FIGHT for LOVE with the MAFIA 'Jhon & Gene'

EPISODE 3

HABANG naglalakad sa pasilyo hindi ko maiwasang hindi makaramdam ng paghanga sa lahat ng aking nakikita, at para bang nakakatakot hawakan ang lahat ng bagay dito, dahil kitang-kitang mamahalin ang lahat ng makikita sa loob ng malaking bahay na 'to.

Subalit bigla akong napatigil ng makarinig ako ng ilang mga boses na nag-uusap sa isang silid, at dahil sa dala ng kuryusidad ay dahan-dahan akong lumapit at dumikit sa gilid ng pintuan.

"Boss, okay na po ang lahat, bukas po ay ililibing na ang mag-asawang Lopez, at hanggang ngayon po ay hinahanap pa rin ng panganay na anak ng mag-asawang Lopez ang bunsong kapatid. Ano pong sunod n'yong ipapagawa?" rinig kong sabi ng isang lalaki, na agad naman akong napahawak sa aking dibdib ng maalala ko muli ang aking mga magulang, at kasabay ng paninikip ng aking dibdib ay ang muling pagpatak ng aking mga luha.

"Make sure you have good security on Lopez Hill. Siguraduhin n'yo ring ligtas ang panganay na anak ng mag-asawang Lopez, and bring her here tomorrow after the burial, I need to talk to her," sagot ng lalaking kilala ko ang nagmamay-ari ng boses na yon, dahil boses 'yon ng lalaking palaging nagsasabi sa akin na poprotektahan ako.

"Ok, Boss," sagot ng isa pang lalaki. "Pero paano po 'tong gagong 'to? Matigas, eh. Ayaw pa ring umamin, kahit bugbog sarado na sa amin, matigas pa rin," rinig kong waring naiinis na sambit muli ng lalaki.

"Okay, then. Take his family and kill them all in front of him," malamig at seryosong boses na sabi ng lalaking aking protector, na hindi ko napigilang hindi panginigan ng katawan sa mga salitang sinabi nito, lalo na sa paraan ng pananalita nito.

Subalit lalo akong binalot ng takot at kaba nang marinig ko ang pagsigaw habang nagmamakaawa ng isang lalaki, na kahit ko man ito nakikita ay dama ko ang matinding takot sa taong iyon.

"JM, MAAWA KA!!! 'WAG MONG IDAMAY ANG PAMILYA KO!! INUTUSAN LANG NAMAN AKO NA SUMAMA SA KANILA, EH, AT HINDI KO NAMAN ALAM NA 'YUNG MAG-ASAWANG LOPEZ PALA ANG TARGET NILA, KAYA PARANG AWA MO NA, JM, 'WAG MONG IDAMAY ANG AKING PAMILYA!!! PARANG AW——" rinig kong sumisigaw at nagmamakaawang sabi ng isa pang lalaki sa pangalang Jm, habang umiiyak pa, ngunit bigla itong napatigil nang magsalitang muli ang aking protector.

"Speak!" mariing sagot naman ng aking protector, at mababakas din sa boses nito ang waring nauubosan na rin ng pasensya.

"O-Oo..o-oo! Ma-Magsasalita na a-ako! Hu-Huwag mo la-lang i-idamay ang aking pa-pamilya...nakikiusap ako!" malakasa na sabi ng lalaki habang nagmamakaawa ng lalaki. "Si...si Do-Don Ignacio! Si Do-Don I-Ignacio ang nag-utos sa amin na gawin 'yon dahil marami na raw nalalaman ang mag-asawang Lopez, kaya kailangan na raw patahimikin, pati 'yo-'yong da-dalawang a-anak ipinapatumba na rin. Kaya pakiusap, Jm, nasabi ko na ang totoo, iligtas mo ang aking pamilya, nakikiusap ako!!" umiiyak na sabi ng lalaking tumatawag ng Jm sa kung kaninong tao, ngunit wala na akong narinig na tugon pa kahit kanino, bagkus ay ilang putok ng baril ang umalingawngaw sa loob ng silid, at ang pagkalagabog sa sahig na waring may nahulog na kung anong bagay.

At sa pagkakataong 'yon ay muling bumalik sa aking ala-ala ang lahat ng nangyari sa aking mga magulang at kasabay ng mga ala-alang 'yon ay ang matinding kaba at takot, kaya't hindi ko na napigilan pa ang hindi mapasigaw, at pilit nagsisiksik sa gilid ng pintuan habang ang aking mga palad ay nakatakip sa aking tigkabilang tainga.

