“ คุณพ่อคะ เดี๋ยวหมอกมานะ หมอกต้องไปขอบคุณ ผู้ที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเราในครั้งนี้ ”
เสียงหวานเอ่ยพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า หลังจากที่จัดการเช็ดเนื้อเช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้า ป้อนอาหารและยาให้บิดาผู้นอนเป็นผู้ป่วยติดเตียงเรียบร้อย
ใบหน้าที่เคยเต็มอิ่ม ร่างกายอวบท้วมวันนี้ซูบลงถนัดตา ดวงตาดุกร้าวทรงอำนาจ วันนี้แห้งผากโรยรา ริมฝีปากข้างหนึ่งที่บิดเบี้ยว เกิดจากอาการเส้นโลหิตในสมองแตกนั้นพยายามยกยิ้ม ทว่าน้ำตากลับเอ่อคลอ
เงินตรา อำนาจ อิทธิพล ทุกสิ่งอย่างที่เคยมี วันนี้กลับสูญสิ้น แม้บ้านที่เคยอยู่ มีบริวารคนรับใช้มากมาย บัดนี้กลับกลายเป็นของคนอื่น เขาและลูกสาวคนเดียวต้องถูกย้ายจากคฤหาสน์หลังใหญ่มาอยู่ในเรือนคนรับใช้
อดสูนัก !
เสี่ยอิทธิ มองตามร่างบอบบางที่ห่างออกไปก่อนค่อยเอ่ยคำพูดหนึ่งออกมาอย่างแสนยากเย็น พร้อมน้ำตาที่รินไหลราวทำนบแต
