ฝนที่ตกยาวนานจนดึกดื่นทำให้อากาศบนเกาะเย็นลงไปหลายองศา โดยเฉพาะพื้นที่ที่สูงกว่าส่วนอื่นอย่างบ้านของเจ้าของเกาะตะวันฉาย ภายในบ้านหลังน้อยอุณภูมิลดต่ำ แม้แต่บาร์บี้ที่ชอบอากาศเย็นยังขดตัวเข้าหากองผ้าเพื่อหาไออุ่น
สิงหานอนพลิกตัวไปมาบนเตียงนอนหลังใหญ่ ไม่ใช่เพราะเขาหนาวจนนอนไม่ได้ สิงหาชินกับอากาศแบบนี้แล้ว แต่เพราะใจพะวงถึงใครบางคนที่อยู่ด้านนอกมากกว่า
“ทำไมต้องสนใจด้วยวะ” สิงหาถามตัวเองแบบนั้น แต่การกระทำกลับเป็นไปในทิศทางตรงข้าม ร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นยืนในความมืดจนบาร์บี้ที่นอนอยู่บนกองผ้าของตัวเองผงกหัวขึ้นมองตาม
หงิง
“อะไร? อยากให้ออกไปดูเหรอ?”
หงิง
“ก็ได้ๆ เพราะบาร์บี้หรอกนะ เดี๋ยวจะออกไปดูให้ว่าข้างนอกเป็นยังไง”
พูดจบสิงหาก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้และเดินออกจากห้องไป เขาโทษว่าเป็นเพราะสุนัขตัวโตทำให้เขาต้องออกไปข้างนอกทั้งๆ ที่ไม่จำเป็น ไม่ใช่เพราะความเป็นห่วงอะไรทั้งนั้น
อากาศข้างนอกเย