Hindi ko na napigilang hindi mapasigaw kasabay ng aking pag-iyak at panginginig ng katawan, "AHHHHHHH! NANAY, TATAY!! TULUNGAN N'YO PO AKO!!"

Hanggang sa naramdaman ko na lang na may yumakap sa akin 'tsaka ako binuhat at dinala sa kung saan.

Pagkatapos ay naramdaman kong ibinaba ako nito sa ibabaw ng kama, at tinabihan ako, 'tsaka niyakap ng mahigpit.

"I'm sorry if I scared you, Sweetie, but I promise it will not happen again," bulong at malambing nitong sambit habang hinahagod ang aking buhok, dahilan naman upang hatakin ako ng antok, kaya't hindi ko na rin nagawa pang tumugon.

NAGISING ako sa marahang haplos sa aking pisngi, at nang imulat ko ang aking mga mata ay nakita ko ang mukha ni Kuya na aking protector, na may ngiti sa labing nakatingin sa akin.

Subalit sa paraan ng titig nito ay wari bang may kakaiba rito o sa aking sarili na hindi ko naman mabigyan ng pangalan o hindi ko mapangalanan kung ano'ng damdaming iyon ang nararamdaman ko para sa lalaking ito.

Sa edad kong sampung taon, ay puro laro lamang at pag-aaral ang aking ginagawa, ngunit sa mga oras na ito'y hindi ko maintindihan sa aking murang edad na wari bang may kalituhan akong nararamdaman sa aking sarili, na imbes matakot ako ay waring nagugustuhan ko naman ang mga ginagawa nito sa akin.

"How are you feeling right now?" tanong nito. "Come on! Get up, you need to eat now, and later we will go somewhere I know you will enjoy. Do you want that?

Hhmm?" puno ng lambing na sambit ni Kuya na aking protektor.

Ngumiti naman ako at agad tumango, "Opo, gusto ko po 'yon!" masigla kong sagot na lalo namang ikinagiti ni Kuya, kasabay ng pag-iling nito.

Inalalayan ako nitong bumangon, pagkatapos ay inilapag nito sa aking harapan ang isang tray na may lamang maraming pagkain, ngunit bago ko pa lang kukunin ang kutsara ay inunahan na ako nito, at ito na rin mismo ang nagpakain sa akin hanggang sa tuloyan na akong matapos.

Ngumiti ito at inayos ang pinagkainan ko, "Okay, fix yourself, Sweetie, and I'll be back later. Hhmm?" malambing nitong sambit.

Ngunit sa hindi ko maintindihang pakiramdam ay bigla ko na lamang itong niyakap 'tsaka ako nagsiksik sa malapad nitong dibdib.

Narinig ko naman ang mahina nitong ang pagngisi, kasabay ng pagtibok ng puso nitong isa ko ring naririnig.

"Opo, Kuya, my protector," nakangiti kong sabi habang nananatili pa ring nakayakap dito.

Maya-maya ay naramdaman ko namang bahagya ako nitong inilayo pagkatapos ay dinampian ako nito ng magaang halik sa aking noo.

"Stop calling me Kuya, Sweetie, call me Jm. But I liked what you called me, my protector," nakangiti nitong sambit sabay kindat sa akin, at muli akong hinalikan sa aking noo.

At sa pangalawang beses ay muli namang kumabog ang aking batang puso.

Hindi ko man maintidihan kung bakit o ano'ng dahilan ay binalewala ko na lamang dahil sa hindi ko rin naman kayang pangalanan ang gano'ng klaseng damdamin.

Tumitig ako sa mukha nito 'tsaka ako ngumiti, "Paglaki ko, ako naman ang puprotekta sa 'yo, Jm, promise. Okay ba 'yon?" nakangiti kong sabi rito habang marahan pang tumatango-tango ang aking ulo, na ikinatawa naman nito, at bahagya pang pinisil ang aking ilong.

"Puprotektahan natin ang isa't isa, Gene. Promise," nakangiti naman nitong sagot, na lalo ko namang ikinatuwa, sa kaalamang patuloy pa rin ako nitong puprotektahan at parehas naming puprotektahan ang isa't-isa.

