เย็นวันนั้น เพียงขวัญกลับมาจากมหาวิทยาลัยโดยมีนายมานพขับรถมารับ กลับมาถึงก็รีบไปทำการบ้านที่ห้องทันที โดยมีละมัยยกอาหารมาให้ที่โต๊ะอาหารข้างห้อง
“ คุณเพียงขวัญคะ อาหารเย็นมาแล้วค่ะ ” เธอเคาะประตูก่อนจะเปิดเข้ามาแจ้ง หญิงสาวส่งยิ้มไปให้เช่นเคยพร้อมพนมมือไหว้
“ ขอบคุณมากค่ะพี่ละมัย ” สาวใช้รีบยกมือขึ้นไหว้ตอบแล้วรีบเอ่ยบอก
“ ละมัยบอกแล้วไงคะว่าไม่ต้องไหว้ ละมัยเป็นแค่คนรับใช้ ”
“ ทำไมทุกคนในบ้านนี้จะต้องพูดแบบนี้ด้วยนะ คนรับใช้ก็คือพนักงานคนหนึ่ง ที่ทำงานแลกกับเงิน เหมือนกับงานทั่วไปบนโลกใบนี้ มีเกียรติ มีศักดิ์ศรีเทียบเท่ากับคนอื่นเช่นเดียวกัน ทำไมต้องแบ่งชนชั้นวรรณะกันด้วยล่ะคะ ” ละมัยเหลียวซ้ายแลขวา ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้เพียงขวัญ แล้วลดเสียงพูดลง
“ ก็นายคนอื่นไม่ได้คิดเหมือนคุณเพียงขวัญน่ะสิคะ ยังคงมีชั้นวรรณะ มีบ่าวไพร่ มีขี้ข้า ”
