“Damon…” tawag ko sa kanya habang niyuyugyog ang balikat n’ya. Nakita kong kumunot ang noo n’ya at unti-unting dinilat ang mga mata. Nakagat ko ang ibabang labi nang himasin n’ya ang batok dahil siguro sa pangangalay dahil sa ginawang posisyon sa pagtulog. I felt really guilty and I don’t even know why! Kahit na hindi ko naman sinabing matulog s’ya at maghintay sa harapan ng kwarto ko! In the first place, bakit naman s’ya maghihintay sa akin magdamag?
“Finally… you opened the door,” napapaos pa ang boses at halatang kagigising lang na sabi n’ya. Tumayo s’ya at gulat na gulat ako nang yakapin n’ya ako kaagad. Sunod sunod na napalunok ako at hindi nakagalaw lalo na nang ibaon n’ya ang mukha sa batok ko. Para akong nakuryente sa ginawa n’ya lalo na at marahang tumatama ang mainit n’yang hini