Sa pagkakataong 'yon ay ako na ang yumakap dito ng mahigpit, naramdaman ko pang medyo waring nanigas ang katawan nito, ngunit kalaunan ay gumanti na rin ito ng mahigpit ding yakap.

KINABUKASAN, nagising ako sa malalakas na putukan ng baril, na hindi ko alam kung saang sulok ng malaking bahay na 'to nagmumula.

Subalit bago pa man ako makabangon sa aking hinihigaan ay bumukas na ang pintuan at bumungad sa akin ang madilim na mukha ni Jm, na ibang-iba sa pangkaraniwan kong nakikitang itsura nito, kaya't hindi ko maiwasang hindi makaramdam ng takot.

Agad itong lumapit sa akin, at rin akong binuhat, pagkatapos ay may kinuha ito sa loob ng kabinet na maliit na backpack na kulay pink at saka nito mabilis isinuot sa akin, nang maisuot na nito sa akin ang bag ay 'tsaka mabilis na tumakbo pababa ng hagdanan, habang buhat-buhat ako.

Samantalang habang pababa naman kami'y kitang-kita ko ang ilang mga taong nakahandusay sa sahig, at naliligo sa sariling mga dugo.

Sa muling pagkakataon ay muli na naman akong nakaramdan ng matinding takot sa aking dibdib.

"Boss, pinasok po tayo ng mga tauhan ni Don Ignacio!" sigaw at waring natatarantang sabi ng isang tauhan ni Jm.

Malakas na mura naman ang aking tanging narinig mula kay Jm, "FVCK!!!"

Pagkatapos ay agad naman akong napalingon sa isang lalaking bumungad mula sa likurang bahagi ng bahay, "Boss, nakahanda na po ang sasakyan, nando'n na rin po 'yong babae," waring nagdudumaling sambit ng lalaki.

Agad namang dumiretso si Jm do'n habang nananatili pa rin ako nitong kalong.

At nang tuloyan na kaming makalabas sa bahaging likuran ng buhay ay may napansin na akong isang sasakyang nakaparada sa di-kalayuan ng bahay.

Ibinaba ako nito pagakatapos ay bahagya itong lumuhod para magpantay ang aming taas, 'tsaka ako nito hinawakan sa aking tigkabila kong pisngi.

"Listen up, Sweetie, we will meet again someday. And don't forget that you are mine. Okay? It is only mine." seryoso at mariin nitong sambit at sa hindi ko na namang maintindihang damdamin ay agad akong sunod-sunod na tumango kasabay ng pagpatak ng aking mga luha, sa kaalamang maghihiwalay na kami ng aking protector at hindi ko alam kung totoo bang kagaya ng sinasabi nito'y magkikita pa kaming muli.

Ngumiti naman ito, pagkatapos ay mabilis ako nitong hinalikan sa aking labi, na lalo namang ikinakabog ng aking batang puso.

"Hihintayin kita, Jm. My protector. Maghihintay ako." lumuluha kong sambit rito, ngumiti naman ito 'tsaka ako tinanguan, at ipinasa na ako sa isa pang lalaki na may katandaang sa edad at itsura ni Jm.

"Ascertain that they are safe until they arrive in Manila." seryosong sambit ni Jm sa lalaking may hawak sa aking kamay.

Mabilis namang tumango ang lalaki at agad na rin akong hinila papalayo rito, at nasa kalagitnaan pa lang kami ng daan papuntang sasakyan ay sinubukan kong lingunin ang kinaroroonan ni Jm, at sa mga oras na iyon ay kitang-kita ko kung paano ito makipaglaban sa mga taong may hawak ding baril, at kung ilang tao pa ang nakita kung tumumba sa tuwing pinapaputukan nito.

Ngunit ang nakapagpagimbal sa aking puso at buong pagkatao ay nang makita ko 'tong tinamaan ng bala at kasabay nang pagbagsak nito sa lupa ay ang aking malakas na pagsigaw.

"JM!!!!!!!! 'WAG!!!! BUMANGON KA!!!!! JM!!!!" malakas kong sigaw na sinubukan ko pang bumalik para daluhan ito.

Subalit hindi ko na rin nagawa pa dahil tuluyan na akong binuhat ng lalaking may hawak sa akin, at walang sabi-sabing mabilis na ipinasok sa loob ng sasakyan, at agad din nitong mabilis pinaharurot ang kotse.

