ในตอนที่ณัฐรินีย์กลับมาจากคอกหมู เธอก็ต้องแปลกใจกับความปกติของบ้าน ที่จริงแล้วมันไม่ควรปกติ อย่างน้อยหลังคาที่เริ่มเห็นรูรั่วในเวลากลางวันก็ควรถูกซ่อมให้เรียบร้อย หรือว่านายสิงห์จะลืม เมื่อเช้าเธอย้ำแล้วแท้ๆ
กว่าหนึ่งสัปดาห์แล้วที่ณัฐรินีย์ต้องระเห็ดเข้าไปนอนร่วมเตียงกับเจ้าของบ้านในวันที่ฝนตก เธอยอมรับว่านอนบนเตียงมันก็สบายดี แต่ลึกๆ ในใจเธอกำลังกลัว ไม่ได้กลัวว่าตัวเองจะถูกนายสิงห์ล่วงเกิน แต่เธอกลัวว่าตัวเองจะล่วงเกินนายสิงห์มากกว่า
เธอบอกไปหรือยังนะว่านายสิงห์ในเวลานี้ได้ตัดผมสั้นแล้ว เขาหั่นหนวดจนสั้นติดผิวเนื้อ ยามที่ใบหน้าคมคายไร้หนวดและผมยาวๆ มาปกปิดมันดูดีอย่างไม่น่าเชื่อ เธอไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ นายสิงห์ถึงลุกขึ้นมาปฏิวัติตัวเอง รู้แค่ว่าการเปลี่ยนแปลงของนายสิงห์ทำเอาเธอใจสั่นจนอยู่ไม่สุข ถึงได้เร่งให้เจ้าของบ้านรีบซ่อมหลังคา เธอจะได้ออกมานอนข้างนอกเสียที
“นายสิงห์” เสียงใสเอ่ยเรี
