อวัศยาจ้ำเท้าพรวด ๆ ให้ถึงเรือนพักอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ เธอเปิดประตูก้าวเข้าไปในห้องพักของตนกับคุณพ่อ พบว่าเขาหลับไปแล้ว ด้วยห้องพักเป็นห้องเดี่ยวขนาดหกคูณหกเมตร แถมกินพื้นที่จากห้องน้ำในตัว เธอจึงเลือกที่จะเดินไปยังระเบียงตากผ้าด้านหลังห้องแล้วทรุดตัวลงนั่งพิงฝาผนัง ปล่อยให้น้ำตาไหลพร่างพรูแล้วปิดปากไว้แน่น กลัวเสียงสะอื้นจะไปรบกวนพ่อผู้หลับใหลให้ตื่นขึ้น
สิบปี สิบปีที่เธอเฝ้ารอ และไม่เคยปล่อยให้ใครกล้ำกรายเข้ามาในหัวใจ เพราะเชื่อเสมอว่าสักวันจะได้พบเขาอีกครั้ง เพื่อที่จะพบสายตาว่างเปล่ากับคำพูดเย็นชาว่าเขา ‘ ไม่เคยรู้จัก ’
หรือเขาอาจจะไม่ใช่ ‘ นายไฟ ’ ไม่ใช่จริง ๆ ก็ได้ แม้ว่าชื่อ ‘ อัคคี ’ มันจะมีความหมายเดียวกันก็ตามที
ไม่หรอก เป็นไปไม่ได้ แม้ว่าเขาจะตัวสูงขึ้น กำยำล่ำสันขึ้น คมเข้มขึ้น เปลี่ยนทรงผมใหม่ ทว่าเธอยังมั่นใจว่าเขาต้องเ