Sinubukan ko pang lingunin ang kinaroroonan ni Jm, pero hindi ko na 'to maaninaw pa dahil unti-unti na ring

dumidilim ang paligid.

Naramdaman ko na lang ang pagyakap ng mahigpit sa akin ng kung sino, at nang lingunin ko ang taong 'yon ay nakita kong si Ate Gemma na may mga ilang butil din ng luhang pumapatak mula sa mga mata nito.

Labis akong nagulat nang makita ko ito at agad akong yumakap rito ng mahigpit.

"Ate..." umiiyak kong sambit rito habang nakayakap, maramdaman ko ang pagganti nito ng mahigpit na yakap.

"Sshh.." pagpapatahan nito sa akin. "Tahan na bunso, magiging maayos din ang lahat, nand'to na ako at hindi na kita iiwan," mahinang sambit nito kasabay rin ng pag-iyak nito.

Subalit ang inaakala kong magiging maayos na ang lahat ay hindi pa rin nangyari, dahi bago pa man kami tuluyang makapasok ng Manila ay muli na namang may nagpaputok sa kotseng sinasakyan namin, dahilan upang magpagiwang-giwang ang sasakayan, at hindi nagtagal ay tuloyan na nga kaming bumangga.

Agad naman akong niyakap ni Ate, at bago pa man mawalan ng malay ang driver ng kotse at ang katabi nitong lalaki ay nakita kong may ini-abot itong bag na itim kay Ate Gemma na agad rin namang dinampot ni Ate.

"Ku-Kunin n'yo ito, at...at tumakas na ka-kayo. Bi-Bilisan n'yo, mag-iingat kayo..." halatang nahihirapang sambit ng driver ng kotse, pagkatapos ay mabilis naman kaming bumaba ni Ate Gemma at agad ako nitong hinila patakbo sa madilim na bahagi ng kalsada.

Habang papalayo kami'y rinig na rinig pa namin ang mga ilang pagpapalitan ng putok na waring hangga't kaya pa kaming protektahan ng mga taong kasama namin sa sasakyan ay ginagawa ng mga 'to.

Medyo nakakalayo na rin kami sa sasakyang pinanggalingan namin ng may dumaang bus na agad namang pinara ni Ate Gemma at mabilis rin kaming sumakay, pagkasakay namin ay mahigpit akong niyakap ni Ate Gemma, nang makaupo na kami sa dulong bahagi ng bus.

Hanggang sa hindi ko na kinaya ang matinding pagod ay tuloyan na rin akong hinatak ng antok habang mahigpit pa rin akong yakap ni Ate Gemma.

END OF FLASHBACK

"s**t!!" Malakas kong mura kasabay pag-tapak ng preno ng aking kotse dahil sa kamuntikan na akong makasagi ng isang motorista.

Masyado nang nilamon ng pagbabalik-tanaw ko sa nakaraan ang aking diwa.

Napa buntonghininga na lang ako sa mga ala-alang 'yon, ang pagkawala ng aking mga magulang dahil lang sa mga lihim na katotohanang nalalaman ng mga ito, na no'ng una ay hindi ko rin alam ang mga dahilan, hanggang sa tuloyan na nga akong nagkaisip, ay ipinaliwanag na rin sa akin ni Ate Gemma ang lahat, kasama nang isang cellphone at susi na ibinigay sa akin ni Tatay, bago pa man ito malagutan ng hiningi, na lubos kong ikinagulat, dahil ilang krimen na rin pala ang nasaksihan ni Tatay sa loob mismo ng pagawaang 'yon at ilang kuha sa video na nakasave sa cellphone ni Tatay ay sobrang karumaldumal.

May mga babaeng ginagahasa ni Don Ignacio, pagkatapos ay ipapasa sa mga tauhan, at sa huli ay tuloyan na ring pinapatay.

At upang walang makuhang ibendensya, ay sinusunog pa ng mga 'to ang mga bangkay, 'tsaka ilalagay sa isang malalim na hukay pagkatapos ay sisimentohin.

Ang mga nalalamang iyon ng aking mga magulang ang dahilan ni Don Ignacio upang patahimikin na nang tuloyan ang mga ito, na kahit kami ni Ate Gemma ay gusto ring idamay.

Gano'n pa man ay hindi nagtagumpay ang matandang 'yon na pati kami ni Ate Gemma ay ipapatay, dahil na rin kay Jm, sa pagliligtas nito sa akin, sa amin ni Ate Gemma, kaya't tumanin sa isip ko ang malaking nagawa nito para sa amin ni Ate Gemma.

