉันพักคนละห้องกัน เขาให้เกียรติฉันมาก จากความรู้สึกลึกๆในใจตอนนี้ฉันยิ่งมั่นใจว่าฉันกำลังตกหลุมรักเขาเข้าให้แล้ว การมาพักที่นี่มันทำให้ลืมเรื่องราวแย่ๆทุกอย่าง แม้ความจริงมันช่างโหดร้ายกับฉันมาก
คนทางบ้านติดต่อหาฉันเพราะเกรงว่าเมฆาจะเคืองโกรธที่ฉันไม่กลับบ้าน พ่อกับพี่โรมไม่ได้แคร์ความรู้สึกฉันแต่กลับแคร์เมฆา เพราะอำนาจหน้าที่การงานสินะ ฉันบ่ายเบี่ยงไม่ตอบอะไรออกไป แค่บอกให้รู้ว่าฉันอยากอยู่คนเดียว…
บรรยากาศยามเช้าที่ตรู่เย็นสบายที่แอบหนาว ฉันยืนกอดตัวเองรับลมหนาว มีแอบสะท้านบ้างเล็กน้อยให้ร่างกายได้ปลดปล่อย
“ ห่มไว้จะได้อุ่นๆ ” พี่กันต์นั่งลงข้างๆฉัน พร้อมห่มผ้าห่มผืนใหญ่ให้ฉันด้วย เราสองคนนั่งอยู่ในผ้าห่มผืนเดียวกัน ได้นั่งจิบชาร้อนไปมองเมฆหมอกที่กำลังล่องลอยอยู่บนยอดเขา มันช่างสบายใจได้มากๆ
“ โจ๊กร้อนๆหน่อยไหม? ”
“ ดีค่ะ ”
พี่กันต์ส่งมือให้ฉัน ที่ลุกจากริมระเบียงที่นั่งห้อยขาอยู่ ขณะที่ฉันกำลังพยุงตัวลุก ฉันตัวก็เซจะล้มลง
“ ว๊าย! ”
เดชะบุญที่พี่กันต์พยุงฉันไว้ได้ทัน ไม่อย่างนั้นฉันได้ตกลงไปข้างล่างแน่ๆ แต่ตอนนี้ฉันต้องใจเต้นแรง เมื่อฉันกับเขากอดแนบชิดกัน ปลายจมูกของเราชนกัน หัวใจฉันเต้นรัวจนสั่นระรัว เมื่อริมฝีปากหนาของเขาค่อยๆประกบริมฝีปากบางของฉันอย่างแผ่วเบา
ตึก~ตึก~ตึก~
เสียงหัวใจของเราที่เต้นแรงดังออกมา ฉันกับเขาจุมพิตกันท่ามกลางความรู้สึกใจระรัว เขาถอนจูบจุ๊บหน้าผากฉันเบาๆ สายตาของเขามีอำนาจมาก ทำฉันไม่กล้าสบตาเลย
“ เขินพี่เหรอ ”
“ ……………. ” ฉันได้แต่พยักหน้าเบาๆให้เขา เขาดึงฉันไปโอบกอดกระชับกอดฉันไว้แน่น
“ พี่ก็เขินเหมือนกัน ”
พี่กันต์พูดแบบนี้ มันยิ่งทำให้ฉันเขินทวีคูณเข้าไปอีก ฉันยอมแพ้ต่อใจตัวเองแล้วว่าฉันรู้สึกกับพี่กันต์จริงๆ
ตลอดเวลาที่ได้ใช้ชีวิตด้วยกันฉันมีความสุขมาก แต่ความสุขสำหรับมักจะหมดไปเร็วเสมอ เมื่อถึงเวลาที่ฉันต้องกลับไปเดินตามความจริง เราสองคนได้ให้ช่องทางการติดต่อกัน ฉันคงปล่อยให้เขาหายไปจากชีวิตในความฝันของฉันไม่ได้ เขาคือความฝันที่ฉันต้องหลอกรั้งเขาไว้ มันจะผิดมากไหม…ถ้าต้องลวงหลอกเขาเพราะรัก
“ พี่จะได้เจอไอรีนอีกไหม? ” พี่กันต์จับมือฉัน เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงน้อยใจที่ฉันต้องกลับแล้ว
“ มันต้องมีโอกาสสิคะ ”
“ ให้คำตอบพี่ได้ไหม ตอบให้พี่ตั้งใจรอหน่อยได้ไหม ” ฉันจับมือพี่กันต์แล้วโปรยรอยยิ้มให้เขา
“ รีนจะให้คำตอบในวันที่เราได้มาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง ”
“ ไอรีนจะไม่หายไปจากพี่ใช่ไหม? ”
“ รอคำตอบรีนนะคะ ” การรอของฉันมันคือคำตอบที่ทำให้เขาเกือบจะมั่นใจแล้ว พี่กันต์ค่อยๆเลื่อนหน้าเขามา ฉันหลับตารับความรู้สึกจากเขา รสจูบที่เหมือนการสั่งลาในครั้งนี้ว่าเราต้องกลับมาเจอกันอีก
“ พี่จะรอนะคับ ”
ฉันกอดลาเขา โบกมือลาเขาด้วยใจที่สั่นไหว รถแท็กซี่แล่นออกมามันทำให้ฉันน้ำตาซึม ที่เขาคือความฝันแต่ความเป็นจริงฉันคือผู้หญิงของเมฆา เพราะความฝันคือความสุข ฉันจะทำให้ความฝันของฉันอยู่กับฉันให้นานที่สุด แม้ว่าฉันจะต้องตั้งใจหลอกลวงเขาทุกอย่างก็ตาม…
- Writer
