แถมท่าทีที่เขากำลังเยื้องย่างเข้ามาหา มันคล้ายราชสีห์กำลังเดินมาตะครุบเหยื่อที่ไม่มีทางหนี มันทำให้เธอรู้สึกวูบวาบแปลก ๆ
แต่อวัศยาก็พยายามบังคับสีหน้าให้เป็นปกติ อย่างไรเสียเขาก็เป็นผู้มีพระคุณอย่างยิ่งของเธอและครอบครัว
เขาเดินเข้ามาใกล้ หยุดยืนที่ระยะห่างจากเธอราวหนึ่งเมตร เขาสูงใหญ่มากจนใบหน้าของเธออยู่ที่เพียงระดับหน้าอกเท่านั้น เธอยกมือขึ้นกระพุ่มไหว้ และเอ่ยทักทายเขาอย่างสุภาพ
“ สวัสดีค่ะคุณอัคคี ” ก่อนจะเงยหน้าขึ้นยิ้มให้ตามมารยาท
อีกฝ่ายถอดแว่นกันแดดที่สวมออกด้วยมือขวาแล้วก้มลงมองเธอบ้าง ก่อนเสียงทุ้มจะเอ่ยทักทาย
“ สวัสดีครับ ” หญิงสาวชะงักงันทันทีที่ได้เห็นใบหน้าเขาชัดเจน ดวงตากลมโตเบิกกว้าง
เส้นผมสีน้ำตาลเข้มเปียกลู่แนบไปกับศีรษะทุยได้รูป ปีกคิ้วเข้มราวอินทรีย์สยายปีกกางอยู่บนดวงตาสีอำพัน อันมีแพขนตางอนช
