ตอนที่ 4 พรหมลิขิตแล้วแหละ (1)
สองปีผ่านไป
“พี่เรียวลูก แม่มีเรื่องอยากคุยด้วยพี่เรียวยุ่งไหมคะ”
“ไม่ยุ่งครับแม่ คุยได้ครับ”
“เรียว แม่มีอะไรจะบอก...”
ท่าทางอ้ำอึ้งแต่ยิ้มร่าเริงของแม่ทำให้สหัสนัยจำต้องวางปากกาที่เตรียมพร้อมจรดเซ็นงานด่วนอย่างรู้สึกสนใจ นอกจากพ่อแล้ว เรื่องอะไรที่ทำให้แม่มีความสุขได้ขนาดนี้ และวันนี้พ่ออยู่บ้าน แต่แม่กลับมาหาเขาถึงที่บริษัทนี่แสดงว่าต้องมีอะไรไม่ธรรมดาแน่นอน
“แม่...หาลูกสะใภ้ได้แล้วนะ เรียวต้องชอบแน่ๆ”
“เอ่อ...” เขาต้องหูฝาดแน่ๆ
“ไม่ต้องทำหน้าตกใจหรอกลูก แม่ก็แค่อยากจะแนะนำให้รู้จักกันมากกว่านี้”
“มากกว่านี้? หมายความว่าคนที่แม่อยากได้เป็นลูกสะใภ้คือคนที่ผมรู้จักอยู่แล้วหรือครับ”
“ใช่จ้ะ” ธมนว่าพลางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
คราวนี้คิ้วเข้มเลิกขึ้นอย่างสงสัย เริ่มใจไม่ค่อยดี แม่คิดจริงจังถึงขั้นไหน หรือเป็นเพราะเขาไม่เคยพาสาวมาไหว้แม่ที่บ้าน แม่ถึงได้รุกเ
