ควอนเมียรักของพี่บิ๊ก(I'm yours)

พี่บิ๊กคนร้ายๆ nc 27++++ Z(จุ๊บกันด้วยแหละค่ะ)

พอทานมื้อเย็นอิ่มขึ้นมาบนห้องนอนก็รีบเปลี่ยนชุดออกทันที เพราะตอนนี้เขาอึดอัดมาก วันนี้เขากินข้าวเยอะกว่าทุกวัน พอเปลี่ยนเป็นชุดสบายแค่บ็อกเซอร์ตัวเดียว ส่วนเสื้อก็ถอดโยนทิ้งในตะกร้าตามกางเกงไป จะเหลือก็แต่บ๊อกเซอร์แล้วเปลือยท่อนบน เมื่อจัดการเสร็จก็เดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อนล้างหน้าแปรงฟัน ก่อนจะออกมาทำงานแล้วค่อยนอน

ควอนเคาะประตูห้องนอนของแสงโสมเบาๆ แต่ก็เงียบจึงตัดสินใจเปิดประตูเข้ามาโดยที่เจ้าของห้องไม่ได้อนุญาต และพอเข้ามาก็เดินไปยังตู้เสื้อผ้า และก็ได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำดังก็ได้แต่ยิ้มเพราะรู้แล้วว่าเจ้าของห้องอยู่ไหน ควอนมองกระเป๋าเดินทางใบเล็กบนหลังตู้เสื้อผ้าที่ตัวเขาเอื้อมไม่ถึง พยายามเขย่งและกระโดดเอากระเป๋าโดยไม่รู้ว่าตอนนี้เจ้าของห้องเสร็จธุระในห้องน้ำออกมายืนพิงประตูห้องน้ำจ้องมองตนอยู่

“ทำไมอยู่สูงแบบนี้นะ ฮึบ!”

พึมพำพร้อมกระโดดเอากระเป๋าอีกครั้ง แล้วจังหวะที่กระโดดขึ้นแล้วตกลงมายังพื้นควอนเสียหลักจะล้มลงกับพื้น แล้วจังหวะนั้นเองคนที่ยืนพิงประตูห้องน้ำที่จ้องมองอยู่เห็นจึงกระโจนเข้าไปรับอีกคนที่กำลังจะล้มกระแทกพื้นอย่างไม่รู้ตัว แล้วนั่นเองอะไรก็เกิดขึ้นได้ยิ่งกว่าฉากในละคร เมื่อร่างเล็กกว่าตกอยู่ในอ้อมกอด โดยมีวงแขนของคนตัวโตกว่าตระกองกอดรัดไว้และร่างใหญ่ก็ทาบทับคร่อมอยู่เหนือร่างส่วนปากหนาได้รูปก็ประกบกับริมฝีปากอมชมพูของควอนราวกับจงใจ

ดวงตาของควอนเบิกกว้างเมื่อรับรู้ถึงความนุ่มของริมฝีปากหนา มือเล็กของเขาก็เท้ายันไหล่กว้างของคนเหนือร่างไว้ ส่วนแสงโสมเองก็ได้แต่จ้องดวงตาของคนใต้ร่างนิ่งอยู่แบบนั้น สัมผัสอุ่นนุ่มแบบนี้ทำให้เขาใจเต้นแรงผิดจังหวะ ทั้งๆ ที่ไม่ควรจะเป็นแบบนี้ และแสงโสมก็รับรู้ได้ถึงแรงเต้นแรงของหัวใจคนใต้ร่างเช่นกัน

แสงโสมดึงสติตัวเองกลับมาอยู่กับปัจจุบัน แม้จะรู้สึกตื่นเต้นกับสัมผัสอุ่นนุ่มนิ่มของริมฝีปากอีกคน แล้วรีบดันตัวเองลุกขึ้นไปยืนก่อนจะตีหน้านิ่งขรึมตำหนิคนตัวเล็กกว่าที่ตอนนี้ลุกขึ้นมานั่งพับเพียบกับพื้นห้องของตัวเอง

“ใครให้นายเข้ามาในห้องฉัน?” น้ำเสียงกระด้างถามอย่างไม่พอใจ

“คะ....คือผมจะมาเก็บกระเป๋าให้พี่บิ๊กครับ” ควอนก้มหน้ามองมือที่สอดประสานอยู่หน้าตักของตัวเองตอบออกไปเสียงสั่น

“ฉันใช้นายเหรอถึงต้องมา”

“ไม่ครับ”

“แล้วเสนอหน้ามาเพื่อ?”

“ผมขอป้าทิพย์มาเองครับ”

“ยุ่ง ไสหัวไปไหนก็ไป ฉันจะเก็บกระเป๋าเอง อ้อ อย่าเข้ามาในห้องคนอื่นโดยที่เจ้าของเขาไม่อนุญาตอีก ฉันไม่ชอบ”

“ขอโทษครับ”

“ขอโทษเสร็จก็ออกไปรำคาญ”

น้ำตาของควอนปริ่มล้นสองดวงตาทันทีเมื่อสิ้นคำของแสงโสม ร่างเล็กลุกขึ้นโดยไม่เงยหน้ามองอีกฝ่ายด้วยกลัวว่าเขาจะเห็นว่าตัวเองร้องไห้ หนุ่มหน้าหวานเดินก้มหน้าออกจากห้องไปและก็ไม่วายได้ยินเสียงบ่นพึมพำของเจ้าของห้องที่ไล่หลังมา

“น่ารำคาญจริงๆ เลยเว้ย! ”