Utang na loob ko kay Jm ang lahat, at kahit pa wala ang pangakong puprotekhan namin ang isa't-isa ay handa akong gawin iyon para kay Jm.

At nang makapasok ako sa pagiging isang secret agent ay 'yon agad ang aking tinutukan, ang nangyari sa aking mga magulang, ngunit ang ikingulat ko'y matagal na daw palang patay si Don Ignacio na pati ang pamilya nito ay kasama na rin daw natagpuan mga wala nang buhay sa loob ng malaking pagawaan nito ng langis, hanggang sa hindi nagtagal ay tuloyan na ring ipinasara ang pabrikang 'yon, at walang ibang pumasok sa isip ko na maaaring gumawa ng bagay na 'yon, kundi si Jm lang at wala ng iba pa. Ang aking potector.

Alam kong para 'yon sa aking mga magulang, ang maipaghiganti nito, samantalang simula ng huling araw na makita ko 'to ay 'yon na rin ang huling beses na nakita at nakasam ko si Jm, kaya't itinanim ko no'n sa aking isip ay mag-aaral ako at magsisikap para pagkaya ko na, ako naman ang magtatanggol kay Jm.

At ngayon nga ay palihim ko na iyong ginagawa, simula nang makapasok ako sa isang ahensya, sa pagiging isang secret agent, at lihim kong sinusubaybayan ang bawat galaw ni Jm, na kahit ang mga taong kalaban nito ay alam ko at may listahan ako, at ilang mga kalaban na rin nito ang aking lihim na pinatumba, sa tuwing malalaman kong nais ipapatay si Jm.

At alam kong ang bawat pangyayaring iyon ay nagbibigay ng malaking katanungan para kay Jm.

Lalo na't ang ilan sa mga kalaban nito'y sa mismong harapan pa nito ko pinapatumba, na bago pa man mapatay ng mga tauhan nito ay nauunahan ko.

Sa loob ng anim na taong 'yon na lihim akong nakasubaybay rito at wala pa rin itong ideya kung sino ako o sino ang taong nasa likod ng palihim na pagbibigay ng proteksyon dito.

Simula ng malaman ko kung sino o ano ito ay lalo kong ninais na protektahan ito, at sa pagiging mafia leader nito ay napakaraming naghahangad na mapatay ito o mapabagsak, at hindi ko alam kung tama ba ang sinabi ni Ate Gemma kanina, na kung ako ba'y naaalala pa rin ni Jm hanggang ngayon o ginagawa rin kaya nito ang mga bagay na ginagawa ko para dito.

Tumutupad pa kaya ito sa pangako naming proteksyon ng isa't-isa, o, maaaring tama pa rin si Ate Gemma, na ako na lamang talaga ang tumutupad sa pangakong 'yon.

Sa loob ng labimpitong taon, kahit ang minsan ay hindi 'yon nabura sa aking isipan, ang pangako naming 'yon ni Jm sa isa't-isa.

"You're late, Moonlight," seryosong sambit ni Mark nang tuloyan na akong makapasok sa loob ng kotse nito.

Kitang-kita ko ang seryosong awra nito habang nakatutok ang paningin sa laptop na nakapatong sa mga hita nito.

"I know," sagot ko. "So? What's the update?" seryoso kong tanong.

"I've hacked all the CCTV, inside and outside the house, na kailangan muna nating pag-aralang mabuti, at nahagip ko rin sa monitor na may mga sniper na naka-puwesto sa palibot ng bahay, kaya hindi tayo puwedeng basta-bastang sumaba na lang." Seryoso pa rin nitong sambit, pagkatapos iniharal nito sa akin ang laptop upang ipinikita sa akin ang mga monitor na konektado na sa laptop nito.

Isa sa mga gan'tong ugali ni Mark ang hinahangaan ko, ang pagiging magaling at matalino nito pagdating sa computer.

Tumango ako, "Okay," tugon ko 'tsaka tumutok ang paningin sa screen ng loptop, pagkatapos ay nagpaalam na rin ako, "So, magkita na lang tayo bukas sa hideout, mauna na ako."

Tumango naman ito 'tsaka ako lumabas ng kotse nito at agad na ring dumiretso sa aking sasakyan, at mabilis ko na ring pinaharurot iyon nang tuloyan na akong makasakay.