เขาลืมตาโพลงก่อนจะผวาเข้ากอดเธอเสียแน่น
“ Mommy , Hug me please ” (แม่ครับ กอดผมหน่อย)
เพียงขวัญตกใจ ต่อเมื่อเขาวางศีรษะลงบนตักแล้วกุมมือเธอไว้แน่น ตาหลับพริ้ม พึมพำคำพูดเดิม Hug me please mommy ไปมาอยู่อย่างนั้น เธอจึงตระหนักว่าเขาเพียงละเมอ แสงโคมไฟหัวเตียงที่ไม่ได้ปิด ทำให้เธอพบว่า เขาร้องไห้ !
“ คุณมาร์ติน ร้องไห้ทำไมคะ ” เธอถามโง่ ๆ ออกไป ก่อนจะขำตัวเอง เขาหลับ เขาละเมอ แล้วเขาจะตอบคำถามเธอได้อย่างไร
เธอยังจำได้ดี ตอนเด็ก ๆ เวลาที่เธอฝันร้าย เมื่อตื่นมาก็จะมีแม่คอยกอดและเช็ดน้ำตาให้อยู่เสมอ เช่นเดียวกับที่มาร์ติเนซเป็นตอนนี้ เขาคงฝันร้าย ร้ายมาก
ทรยศ.. ใครทำ ?
ผู้ใดหนอ ทำให้เขาเจ็บปวดฝังใจจนต้องร้องไห้หาแม่เช่นนี้
เธอก้มลงมองใบหน้าคมเข้ม เป็นครั้งแรกที่รู้สึกสงสาร มาเฟียร้ายอย่างเขา -ก็มีมุมอ่อนแอเป็นเหมือนกัน
