เช้านี้ชานมมีเรียนกับทัพฟ้า ส่วนชาเขียวกับควอนเรียนอีกวิชาหนึ่ง ชานมมองดูทัพฟ้าที่นั่งข้างๆ ตนเอง และเป็นครั้งแรกหญิงสาวได้จ้องมองเพื่อนชายของตัวเอง ถึงว่าได้เป็นเดือนคณะที่แท้ก็หล่อไร้ที่ติแบบนี้นี่เอง แต่ก็แค่หล่อ เพราะทัพฟ้าไม่มีอะไรดีเลย ขี้เกียจก็ขี้เกียจ และเรียนก็ไม่ได้เรื่องสรุปมีดีแค่หน้าตากับบ้านรวยอย่างเดียว
“มองกูทำไมชานม” คนที่ถูกจ้องมองถามคนที่จ้อง ทัพฟ้ารู้แต่แรกแล้วว่าชานมเท้าคางจ้องมองตนเองเขาจึงแกล้งแสร้งทำเป็นหลับในคาบเรียน
“กูก็มองคนขี้เกียจอย่างมึงไงทัพฟ้า แล้วเนี่ยไม่ตั้งใจเรียนแบบนี้เดี๋ยวก็สอบไม่ได้หรอก”
“มึงห่วงกูเหรอ”
“เอ้า! ไอ้ห่านิ ก็มึงเพื่อนกู กูก็อยากให้ผ่านด้วยกัน”
“ถ้ากูบอกมึงว่ากูไม่อยากเป็นแค่เพื่อนล่ะ”
“พูดหมาๆ ไอ้ทัพฟ้า อย่ามาพูดเล่นกับกูแบบนี้”
“กูพูดจริง” ทัพฟ้านั่งตัวตรงแล้วหันมาจับหน้าของชานมให้จ้องสบตาตนเอง “มึงมองตากูสิชานม”
“ขี้ตา” ชานมรี
