แสงแดดในยามสายสาดส่องผ่านผ้าม่านสีขาวเข้ามาในห้องนอนอย่างง่ายดาย เพราะเจ้าของห้องไม่เคยตื่นหลังพระอาทิตย์ขึ้นมาก่อน ผ้าม่านในห้องจึงเน้นเป็นสีขาวโปร่งสบายแทนสีทึบที่สามารถปิดกั้นแสงที่ร้อนแรงจากดวงอาทิตย์ได้
ร่างกายเปลือยเปล่ากำยำนอนคว่ำหน้ากับหมอนใบนุ่ม แผ่นหลังกว้างที่มีรอยแดงขีดข่วนขยับเล็กน้อยเพื่อหนีแสงแดด แต่หลังจากนั้นไม่ถึงสิบนาทีสิ่งที่หนีก็ตามมารบกวนจนคนที่ยังง่วงนอนทนไม่ไหว
“จิ๊”
สิงหาจิ๊ปากด้วยความรำคาญอย่างที่เคยชิน อยากจะนอนต่อแต่บรรยากาศไม่เป็นใจ ชายหนุ่มที่ไม่เคยตื่นสายเริ่มวางแผนในใจว่าจะติดม่านทึบแสงเพิ่มอีกชั้นหนึ่ง
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้นแผ่วเบา ก่อนจะเปิดออกด้วยฝีมือของคนเคาะในวินาทีต่อมา ณัฐรินีย์ยื่นใบหน้าเขามาก่อน เมื่อเห็นว่าดวงตาคมเปิดออกเล็กน้อยแล้วจึงพาร่างกายตัวเองเข้ามาทั้งตัว
“อรุณสวัสดิ์”
“อือ” เสียงแหบแห้งตอบรับเพียงเท่านั้น
“นายสิงห์ปวดหัวห
