บทที่ 5.1 วาสนาที่ผู้อื่นสานต่อ

1488 Words

บทที่ 5.1 วาสนาที่ผู้อื่นสานต่อ “เจ้าไม่รู้หรือ ฮูหยินของท่านแม่ทัพก็คือท่านหญิงรองจากเมืองต้าฉินอย่างไรเล่า” “ทะ... ท่านหญิง!” ท่าทางตื่นตกใจของทุกคนทำเอาจ้าวซิงอียิ้มแห้ง เมื่อเห็นทุกคนมีท่าทางประหม่าก็รีบเอ่ยบอกให้พวกนางทำตัวตามสบาย เช่นที่ทำกับหลี่มู่หรง “นี่คือสิ่งใดหรือ” “เมล็ดข้าวเจ้าค่ะ” “เช่นนั้นเหตุใดต้องเอามาล้างเช่นนี้ด้วย” “นี่เรียกว่าการคัดเมล็ดพันธุ์เจ้าค่ะ” จ้าวซิงอีขมวดคิ้วเล็กน้อย ในสายตาชัดเจนด้วยความสงสัย “ปลูกข้าวใช้น้ำมาก ข้าได้ยินว่าที่นี้เพาะปลูกยากลำบากมิใช่หรือ” เท่าที่จ้าวซิงอีศึกษาภูมิศาสตร์ของเมืองต้าโจว พื้นที่เขตเหนือนี้ ในหนึ่งปีพบเจอปัญหาภัยแล้งสามเดือน อุทกภัยสามเดือน และหน้าหนาวอีกสามเดือน กล่าวโดยง่ายก็คือในหนึ่งปีนั้นมีเพียงสามเดือนที่ชาวบ้านเขตเหนือจะสามารถดำรงชีพได้อย่างสงบสุข ดังนั้นชาวเมืองเขตนี้จึงไม่นิยมปลูกพืชผลและยึดอาชีพเลี้ยงส

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD