อีกชั่วโมงถัดมา เด็กชายก็มานอนแอ้งแม้งฟังนิทานอยู่บนเตียงโดยใช้แขนของเพียงขวัญหนุนต่างหมอน ส่วนนมสานั้นขอตัวไปอาบน้ำอาบท่า ขณะกำลังอ่านไปถึงเล่มที่สี่ เสียงจ๋อย ๆ ก็เงียบไปจนผิดสังเกต หญิงสาวก้มมองจึงพบว่าเด็กชายตัวน้อยหลับไปเสียแล้ว เธอยิ้มอย่างเอ็นดูก่อนจรดจมูกลงบนแก้มเขาแล้วหอมเบา ๆ
“ พูดจ๋อย ๆ อยู่แท้ ๆ หลับปุ๋ยไปเสียแล้ว เด็กเอ๋ยเด็กน้อย ” ก่อนจะเอนกายลงบนหมอนข้าง ๆ กอดร่างน้อยไว้ในอ้อมแขนแล้วค่อย ๆ ผล็อยหลับไป งีบหลับไปสักครู่ก็มีผู้มาเคาะประตู
“ เปิดเลยค่ะ หนูไม่ได้ล้อค ” เป็นนมสานั่นเอง
“ อ้าว หลับเลยเหรอคะคุณขวัญ ” หญิงสาวยิ้มพร้อมพยักหน้า
“ กำลังอ่าน กำลังคุยกันเพลิน ๆ อยู่ดี ๆ ก็เงียบ หนูก้มลงมองก็เห็นหลับปุ๋ยไปแล้วค่ะ ”
“ งั้นเดี๋ยวนมจะไปบอกให้เจ้าแมวมาอุ้มน้องกลับไปนอนที่ห้องนะคะ นมไม่ไหว หลังไม่ดี ”
“
